‘We hadden geen wittebroodsweken, maar roggebroodsweken’

Maandag 15 april jl. vierden Otto Wiegman en Erna Baas het feit dat zij al 60 jaar door het leven gaan als het echtpaar Wiegman – Baas. Burgemeester Peter Rehwinkel kwam op visite en al snel bleek er een gezamenlijke liefde voor Noord-Nederland.

Otto komt oorspronkelijk uit Groningen, net als de burgemeester, die evenals als Otto in Stadskanaal heeft gewoond. Erna noemde eveneens een voor de burgemeester herkenbaar gebied, toen zij het verhaal vertelde over haar van haar zwangere moeder, die vanwege de Hongerwinter naar Drenthe in Nieuw-Weerdinge verbleef. Daar hadden zij te eten en de twee oudere broers van Erna vonden het buitenleven geweldig. “Ik wilde dat ik daar geboren was, dan had mijn moeder eten gehad,” vatte Erna de moeilijke oorlogsperiode samen.

Er was in Groningen weinig werk en vanuit Rotterdam werden arbeidskrachten gevraagd bij een jaloezieënfabriek. De vader van Otto had daar wel oren naar en vervolgens verhuisde het gezin in 1954 naar Rotterdam. Er was een woning beschikbaar in de wijk Kampen. Daar woonde het gezin van Erna eveneens, vier straten verderop.

Zoals dat vroeger vaak ging: tijdens een dansles ontmoetten de twee elkaar. Otto kon goed dansen en mocht de dansleraar vier avonden in de week assisteren. “Ik heb een mooi meisje uitgezocht,” zegt hij gekscherend over de ontmoeting met Erna. Erna: “In Zuidwijk kon je op zondagavond vrij dansen. Ik ging met een vriendin en daar hebben Otto en ik elkaar beter leren kennen.”

Otto: “We waren er vlot bij. We moesten trouwen op ons 19e jaar. Onze ouders waren niet boos, de vader van Erna zei wel ‘wat stom’, dat was alles. We waren wel jong, maar kenden elkaar al drie jaar.”

Na het huwelijk zijn ze gaan inwonen bij de moeder van Otto. Zijn vader was overleden toen hij 17 was. “Het was ook voor mijn moeder een moeilijke tijd.” Tot overmaat van ramp overleed de vader van Erna twee weken na het huwelijk. “De kinderen hebben geen opa’s gehad,” zeggen we altijd.

“We hadden geen wittebroodsweken, maar roggebroodsweken,” zegt Erna, doelend op de eerste moeilijke jaren van hun huwelijk. “We waren net getrouwd, ik was zwanger, er was weinig geld, Otto zat ook nog in dienst en was hele weken weg. Dat was niet makkelijk.”

Ze vervolgt: “Ik beviel en de volgende dag vertrok Otto voor zeven weken naar Duitsland. We hebben geen makkelijke tijd meegemaakt, maar weten wel - nu we het goed hebben - waar we vandaan zijn gekomen.” Na zijn diensttijd kon Otto terugkeren bij RDM op de Heijplaat. Via het bedrijf kreeg het echtpaar een huis. “Ik heb veel geleerd bij RDM, ben er technische man geworden,” zegt Otto over die jaren.

Toen hun derde zoon werd geboren werd het huis te klein. De Rubberfabriek in Hellevoetsluis zocht in 1971 mensen en na zijn sollicitatie kreeg het gezin een nieuwe woning in de Varenstraat. “Zo zijn we in Hellevoetsluis terecht gekomen. In totaal zijn we elf keer verhuisd. Onder andere naar het Honkbalpad, de Julianastraat en de Machteldstraat.” Toen de kinderen wat ouder waren ging Erna werken bij een accountantskantoor. Otto werkte inmiddels bij de Bell Lines, later RST, waar hij op vrij jonge leeftijd met pensioen kon gaan. Erna: “Na de pensionering verhuisden we naar Emmen, waar we vijf jaar hebben gewoond. Maar, we wilden toch graag dichter bij onze kinderen in de buurt wonen, dus zijn we weer terug gekomen.” Nu heeft het echtpaar het goed met de drie kinderen, zes kleinkinderen en ook zes achterkleinkinderen (de zevende op komst). “Als het goed gaat met onze kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen, dan gaat het ons ook goed.” 

Otto is dol op het maken van ingewikkelde Lego-bouwwerken. Hij geeft afgelopen winter de Titanic nagebouwd en op dit moment is een grote bouwkraan in opbouw. Duizenden onderdelen en tientallen uren zitten er in.

De zomers worden doorgebracht in de stacaravan op Park Rondeweibos, waarvandaan Otto lekker op de fiets tussendoor naar huis kan gaan. “We gaan ook nog steeds regelmatig naar Drenthe, waar we vroeger al met de kinderen kwamen,” legt Otto uit. De afgelopen 60 jaar overziend komt het diamanten echtpaar tot deze conclusie: “Het was hard werken, maar we zijn er altijd voor elkaar geweest.”

Erna heeft het slotwoord: “Otto zorgt echt heel goed voor mij.”