Een gesprek met Loes van Hees

Hellevoetsluis - Deze week gingen we weer in gesprek met een inwoner van gemeente Hellevoetsluis. Op Bevrijdingsdag 5 mei 1945, werd Loes van Hee, kunstschilderes, als eerste baby van die dag in het Sint Franciscusziekenhuis te Rotterdam geboren.

In totaal werden er in Rotterdam 12 kinderen geboren. Nadat ze geboren en getogen werd in Rotterdam vond ze uiteindelijk haar plek in Hellevoetsluis. Waar ze op Bevrijdingsdag haar 75e verjaardag vierde.

"Helaas kon mijn verjaardag niet gevierd worden met een groot feest. Mijn zoon is onlangs 50 jaar geworden maar door de huidige situatie rondom Corona kunnen we het niet uitgebreid vieren. Ik woon nu al weer vele jaren in Hellevoetsluis. Ik werd 1945 in Rotterdam geboren. Mijn moeder liep over de puinresten van de stad naar het ziekenhuis om te gaan bevallen. De eerste zes maanden lag ik in een couveuse. Dat was toen echt nog achter een stuk glas en mijn moeder kon me die eerste maanden niet eens aanraken. Ik woog minder dan twee kilo hoewel mijn moeders buik toch groot geweest was. Het bleek dat ze veel vruchtwater meedroeg, en mij. Ik bleek een darmstoornis te hebben waardoor mijn lichaam niet al het voedsel verwerkte en ik de nodige voedingsstoffen niet binnen kreeg. Na die eerste zes maanden mocht ik, inmiddels een stuk zwaarder, naar huis. Toch ging dat niet meteen goed, ik moest nog een keer terug naar het ziekenhuis. Daardoor heb ik de eerste zeven maanden in mijn leven in het ziekenhuis doorgebracht. Mijn moeder bedacht er thuis een oplossing voor en zorgde dat er in mijn voedingsflesje eiwitten zaten. En daarmee ging het steeds beter."

"Mijn ouders hadden een kruidenierszaak en een waterstokerij, ze verkochten onder andere warm water. Ik groeide samen met mijn broer op aan de rand van het centrum van de stad. Mijn huidige man woonde toen niet meer dan vijftig meter bij de plek waar ik geboren ben vandaan, en onze levens hebben lang parallel gelopen tot we elkaar pas achtenvijftig jaar later voor het eerst ontmoetten. Voor ik leerde kennen had ik al een heel leven achter de rug. Ik zat op een katholieke nonnenschool voor ik doorstroomde naar de MULO. Ik denk dat ik een jaar of acht was toen ik begon met tekenen en schilderen. Van mijn zakcentjes spaarde ik voor een potlodendoos van Haren Das en die heb ik nog steeds. Ik spaarde in die tijd mijn geld en haalde bij de winkel 'Rembrandt' in Kralingen ook mijn eerste doeken en verf. Die winkel bestaat nog steeds. Mijn eerste werkje was een reproductie van een Italiaans stilleven dat ik op een plaatje had gezien en met verf op een doekje schilderde. Mijn moeder verkocht het in haar kruidenierswinkel. De klanten waren enthousiast dus maakte ik er meer. Ik verdiende mijn eerste vijfentwintig gulden toen een klant een groter exemplaar wilde."

"Toen ik zestien was ging ik samen met mijn moeder solliciteren voor een baantje. Solliciteren deed je in die tijd nog samen met je moeder, kan je je dat voorstellen? Ik wilde graag op de afdeling decoratie van het warenhuis Vroom en Dreesman werken. Mijn droombaan was toen etaleur. De V&D was een katholiek bedrijf en dus moesten medewerkers ook katholiek zijn. Ik werd aangenomen en kon de eerste drie maanden in de typekamer aan de slag. Daarna kwam er een plekje vrij op de afdeling decoratie waar ik als enigste meisje werkte. Na twee jaar werd ik ontslagen. Op de decoratie afdeling waren de jongen een keer aan het dollen en knoeien met verf. Ik werd op het matje geroepen maar wilde niet vertellen wie er aan mee hadden gedaan. Daarna werd ik geplaatst op een administratieve afdeling. Binnen het bedrijf werden mensen opgeleid en ik schreef de namen op de diploma's. Toen ik een meisje vroeg; 'Heb je meegedaan aan de cursus?' En het meisje 'ja' zei, verklapte ik haar dat ik net haar naam op haar diploma had geschreven. Ik kon meteen vertrekken. Mijn vader is nog op hoge poten verhaal gaan halen. Hij vroeg mijn baas of hij geen rekening wilde houden met het enthousiasme van een jong meisje. Ik was toen achttien. Maar het betekende onverbiddelijk het einde voor mijn tijd bij het warenhuis."

"Daarna heb ik zeven jaar gewerkt op de boekhoudkundige afdeling van een grafisch bedrijf, voor ik mijn toenmalige man ontmoette en twee zonen kreeg. Mijn man startte het stukadoorsbedrijf Poortvliet, dat nu nog steeds bestaat en mijn zonen zijn allebei werkzaam in het bedrijf. Mijn interesses bleven bij het schilderen en ook mythologie trok altijd. We reisden in die tijd regelmatig naar Griekenland. Met een DC-9, was dat toen een reis van zes uur. Door de liefde voor Griekenland hebben mijn beide zonen een Griekse naam."

"Toen mijn kinderen opgroeiden heb ik veel kleding ontworpen. Mijn moeder ontwierp en maakte vroeger ook zelf kleding. Ik heb mijn ontworpen skipakken nog op de catwalk getoond zien worden. In de familie van mijn ex man zitten creatieve geesten. Een van hen maakte onder andere het ontwerp voor de boterpakjes van Blue band. Er ontstond bij mij de wil om mezelf te verbeteren. Toen mijn huwelijk op een gegeven moment leidde tot een scheiding heb ik daarna de tijd genomen om er echt werk van te maken. Ik heb een studie gevolgd en vond mijn eigen manier van kijken. Dat is het eerste wat ik mijn leerlingen vertel als ze bij mij de schildercursus komen volgen. Door echt te kijken ga je dingen zien."

"Met behulp van het netwerk dat ik in de jaren daarvoor al had opgebouwd kreeg ik de kans om exposities te houden in onder andere Zwitserland, Duitsland en Oostenrijk. Zo verkocht ik in de jaren negentig bijna tweeduizend schilderijen. Ik schilder wat me aanspreekt en maak werken in verschillende stijlen en geef daarnaast drie keer per week schilderles in Oudenhoorn. In de elementen die in het gesprek met de opdrachtgever komen een groot schilderij waarin alle symboliek vloeiend terug komt. In opdracht maak ik onder andere levensloop werken. Dan ga ik met iemand zitten en praten we over wat er in zijn of haar leven allemaal belangrijk is. Dat kan ook bij een bedrijf zijn die op zoek zijn naar een levensloop werk aan de muur. Ik maak van alle elementen die in het gesprek met de opdrachtgever komen een groot schilderij waarin alle symboliek vloeiend terug komt. Dat zijn vaak hele persoonlijke werken voor de mensen en bijvoorbeeld voor een bedrijf een schilderij waar de geschiedenis en kernwaarden tot uiting in komt. Ik schrijf ook gedichten. Soms combineer ik een gedicht met een schilderij. Toen ik na achtenvijftig jaar mijn huidige man Jan de Ruijter tegenkwam, die gek genoeg ongemerkt al heel mijn leven dichter in de buurt is geweest dan we ooit van elkaar hebben geweten, heb ik een een eigen gedicht voorgedragen op onze bruiloft. Ik heb een gedichtenbundel geschreven met de titel 'Als liefde storm overwint."

Uit de gedichtenbundel van Loes van Hees:

Jan.
Zo helder als glas
Is het water van de zee
Zo helder ligt de spiegel van je ziel
Zo helder is de glans in je ogen
En als ik er naar kijk
Voel ik de warmte in mijn ziel stromen.