Lenie en Lucien Adam 60 jaar getrouwd ‘Ik had een mooi fluitje!’

Hellevoetsluis - Maandag 5 april was het 60 jaar geleden dat het echtpaar Adam – Spee in het huwelijk trad. Hoewel het 2e Paasdag was, kwam burgemeester Milène Junius het bruidspaar feliciteren met een mooie bloemenmand.

Lucien Adam stelt het zeer op prijs dat we hier namens het diamanten paar melden dat “onze burgemeester een zeer sympathieke vrouw is en dat we een heel gezellig gesprek hebben gevoerd.” In deze tijd mag je meisjes en vrouwen niet meer nafluiten, maar in de jaren ’60 van de vorige eeuw leerde Lucien zijn Lenie kennen door naar haar te fluiten. “Ik werkte bij de marine en wij lagen in de haven, waar we in de middag op ons terrein buiten stonden. Lenie zat aan de waterkant een boterhammetje te eten en ik floot naar haar. Ik had kennelijk een mooi fluitje, want ze kwam naar me toe.” Hoewel Lenie nog erg jong was werd er toch kennisgemaakt met haar ouders en zo kwam het dat Eindhovenaar Lucien al vrij snel trouwde met Lenie uit Pernis. “Ik heb alles voor de bruiloft geregeld zonder dat Lucien erbij was, want hij was aan boord,” vertelt Lenie. “Toen ik alleen was bij de ondertrouw werd me wel gevraagd of we toch wel samen naar de trouwplechtigheid zouden komen.” Dat lukte net! Lucien kwam naar Nederland, ze trouwden en enkele dagen daarna voer hij al weer uit. Het stel ging inwonen bij de ouders van Lenie.

Later verhuisden ze naar natuurgebied Kampina in Boxtel, Lucien was inmiddels boswachter geworden. “We verhuisden van de stad naar een huisje middenin een natuurgebied, dat was wel even wennen. Maar voor de kinderen was het fantastisch.” Er kwamen uiteindelijk vier kinderen, drie meisjes en één jongen. Op dit moment zijn er 8 kleinkinderen en 3 achterkleinkinderen, de 4e is op komst. Na banen gehad te hebben bij de douane (“dat was niets voor mij, achter een bureau”), natuurmonumenten en de Rijkswaterstaat kon Lucien al vroeg met wachtgeld vertrekken. “Dat was wel even wennen hoor,” vertelt Lenie, “ik was al zo veel jaren gewend om de zaken zelf te regelen.” Maar Lucien vond snel zijn draai, hij deed links en rechts wat klussen en stak veel tijd in het trainen van politiehonden.

En ook creatief heeft hij aardig wat in zijn mars, gezien de mooie schilderwerken die in de huiskamer, de gang en in het trappenhuis hangen. Lenie is meer van het handwerken en ook is jaren thuiskapster geweest. “Op de camping in Portugal heb ik heel wat mensen geknipt en zo heb ik mijn talen leren spreken,” vertelt ze lachend. Het echtpaar heeft heel wat Europese landen gezien en nog steeds gaan ze graag naar Portugal en naar het Oostenrijkse Wörgl, waar één van de dochters woont. Aan het eind van het gesprek vertellen Lucien en Lenie dat ze verwachten 100 jaar te worden “en daarna kijken we wel verder.” Deze krant sluit zich van harte aan bij die mooie wens.