Een interview met Miranda de Groote

Miranda De Groote is een bezige bij. Ze werkt 60 tot 80 uur per week en ze vindt het geweldig. "Ik werk met een gaaf team en heb mijn eigen praktijk daarnaast doe ik theatershows en en geef masterclasses, dat zijn allemaal leuke dingen om te doen. Ik kijk geen televisie. Als ik 's avonds niks te doen heb dan ga ik gewoon weer aan de slag."

Na haar eerste huwelijk was Miranda acht jaar alleen met haar zoon Tom totdat ze haar huidige man Ard tegenkwam tijdens een avondje stappen in Rotterdam. "Het was liefde op het eerste gezicht voor ons allebei. Hij is twaalf jaar jonger en zat bij het Korps Mariniers toen ik hem tegenkwam. Toen we elkaar net kenden werd hij zes weken uitgezonden. We hebben veel gebeld en ge-sms't. We wisten al heel snel dat het goed zat tussen ons. Binnen twee jaar hadden we 'huisje, boompje, beestje' en werd dochter Fleur geboren.

"Ik denk dat ik al veel had losgelaten toen ik Ard tegenkwam. Ik ben wie ik ben. En anders had ik hem waarschijnlijk ook niet aangetrokken en hij mij ook niet. Ik durfde, was er klaar voor, na 8 jaar alleen te zijn geweest. Ook haar man is zelfstandig ondernemer en heeft een eigen montagebedrijf. Zoon Tom timmert ook aan de weg als zelfstandig ondernemer. " Hij doet een hbo opleiding en is personal coach. Hij gaat in mijn voetsporen treden. Ik ben zó trots op hem."

Rood haar, mollig, brilletje...
Als jong meisje werd Miranda gepest door klasgenoten toen ze nog in Rotterdam op school zat. "Ik was erg verlegen. Heb rood haar, had een bril, was een beetje stevig en klein van stuk. En ik wilde lief gevonden worden dus ben ik gaan 'pleasen'. Ik ging me aanpassen en ja, je gaat dan over je eigen grenzen heen." Toen haar ouders besloten op haar 14e naar Hellevoetsluis te verhuizen was dat voor haar een opluchting.

In Hellevoetsluis kwam ze op de RSG in 2 havo in een warm bad terecht. "De meiden die ik toen heb leren kennen daar ga ik nu nog steeds mee om. Het was een wereld van verschil. Na de havo ben ik gaan werken en in de financiële sector terechtgekomen. Op een gegeven moment dacht ik "ik wil meer, ik wil mensen helpen." Op haar 50e kreeg mijn moeder een hartinfarct en dat was voor mij de ommekeer. Ik dacht ik ben niet gelukkig. Wil ik dit leven wel? Na mijn scheiding ben ik met mijn zoon vanuit Rotterdam, waar ik op mijn 18e weer was gaan wonen, op mijn 31e weer terug naar Hellevoetsluis verhuisd waar mijn ouders en broer nog woonden."

Nieuw leven opbouwen
"Ik heb hier weer een heel nieuw leven opgebouwd. En ik wilde mezelf gaan ontwikkelen om mensen te helpen. Naast mijn baan als manager begon ik op de JIP bus van stichting Push met voorlichting over drank en drugs. En ik ben de boeken ingedoken; heb veel verschillende opleidingen afgerond. Zodoende ben ik steeds meer gaan doen in coaching, voorlichting en als therapeut. Op een gegeven moment ben ik gestopt met mijn baan als manager en ben ik eigenaar geworden van Bureauleefstijl. Met Bureauleefstijl en als jongeren coach kom ik veel jongeren tegen die gepest worden. Daarom ben ik ook nog gediplomeerd Rots & Water trainer geworden; weerbaarheidstrainingen voor jongeren.

De eerste trainingen zijn een feit. Ook dit doe ik weer op mijn eigen manier: we geven de trainingen aan ouders en kinderen samen." In de puberteit is de vertrouwensband tussen ouder en kind heel belangrijk. Een hele spannende, hectische tijd waarin emoties als een rollercoaster kunnen worden ervaren. Het afzetten tegen ouders hoort erbij, dit is onderdeel van het proces om op eigen benen te gaan staan. "Daarom is het zo belangrijk om ouders en kinderen samen de trainingen te laten volgen."

Uit ervaring weet zij: jongeren die weerbaar zijn, worden minder gepest, maken eigen keuzes en zijn beter bestand tegen groepsdruk. "Het is een utopie om pesten de wereld uit te krijgen, maar ieder kind dat niet meer gepest wordt is er één voor mij. Ik wil kinderen leren dat ze goed zijn zoals ze zijn."Miranda verzorgt naast weerbaarheidstrainingen ook voorlichtingslessen over alcohol, drugs, sociale media en werkt mee aan verkeersveiligheid campagnes zoals de campagne over het gebruik van mobieltjes op de fiets.

In het theater
Ze maakte zelfs haar eigen theatervoorstelling: The Catwalk of Life. Waarom? "Ik wilde vroeger altijd mannequin worden. Maar ik was te klein en dat is dus niet gelukt. Daarom heb ik gewoon mijn eigen catwalk gemaakt. Zo wil ik mensen uitleggen dat het leven vanuit de coulissen misschien makkelijker lijkt. Als mensen gekwetst zijn denken zij vaak: Ik durf niet, ik blijf lekker achter de coulissen hangen, want dat is lekker veilig. Niemand weet dat je er bent, je bent een beetje onzichtbaar."

"Ik wilde daar graag een theatershow van maken, heb de stoute schoenen aangetrokken en Theater Twee Hondjes gebeld. En ja, ik mocht gaan optreden. Zo kon ik zelf laten zien wie ik ben en wat ik doe. Ik volg mijn hart ook al vind ik het erg spannend. Dat gekwetste stuk in mij kwam tijdens het optreden weer naar boven. 'Wat ga je nou doen? Je bent gepest. Je hebt gestotterd. Je bent door je klas uitgelachen, weet je nog?' En daarom snap ik zo goed wat anderen die gepest worden of het moeilijk hebben meemaken."

Uit haar dagboek
"Tijdens mijn theatershow werd het liedje van Gloria Estafan Coming out of the dark gedraaid, dat was voor mij echt een kippenvelmoment. Na afloop stonden mensen in de rij om me te bedanken. Ze vertelden dat ze moesten huilen en het herkenbaar vonden toen ik uit mijn dagboek voorlas. Mijn broer zong tijdens de voorstelling: Als er nooit meer een morgen zou zijn van Marco Borsato. Dat er 160 man in de zaal zouden zitten had ik echt niet verwacht. Het was heel mooi om te doen."

"En dat wil ik anderen ook graag laten ervaren: Loop ook jouw catwalk, loop richting jouw dromen. Maak jouw bucketlist waar. Goed, dan struikel je af en toe, maar dat hoort erbij. Je moet je alleen niet laten terugsturen naar de coulissen. Iedereen zal altijd een mening over je hebben, maar blijf bij jezelf. Adem in en adem uit en zie wat er gebeurt. In september gaan we weer een theatervoorstelling in Spijkenisse doen."

Toch nog een beugel
"Ik ben nu 49, en ik voel me beter dan ooit tevoren. Ik heb veel energie, voel me gezond. En ik heb weer een beugel. Toentertijd op school wilde ik hem niet meer dragen. Nu durf ik hem wel te dragen en nu heb ik een beugel die er niet eens zomaar uit kan. Ontwikkeling en onafhankelijkheid vind ik belangrijk. Ik zie vaak in mijn praktijk dat vrouwen financieel afhankelijk zijn van hun man, zich daardoor niet ontwikkelen en voelen dat ze geen kant op kunnen. Tenminste, dat denken ze. Het kan wel, echt waar. Het is altijd goed om jezelf te gaan ontwikkelen zodat je in je eigen kracht komt te staan."

Wat zou je graag veranderen in Hellevoetsluis?
"Dat is moeilijk, ik woon hier echt met heel veel plezier. Maar wat ik wel jammer vind is dat er niet veel wordt samengewerkt. Mensen durven elkaar niet op te zoeken en kennis te delen. Ondernemers zijn vaak bang dat ze te veel weg geven en daardoor klanten verliezen. Ik zie dat anders: als ik kennis deel krijg ik er ook veel voor terug."

Wat mag er absoluut niet veranderen?
"De gezelligheid in de Vesting en lokale evenementen zoals de Vestingdagen."

Welk boek ligt er op je nachtkastje?
"Met verstand gezond van Ineke Haisma."

Wat is je diepste wens?
"Gezond oud worden."