In gesprek met Nico Heijmen

Deze week gaan we voor de rubriek Aan 't werk in gesprek met Nico Heijmen, hij is……. Ja wat is Nico eigenlijk?

Wat is de officiële benaming van je functie en hoe lang doe je dit werk al? “Ik heb in mijn leven al heel wat gedaan. Ik ben begonnen in de bandenhandel en in de jaren ’90 ben ik een bedrijf gestart dat verbouwingen realiseerde. Ondertussen was ik altijd ‘aan het denken’. Wat zou ik kunnen verbeteren, wat is een goed concept? Nadat mijn bedrijf door omstandigheden was beëindigd ben ik in dienst gegaan bij een groot bedrijf. Niet meer de sores van personeel, offertes maken, tegenvallers incasseren. Tegelijkertijd ben ik gaan studeren. En, ondertussen dacht ik nog steeds na over vernieuwende concepten voor de bouw.” Uiteindelijk is Nico na geruime tijd met een compagnon opnieuw een eigen bedrijf gestart ‘Infinity Repair’. Nico mag zich dus directeur-eigenaar noemen.

Wat doet een directeur-eigenaar van een bedrijf? Nico gaat er eens goed voor zitten. “Het opstarten van een bedrijf is heel hard werken en ongelooflijk veel overleggen om mensen te overtuigen. Wij hebben met ons bedrijf een geheel nieuw renovatieconcept bedacht en dan moet je je als het ware binnenvechten in de gevestigde orde. Dat gaat niet zo gemakkelijk. Maar, ik ben van het vasthoudende soort en dus zijn we uiteindelijk gekomen waar we nu staan. Nu vertegenwoordig ik mijn bedrijf op allerlei plaatsen, zet ik de koers uit en stuur het geheel aan.”

Tussenvraagje: wat is Infinity Repair? “Ons bedrijf werkt met een duurzaam totaalsysteem voor het renoveren en vernieuwen van bestaande houten kozijnen. Wij doen dit sneller, beter, voordeliger en duurzaam. En eigenlijk volledig circulair. Dit betekent een bestaand kozijn in de toekomst hergebruikt kan worden. Hout is per definitie circulair. Het deel dat wij produceren is van Accoya® hout dat een tweede leven kan krijgen als grondstof voor plaatmateriaal of terug in de natuur als voedingsbodem.”

Welk beroep dacht je aan toen je jong was? “Toen ik nog een kleine jongen was, zat ik altijd al te prutsen met elektriciteit. Op wat latere leeftijd kwamen daar de computers bij. Die dingen hebben me altijd geïnteresseerd. Daar zag ik mijn toekomst in. Weer wat later ging ik als jonge gozer op de zaterdagen bij Van den Ban in de loods werken. Als Arie van den Ban dan langskwam dacht ik altijd ‘ik wil ook de baas zijn van mijn eigen onderneming’. Dus daar is het pad naar zelfstandigheid al begonnen! Vervolgens was ik steeds op zoek naar iets unieks wat een ander nog niet heeft bedacht. Het pad bleek uiteindelijk een lange weg te zijn met diepe dalen, maar daar wordt je rijker en sterker door. Uiteindelijk is alles aardig geslaagd, durf ik nu te zeggen.”

Is het werk zwaar?Nico zucht eens en vertelt dan: ”Zwaar, wat noem je zwaar? Toen ik vroeger overdag op een steiger stond te buffelen en in de avonduren offertes zat uit te werken, klanten bellen en ook nog twee avonden in de week naar school ging, dat was zwaar. Mijn vrienden stonden op de tennisbaan of gingen weekendjes weg en alles wat ik deed was werken, werken, werken. Dat lag ook aan mezelf hoor, want ik kan moeilijk iets loslaten. Nu ben ik op een heel andere manier bezig. Het is veel meer het managen van het bedrijf en het aan partijen uitleggen wat ons concept precies inhoudt. En ja, mijn valkuil blijft nog steeds het niet kunnen loslaten, maar inmiddels ben ik wat ouder en heb dus ook geleerd dat ik ook tijd voor mezelf en mijn naasten moet inruimen. Maar het vastbijten in iets en niet eerder loslaten dan dat ik mijn doel heb bereikt zit er nog steeds in.”

Wat vind je leuk aan dit werk? “Een makkelijke vraag! Ik vind het prachtig om iets te bedenken, dat uit te werken, te perfectioneren en vervolgens te verkopen. Als je dan merkt dat echt grote partijen (red. Sigma Coatings bijvoorbeeld) enthousiast worden, dat is een fijn gevoel hoor.” De big smile van Nico zouden we hier eigenlijk moeten kunnen laten zien.

Wat is minder leuk? “Iedere baan heeft natuurlijk zijn mindere kanten. De Nederlandse regelgeving is ondanks alle toezeggingen van de regering nog steeds niet de eenvoudigste. Ook hebben we – zeker in de beginjaren – tegen heel wat stromen moeten inroeien. We zouden niet kunnen waarmaken wat we beloven, het zou onmogelijk zijn om kwaliteit te bieden, er zitten vast adders onder het gras. Allerlei ongegronde tegenwerkingen hebben we moeten overwinnen. Maar, zoals je kunt zien, er staat nu een bedrijf dat klinkt als een klok.”

Vanwege de zich over heel Nederland uitspreidende werkzaamheden is Infinity Repair inmiddels gevestigd in Waddinxveen. Maar Nico is en blijft een echte Hellevoeter en maakt dus heel wat kilometers in zijn auto. Voor de Corona-tijd was hij ondanks alle drukte van zijn bedrijf gewoon ook wekelijks langs de lijn bij VV Nieuwenhoorn te vinden om de verrichtingen van zijn zoon te kunnen volgen.

Als je iets zou mogen veranderen, wat zou dat dan zijn? “Binnen ons bedrijf is het relatief eenvoudig om zaken te veranderen die niet goed genoeg lopen, of die aanpassing vereisen. Maar in een groter verband gaan veranderingen veel stroperiger. Als ik één onderwerp zou mogen aanstippen dan is het dat we in Nederland niet alleen moeten praten over het stimuleren en ondersteunen van Start-Ups, maar dat we hierbij ook daadwerkelijk de daad bij het woord voegen. Veel innovatie gaat verloren door de toch uiteindelijk stroperige processen. In dit proces wordt veel beoordeeld door mensen die per definitie al risicomijdend gedrag vertonen. En je begrijpt: dat helpt niet!”

Tot slot, is er nog een grappige anekdote te vertellen? “In 2016 ging ik op uitnodiging naar de Websummit (ontmoetingsplaats voor innovatie technologie) in Portugal. Er was een aantal meetings voor mij gepland vanuit de Nederlandse ambassade.” Nico vertelt erbij dat hij een echte Bèta is en daarbij dyslectisch. Over een talenknobbel beschikt hij ook niet. “Ik zou daar in Portugal met twee vooraanstaande en belangrijke mensen spreken die zich bezig houden met Startups en Innovaties. De één bleek de voorzitter van StartupDelta, Constantijn van Oranje, te zijn. Het tweede gesprek was met de vice-president van Amazon.com. Daar was ik stikzenuwachtig voor. Ik probeerde de dagen voorafgaand aan de gesprekken mijn zakelijk Engels op te halen of beter gezegd te leren. Vragen bedenken. Ik maakte me zorgen of ik zou begrijpen wat hij bedoelde als hij mij iets zou vragen. Blijkt de vice-president van Amazon.com ‘gewoon’ een Nederlander te zijn, Werner Vogels. Je mag gerust weten dat er een aap van mijn schouders viel.” En zo nemen we lachend afscheid van een best wel bijzondere Hellevoeter.

‘Aan het werk’ is een maandelijkse rubriek in Groot Hellevoet. We belichten hierin het werk van een inwoner van Hellevoetsluis. Bent of kent u iemand die in aanmerking komt voor deze rubriek, stuur dan een email naar redactie@groothellevoet.nl