‘We houden ontzettend veel van elkaar’

Hellevoetsluis - Maandag 15 april jl. klopte burgemeester Peter Rehwinkel in de stromende regen met een grote bos bloemen in de hand aan op de schuifpui van het echtpaar Beijer – Fioole.

Op 16 april was het 60 jaar geleden dat het stel in het huwelijk trad. De burgemeester is nieuwsgierig naar de eerste ontmoeting. Rob Beijer, geboren op de Wolphaertsbocht in Rotterdam leerde Leny Fioole uit Rhoon kennen in het oogziekenhuis, hij was opgenomen met een ontsteking. “Ik kwam van de zaal gelopen, met twee ondersteken in mijn handen en daar zag ik Rob de trap af lopen. Hij viel me op door zijn rijzige gestalte en ik vond hem gelijk aardig,” vertelt Leny.

Van deze ontmoeting kwam een etentje en een bioscoopbezoek en het stel bleef bij elkaar. Rob: “We wilden graag trouwen, maar net als in deze tijd was er geen woonruimte voor ons. We trouwden daarom pas in 1964, maar eigenlijk zijn we al 64 jaar samen.” Negen maanden en veertien dagen na hun huwelijk werd dochter Kitty geboren (“Ik wist niet dat ik het kon,” zegt Rob hier gekscherend over). Leny ging thuis voor het gezin zorgen. Een jaar later kondigde dochter Mary-Ann zich aan.

Rob was destijds timmerman in de Waalhaven. “Bij mij vroren de spijkers van de kou aan mijn vingers vast en ik zag de opzichter in de bouwkeet zitten. Dat wilde ik ook en ik ben gaan studeren.” Al tijdens zijn studie kreeg Rob een baan als bouwkundige bij ICI. Het gezin trok de wereld over, want zijn werk bracht hem eerst tweeënhalf jaar naar Nigeria en niet lang daarna naar Perzië, het huidige Iran. “Mijn vrouw, de kinderen, de kat en de vogel verhuisden mee,” legt Rob uit. “We maakten daar temperaturen mee tot 54 graden, gelukkig was er voldoende airco in ons huis.” 

Nadat het regiem in Iran wijzigde kwam het gezin halsoverkop terug naar Hellevoetsluis. Rob kon een baan bij de gemeente Hellevoetsluis krijgen bij Bouw- en Woningtoezicht. “In twee dagen was de sollicitatie rond en ik heb hier in 25 jaar in de omgeving heel wat projecten begeleid. Moeiteloos somt Rob de burgemeesters op die hij in die jaren heeft meegemaakt, alsook de projecten, sommige met gedetailleerde wetenswaardigheden incluis.

Na zijn pensionering ging het echtpaar veel op reis. Rob: “Ik zou er eerst vier jaar eerder uit mogen, maar de heer Kok in Den Haag besliste anders. Dat was wel jammer want de nieuwe caravan stond al klaar.” Het echtpaar heeft heel wat landen bezocht, Oostenrijk in het bijzonder omdat dochter Kitty daar al geruime tijd woont. Nu genieten Rob en Leny van hun drie kleinkinderen, Robs ogen beginnen te glinsteren als hij over ze vertelt. “Ik vind ze gewoon gers,” besluit hij. Waarna hij de burgemeester wel even moet uitleggen wat dit Rotterdamse woord betekent.