Column BBB

Helaas is een deel van de wekelijkse column BBB in de editie van deze week weggevallen daarom kunt u hieronder het gehele artikel lezen. 

Verband
 

'Kom, Sjakie, we gaan naar je vriend.'

'Dat kan helemaal niet,' miauw ik met een blik op de klok die half tien aangeeft, 'die zit op school.' 'Nee joh, ik bedoel de spikkeltjesdokter. Het is tijd voor een apk van je neus en je hart. Even checken of er geen nieuwe boze stippels bij zijn gekomen. En of je hart niet te vaak op hol slaat.' 'Met mijn hart is helemaal niks mis,' brom ik, 'dat loopt gewoon over van liefde.'

'Daar heb je gelijk in, kanjer, maar we gaan toch.'

Witjas met korte mouwen ontvangt me even enthousiast als altijd. Blijkbaar is hij vergeten dat ik hem eerder nogal heb toegetakeld. Zo iemand is inderdaad een vriend. Na de controles, die katzijdank niets nieuws aan het licht brengen, komt er toch een konijn uit de hoed.

'Alleen nog wat bloed prikken, Sjaak.' Ik denk aan de sibeer, die volgens de weersvoorspellingen in aantocht is en begin te klappertanden bij de gedachte alleen. Ik kan de ijzige wind al bijna voelen op mijn blote huid. Witjas - echt een slimme kerel - snapt de hint en zet de tondeuse niet in mijn nek maar op mijn poot.

Door het idee van de op poten zijnde kou bibber ik zo hard dat een tweede witjas me vast moet houden terwijl de naald onder mijn huid glijdt. Het duurt tergend lang voordat het buisje vol is. Om de tijd te doden grom ik een deuntje. Wat dat aan gaat beheers ik de lage bas tot in de purrrrfectie. Onderweg hierheen heb ik ook uit volle borst gezongen. Dat was meer een smartlap in de hoge C. Misschien kan ik me aansluiten bij een koortje. We trekken vast veel publiek met kattengejank.

Ik ga zo op in mijn gedachten dat ik niet door heb dat er een knalgeel, elastisch verband is gewikkeld om de plek waar eerst de naald zat. Bij het opstaan voelt de bandage zo strak dat mijn voorpoot recht vooruit wijst. Als ik er niet op kan staan, hoe moet ik er dan in katsnaam mee lopen? Die manke achterpoot helpt ook niet echt mee. Het wordt een soort trip-trip-boink. En dan mis ik een stap, waardoor ik bijna omkukel. Mijn mens helpt me terug in de rammelbak. Foppe vindt het verband machtig interessant. 'Staat stoer, Oom Sjaak!' Ik voel me gelijk een stuk beter. Totdat Cato snerend opmerkt dat geel me niet flatteert. Volgende keer vertel ik thuis dat ik aanvoerder ben geworden van het Nederlands Kattenteam. Of ik vraag witjas om oranje.

Sjakie