Marianne Veenbergen benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau

Brielle/Hellevoetsluis- Burgemeester Peter Rehwinkel van Voorne aan Zee reikte afgelopen vrijdag in de Catharijnekerk in Brielle een onderscheiding uit aan Marianne Veenbergen-Janssen. De inwoonster van Hellevoetsluis werd voor haar verdiensten als vrijwilligster van de Ouderraad van de OBS ’t Schrijveke, gedurende 40 jaar bij hockeyclub HC Voorne, Push en de ServiceCentrale van de Stichting Service Bureau Ouderen (SBO) allen in Hellevoetsluis benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

Dan Rolandus

Marianne Veenbergen werd totaal verrast, zag het lange tijd niet aankomen, maar toen zij de Catharijnekerk inliep en haar echtgenoot Eef en dochter Priscilla met schoondochter in de kerk zag zitten, begon het een beetje te dagen. ‘’Toen wist ik eigenlijk al een beetje wat er ging gebeuren, ik ben natuurlijk nog niet achterlijk, maar het was toch wel spannend, want het zweet stond in mijn handen’’, blikt Marianne Veenbergen terug op de feestelijke ochtend. ‘’Ik werd woensdag gebeld door Judith Verhoeven, één van de directiemensen bij SBO. Zij vroeg mij of ik vrijdagochtend mee wilde naar Brielle om een fotocollage op te halen. Dat was prima. Het toeval wilde dat Judith 20 jaar in dienst is bij de SBO en een andere collega 10 jaar. Judith zei nog dat zij vroeg in Brielle moest zijn. Dat was voor mij geen probleem, want ik ben altijd vroeg op kantoor bij de SBO. Nee zei ze, ik kom je wel ophalen, want het wordt slecht weer. Ook prima, antwoordde ik. Judith kwam mij vrijdagochtend om 08.45 ophalen. Ik had de tas van de SBO bij me en we reden naar Brielle. We moesten achter de Catharijnekerk zijn bij een huisje waar we de foto’s moesten ophalen. Ik liep met Judith mee en opeens kwam Janneke Postma aanlopen. Janneke is directrice geweest van SBO en die ken ik ook. Judith vroeg aan Janneke wat haar in Brielle bracht. Dat was voor de Oranjespelen voor de schoolkinderen. Janneke vroeg quasi wat wij in Brielle moesten doen. Fotocollages ophalen. Oké, dacht ik, maar Janneke Postma draaide zich om en liep met ons mee. Ik liep het pad op rondom de kerk, toen Judith mij beetpakte en aangaf de andere kant op te lopen. Toen we om het hoekje bij de ingang van de Catharijnekerk kwamen, zag ik opeens een grote boog met allemaal ballonnen en versieringen en zag heel veel mensen de kerk ingaan. Toen dacht ik echt van, nu word ik in de maling genomen. Ik wist donders goed dat er wat stond te gebeuren en werd best wel een beetje zenuwachtig. Op het moment dat ik de kerk inliep zag ik veel bekenden zoals Jeffrey Emor (Stichting Push, DR) en Edriz Släter (voorzitter HC Voorne, DR) en dacht ik, ojee. Ik vond het spannend en tegelijkertijd heel mooi. Ik werd er best een beetje emotioneel van. Ik ben blij en trots op de onderscheiding. Het is een stukje waardering, erkenning voor 40-jaar vrijwilligerswerk. Ik heb meest gedaan voor de hockeyclub.’’

Duizendpoot
Marianne Veenbergen-Janssen komt uit het Gelderse Bemmel. ‘’Ik heb Eef leren kennen in de pindabar in Arnhem. Toen Eef ging werken in Rotterdam ben ik meegegaan, zijn we in Hoogvliet gaan wonen. We hebben tien jaar in Hoogvliet gewoond en zijn in 1984 in Hellevoetsluis komen wonen. Ik dacht echt dat ik aan het einde van de wereld kwam. Er was nog geen Struyten, Kooistee of Bonsen Hoek. Er was nog niets. Ik zei tegen Eef als ik het niet naar mijn zin heb, ben ik zo weer terug in Gelderland, maar we wonen nu nog steeds in Hellevoetsluis en zijn we dit jaar 50 jaar getrouwd.’’

Marianne Veenbergen zat in Hoogvliet in de ondernemingsraad en eenmaal in Hellevoetsluis wist men haar al snel te vinden. ‘’Toen we onze dochter Priscilla gingen aanmelden bij ’t Schrijveke ben ik in de medezeggingsraad terechtgekomen. Priscilla was zeven jaar en ging ook judoën bij Tori. Zij had vriendjes en vriendinnetjes en zij vroeg mij of zij op hockey mocht. Wat doe je met zo’n klein uk, zij ging op hockey. Dat was in 1984. Ik had haar nauwelijks bij HC Voorne aangemeld of bestuurslid Jan Oostrijck wilde een afspraak met mij maken, of ik teammanager van Dames 1 wilde worden. Mijn dochter zat bij de mini’s. Ik heb nog ja gezegd ook. Vervolgens werd Eef gevraagd om te helpen bij het krantje de Hockey Preat. Eef zei, dat gaat niet lukken, want ik draai continudienst, vraag het maar aan Marianne. Toen heb ik dat krantje er ook bij genomen. Ik heb alles gedaan op de hockeyclub, bardiensten, supervisies, heb ruim 15 jaar in het bestuur gezeten, het organiseren van jubileumfeesten, toernooicommissies enzovoort. Ik ben alleen geen voorzitter en penningmeester bij HC Voorne geweest. Ik heb in die periode zoveel leuke dingen meegemaakt op de club. Ik kan er wel een boek over schrijven. Wat ik in de Catharijnekerk heb meegemaakt is ook mede door de hockeyclub tot stand gekomen natuurlijk. Ik doe nu niet zoveel meer bij HC Voorne. Ik heb samen met Benno van Krogten het veteranen 60-plus mosseltoernooi georganiseerd. We hebben al die oud-speelsters opgetrommeld. Dat was superleuke dag.’’ Marianne Veenbergen herinnert zich ook nog het moment dat dochter Priscilla werd gevraagd om bij HC Rotterdam te komen spelen. ‘’Priscilla speelde in het C-team van Voorne, destijds het juniorenteam van Robert van der Vlugt, ook een echte familie die nog altijd verbonden is met de club. Ma, je wordt straks gebeld door een vrouw of ik bij Rotterdam wil komen hockeyen. Zij was gewoon een sportief kind en dat hebben we gedaan. Zij kwam daar als C-juniore uit in het B-team van HC Rotterdam. Priscilla is tot op heden de enige speelster uit de jeugd van HC Voorne, die het Nederlands team voor zowel de B- als de A-junioren heeft gehaald.’’

Stichting PUSH
Marianne Veenbergen heeft ook lange tijd vrijwilligerswerk gedaan voor de Stichting PUSH. ‘’Ik heb met Jeffrey Emor (manager bij de Stichting PUSH, DR) onder meer in de commissie gezeten van de sportverkiezingen, gezonde sportkantine en het voorzittersoverleg met alle sportverenigingen. Ik was daar de voorzitter van HC Voorne in het voorzittersoverleg. Ik heb tussen de 15 en 20 jaar met Jeffrey samengewerkt.’’

SBO
Marianne Veenbergen, een echte vrijwilligster, ging in 2021 aan de slag bij SBO aan de Polaris. ‘’Eef is al vanaf 2017 taxichauffeur bij SBO. Hij vertelde mij dat SBO nog op zoek was naar vrijwilligers. Ik dacht, ik heb nog wel een plekkie vrij. Ik was al vroegtijdig met pensioen gegaan bij Citta Romana. Ik deed bij de hockeyclub nog van alles, maar ik dacht misschien ook bij de SBO nog wat leuks te kunnen doen. Nadat ik was gebeld heb ik een afspraak gemaakt. Nu neem ik op de dinsdag- en de vrijdagochtend bij de service centrale van SBO de telefoontjes op voor de taxicentrale en eigenlijk voor de hele service centrale zoals voor maaltijden en alles. Het is zo dankbaar dat je deze mensen naar een andere locatie zoals het winkelcentrum en het theater kunt helpen. Ik heb laatst nog tegen Eef gezegd dat ik dit vele jaren eerder had moeten doen. Natuurlijk, de hockey is mijn alles, vind ik hartstikke leuk, maar dit is zo’n dankbaar werk. Het is superleuk en ik haal er veel voldoening uit. Ik weet zeker dat de SBO mijn einde zal zijn waar het gaat om vrijwilligerswerk.’’