Toch geen komkommertijd

Dacht ik toch een kabbelende column te kunnen schrijven in deze komkommertijd, waar mijn collega Dick Bosgieter al over mijmerde in zijn laatste column. Totdat 9 augustus het lang verwachte IPCC rapport uitkwam. Het Intergovernmental Panel on Climate Change wordt gevormd door delegaties van onderzoekers uit deelnemende landen van de Verenigde Naties, waaronder veel Nederlandse onderzoekers. Het IPCC brengt alle beschikbare kennis op het gebied van klimaat(verandering) samen. Maar kijkt ook vooruit naar wat we kunnen doen om het tij te keren.

Met alle overstromingen, bosbranden, mislukte oogsten, nieuwe hitte en koude records, kan ik me voorstellen dat bij velen een gevoel van machteloosheid ontstaat. De klimaatverandering gaat blijkbaar sneller dan alles wat wij, burgers, bedrijven, regeringen, kunnen doen om het af te remmen of te keren. Een verlammend perspectief.

Maar als we nu vanuit twee kanten werken: emissies terugdringen èn allerlei al bestaande klimaatoplossingen gaan uitvoeren. Wij kennen niet de vele wetenschappelijk gefundeerde oplossingen die nu al bestaan. Inspirerend is het lezen van het boek Project Drawdown van de Amerikaan Paul Hawken. Hawken gaat uit van een internationale coalitie van wetenschappers en onderzoekers die samen 100 realistische en gedurfde oplossingen hebben geïdentificeerd (inclusief financiële doorrekening!) als bijdrage tot het tegengaan van de klimaatontwrichting. Een hoopvol perspectief! Deze oplossingen leveren tevens een hele reeks van andere voordelen op gebied van gezondheid, veiligheid, welvaart en welzijn. Project Drawdown is uitgerold. Eind 2018 was de Nederlandse lancering. Een coalitie van investeerders en ondernemers, Climate Cleanup (www.climatecleanup.org) heeft inmiddels een groot netwerk om zich heen verzameld met het gemeenschappelijke doel oplossingen vinden die de klimaatverandering omkeren. Dus niet laten verlammen, maar hoopvol aan de slag. Van: “Wat lost het nu op als ik vaker de fiets pak?” naar “Alle kleine beetjes helpen!” Inderdaad, pak die fiets of het OV, boek geen verre vliegvakantiereis, eet eens wat minder vaak vlees, voorkom voedselverspilling. Uiteraard moeten bedrijven hard aan de slag. En daar mogen we ze voortdurend op aanspreken. Sommige politici noemen dat drammen. Ik vind het meer onze morele plicht.

En nu ga ik lekker zeuren om een derde of een vierde ijsje.

Mieke Bakker, fractievoorzitter D66