Een interview met Xandra Lustenhouwer

De nu 61-jarige Xandra Lustenhouwer werd in Den Haag geboren. In 1981 verhuisde ze naar Hellevoetsluis.

'We wilden toen eigenlijk een huis kopen in Den Haag, maar dat was duur en erg moeilijk met erfpacht en allemaal regels', vertelt Xandra. Via via en dankzij een tip hebben we een huis kunnen kopen in Hellevoetsluis. Ik heb de opleiding tot verpleegkundige gevolgd. Maar toen ik hier in 1981 kwam wonen, was er nog geen ziekenhuis in Spijkenisse. Ik heb eerst een tijdje in Schiedam gewerkt en toen het ziekenhuis in Spijkenisse klaar was, ben ik daar in 1991 gaan werken. En hier werk ik nu nog steeds met heel veel plezier, vooral nu het ziekenhuis weer helemaal op de goede weg terug is.'

'Ik hou gewoon heel erg van zorgen en dingen doen voor andere mensen. Toen de kinderen nog klein waren, heb ik een aantal jaren bij de Speelotheek geholpen hier in Hellevoetsluis. Ook heb ik veel geholpen op de school van de kinderen, de Houthoeffe. Dus als ze ergens naar toe gingen met een reisje of bij activiteiten op school zoals knutselen. Ook heb ik nog een tijdje in de ouderraad gezeten. Op een gegeven moment zag ik ergens staan dat ze een voorleesoma zochten. Toen dacht ik wel, hé, ik vind het heel leuk om voor te lezen, maar oma ben ik nog niet. Dat was voorlezen aan peuters wat werd gecoördineerd door de bibliotheek. Uiteindelijk heb ik maar liefst 12 jaar voorgelezen op de peuterspeelzaal. Ook op school heb ik heel veel voorgelezen. Dus kinderen van 2 tot 4 op de peuterschool en kinderen van 4 jaar en ouder op de lagere school.'

'Op een gegeven moment kwam ik door mijn werk als verpleegkundige ook in aanraking met de Zonnebloem. Daar ben ik toen ook als vrijwilliger bij aan de slag gegaan en dan landelijk. Dus met reisjes mee van een week of meer door heel Nederland of vanuit Arnhem mee met de boot de Rijn af. En dan met mensen vanuit alle hoeken van Nederland. Dat doe ik nu nog steeds met heel veel plezier en dit jaar ga ik al weer voor de 21e keer mee.'

'Een hele tijd geleden vertelde ik een collega bij mij op de afdeling over de Zonnebloem en hoe leuk dat was. Hij vertelde mij toen over de Stichting Ambulancewens Nederland. Dat was in 2007. In april van dat jaar was het van start gegaan. Ik heb me daar toen ook bij aangemeld en in september mijn eerste wens meegedaan. In oktober bestaat de stichting 12,5 jaar en zij doen echt fantastisch werk. Ik ben er echt trots op dat ik bij de Stichting Ambulancewens mag werken. Ik ga twee keer per maand mee en het is ontzettend dankbaar werk om te doen. In totaal verzorgt de stichting zo'n 5 tot 7 wensen per dag. De wensen die de mensen hebben, zijn heel erg verschillend. Soms willen ze nog een keer naar die ene bijzondere plek waar ze ooit zijn geweest, iemand uit het buitenland nog een keer ontmoeten, of nog een keer naar de dierentuin, het kan echt van alles zijn. En in die ene dag kom je heel dicht bij iemand, die heel ziek is en heel kwetsbaar is en die je nooit eerder hebt gezien. En van hen krijg je dan het volste vertrouwen en dat is echt heel bijzonder. Het is mooi werk en ontzettend dankbaar werk ook om te doen.'

'Toen ik hoorde van de statiegeld acties die vaak bij supermarkten worden gehouden voor goede doelen, ben ik daar ook mee aan de slag gegaan voor de Stichting Ambulancewens. In principe is dit maar voor een bepaalde periode en bij de Albert Heijn mocht het voor een maand, maar bij de MCD hier in Hellevoetsluis loopt hij al vanaf januari. Nog niemand heeft voor een ander goed doel een actie aangevraagd. Misschien is dat wel, omdat iedereen dit doel zo van harte ondersteund. In april hebben nog een keer gekeken wat de stand was en toen was het al 266 euro. Ik hoop dat deze actie nog even door kan lopen, want iedere cent voor deze stichting is echt van harte welkom.'

'Bij de Stichting Ambulancewens Nederland werken landelijk zo'n 270 mensen. Het hoofdkantoor zit in Rhoon. De stichting is in 2007 opgericht door Kees Veldboer. Hij was toen ambulancechauffeur in Rotterdam en vervoerde destijds een patiënt, een oude zeeman, Mario Stefanutto. Op zijn verzoek reed Kees hem toen nog een keer een rondje door de haven en hij was daar zo blij mee, dat Kees dacht, daar moet ik wat mee doen. Kees heeft daarna nog een keer een afspraak gemaakt met de Spido en een rondvaart met Mario geregeld. Zo is de stichting toen ontstaan. Nu is het zo dat iedereen die met de ambulance mee gaat, een beertje krijgt en die heet Mario. De stichting heeft 6 eigen ambulances. Een daarvan is gekregen van een meisje die ook terminaal was en ooit is mee geweest. Toen ze nog leefde heeft ze inzamelingsactie gehouden om een ambulance bij elkaar te sparen en dat is dus gelukt. De stichting bestaat ook dankzij alleen donaties en inzamelingsacties. Subsidies krijgen ze niet. Bij de stichting werken verpleegkundigen en verzorgenden en chauffeurs. De chauffeurs zijn merendeels bijvoorbeeld van de politie of brandweer of mensen die vroeger op een ambulance hebben gewerkt, want die weten precies hoe ze moeten rijden. Ook worden ze steeds bijgeschoold, want je moet natuurlijk wel heel voorzichtig kunnen rijden.'

'Als er mensen zijn die eerder nog nooit van de Stichting Ambulancewens hebben gehoord, die terminaal zijn en alleen nog maar in bed kunnen liggen, kunnen ze altijd een verzoek tot het vervullen van een wens indienen. Het is gratis en je krijgt vrijwel gelijk ook een antwoord op je verzoek. Dat moet ook wel, want tijd om te wachten op een antwoord hebben deze mensen natuurlijk niet meer. Ook als je iemand weet in je naaste omgeving, kun je die persoon aanmelden ervoor. Het is overigens ook mooi om te zien dat vrijwel alle organisaties ook belangeloos meewerken aan het vervullen van wensen. Vaak zijn er kortingen of kost het helemaal niks.'

'Prettig aan het wonen in Hellevoetsluis vind ik dat hier de zee dichtbij is en bossen en duinen. Het is ook geen super drukke stad, maar je hebt hier wel alles. Het is hier gewoon echt heerlijk wonen. Ook de wijk hier en dit huis zijn heel erg fijn. Het is een rustige buurt en ik heb ook een heel leuk huis. Wat ik wel jammer vind, is dat hier veel winkels dicht gaan en verdwijnen. Maar dat probleem is niet alleen hier, het is echt een landelijk probleem en dus overal. Wat hier dan wel weer heel fijn is, is het gratis parkeren bij het winkelcentrum. Dat is natuurlijk lang niet altijd het geval. Ook de markt hier ga ik graag heen, die is altijd wel gezellig. Verder worden hier ook een hoop leuke dingen georganiseerd, zoals de Vestingdagen. Ook leuk vind ik overigens de vesting zelf. Lekker samen met vrienden door de haven lopen en bij mooi weer bijvoorbeeld een terrasje pakken. Daar kan ik echt enorm van genieten. Wat ik verder wel fijn zou vinden, is dat meer mensen wat meer voor een ander zouden doen. En daar hoeft echt niet veel tijd in te gaan zitten. Dat kan ook gewoon helpen met een boodschap zijn, of een klusje in de tuin voor mensen die dat niet meer kunnen. Een klein gebaar kan echt een groot verschil maken!'