Gastcolumn: Stad aan het Haringvliet

Hellevoetsluis – stad aan het Haringvliet. Hoe gewoon is de stad als je er zelf woont. En ik woon er al meer dan dertig jaar, met veel plezier.

Door Marina de Bondt

Ik heb er mijn kinderen grootgebracht, er kilometers rondgelopen met een huisdier, deelgenomen aan verenigingen, sportclubs en praatgroepen. Ik verdien er mijn inkomen, ik doe er mijn boodschappen en ik verricht er vrijwilligerswerk. Dat laatste om natuurlijk Hellevoetsluis te promoten! Mijn kinderen zijn allang verhuisd. Naar een andere stad … want wat heeft Hellevoetsluis nu te bieden? Het is ver weg van Rotterdam, er is niets te beleven, en ik weet niet voor welke redenen nog meer. Mijn huidige man heeft Flakkee voor mij verlaten. Schoorvoetend, want hij had niets met Hellevoetsluis. Nu wel, mij natuurlijk.

Juist dat vrijwilligerswerk – ik ben één van de enthousiaste vrijwilligers van de Stichting Promotie Hellevoetsluis - geeft mij de mogelijkheid om met anderen te delen hoe leuk Hellevoetsluis is.Vorig jaar zomer nog: een "deftige" dame, met een maritieme outfit - ze had ook een boot - loopt binnen in het kantoortje in de Vesting. Met een aardappel in haar keel begint ze: zeg, vertel eens, wat heeft deze stad eigenlijk te bieden? Ha, dat was mijn kans om los te branden. Ik geef een opsomming van gebouwen, boten, kunstwerken, winkels etc. die hier te bezoeken zijn. Ik wijs ze aan op een plattegrond en ik merk dat de dame het interessant begint te vinden.

Ze vervolgt: en kan je hier ergens een leuk hapje eten? Natuurlijk, keuze zat. Er volgt weer een opsomming, er zijn mogelijkheden in overvloed. Tenslotte vraagt ze: en na het eten, is er dan nog iets te doen? Jawel, we hebben een bioscoop, een theater en je kunt fijn wandelen en/of fietsen. De dame is helemaal om. Nou, zegt ze, wat ééénig allemaal. Ik ga het hier vast heel leuk hebben. Met een tasje vol folders en een gratis vlaggetje voor haar boot verlaat ze het kantoortje. Ha, denk ik, weer iemand enthousiast gemaakt voor "mijn" stad.

Terwijl ik dit schrijf hoor ik Duncan Laurence op te radio. Hoe leuk zal het zijn als hij straks, tijdens de aankondiging van Nederland bij het Eurovisie Songfestival, begeleid wordt met tv-beelden uit Hellevoetsluis, de stad waar hij vandaan komt. Nou, ik zit dan trots op de bank hoor!