Lucas Waardenburg wil met HC Voorne meedraaien in de topdrie

Hellevoetsluis- De hockeyers van HC Voorne hebben op het sportpark Boerseweg door treffers van Camiel de Groot en Jimmy Keemink een 2-2 (1-1) gelijkspel behaald tegen Hoeksche Waard. Eén van de spelers, die in actie kwam was Lucas Waardenburg, althans slechts tien minuten.

Dan Rolandus

Lucas Waardenburg kwam in botsing met een tegenstander en moest na tien minuten spelen met een hoofdwond het veld ruimen. ‘’We gingen samen voor de bal, toen die jongen met zijn stick een beweging omhoog maakte en deze in mijn gezicht kwam. Ik greep direct naar mijn hoofd, heb nog nooit zoveel bloed gezien. Ik herkende mijn bitje niet eens, want die zat ook helemaal onder het bloed. Het was een jaap van anderhalve centimeter onder mijn oog, die bij de Spoedeisende Hulp in Spijkenisse gehecht moest worden. Ik was onderweg naar Spijkenisse, toen men vroeg of ik blokjes ijs bij me had. Nee dus. Toen ben ik op het Voornse Kanaal omgedraaid om eerst ijs te halen. Ik heb in Spijkenisse vervolgens een uur moeten wachten totdat ik aan de beurt was, terwijl de wond bleef bloeden. Het was echt geen pretje. Volgende week maandag mogen de hechtingen er weer uit en hoop ik met wat rust aanstaande zondag weer te mogen spelen.’’ Lucas Waardenburg laat weten zeer fanatiek te zijn en na zoveel tegenslag in de voorbije jaren weer op niveau te kunnen hockeyen. ‘’Ik heb acht maanden voor de uitbraak van Corona tegen Tempo BoZ een enkelblessure opgelopen. Toen ik na een lange revalidatie weer mocht spelen, brak de Corona uit. Ik heb slechts drie wedstrijden gespeeld, dus dat hakte er wel in. Ik was gretig om te spelen en wedstrijden te willen winnen en het was meteen over.’’ De 25-jarige Hellevoeter bruist van de ambitie, uit dat ook luidkeels in de groep. De Hoeksche Waard was als koploper een nieuwe uitdaging om naar uit te kijken, maar het is nu een wedstrijd geworden waar ik niet met plezier op zal terugkijken.’’

Kind van HC Voorne
Lucas Waardenburg speelt sinds 2015 weer voor HC Voorne alwaar hij in de pupillen F, E en D van de HC eerder was opgegroeid. ‘’Ik ben naar Victoria Rotterdam gegaan en heb daar een mooie tijd gehad vanaf de C tot en met de A-junioren. Ik heb er vooral veel geleerd. Ik heb met de B-junioren van Victoria gespeeld voor het kampioenschap van Nederland, trainingskampen meegemaakt in Duitsland en in Valencia. Spanje is een fantastisch land om te hockeyen. De Spanjaarden spelen graag tegen Nederlandse jeugdteams omdat het tot de wereldtop behoort. Toen ik senior werd ben ik teruggegaan naar Voorne, omdat ik voor school en de trainingen in Rotterdam teveel van huis was.’’
De passie om voor HC Voorne te spelen was en is er niet minder om bij Lucas Waardenburg. ‘’Ik ben in mijn eerste jaar met HC Voorne gepromoveerd naar de tweede klasse, met Jeroen Bijl als trainer/coach en teammanager Martin Felling. Dat was een mooie binnenkomer hoewel ik er qua speelminuten iets meer van had verwacht, maar ik was jong en de overstap van de junioren naar de senioren bleek fysiek en te grote stap in dat eerste jaar. Ik ben daarna onder Michel Wijnbelt een volwaardige eerste teamspeler geworden. Na drie jaar zijn we weer gedegradeerd naar de derde klasse. De trainingsopkomst in het laatste jaar was niet bepaald optimaal. Met zeven of acht jonge spelers erbij zijn we onder Gidius Lankhorst in de derde klasse gaan bouwen aan een team. Met een mix van ervaren en zeven/acht jonge spelers is er onder coach Stan Levels een positieve hype ontstaan. De jonge jongens hebben het goed opgepakt en de ouderen, zoals ik met m’n 25 jaar, ha, ha, nemen het enthousiasme van hen over. De verhoudingen zijn prima zo.’’

Sjouwer
De ‘sjouwer’ op het middenveld, die zich altijd graag in dienst stelt van het team, liep in 2019 in het duel met Tempo BoZ een zware enkelblessure op. ‘’We speelden in Bergen op Zoom op een stroef veld, geen lekker veld om op te spelen. Ik stap bij een duel in, mijn voet bleef naar links staan, terwijl mijn lichaam naar rechts draaide. Ik hoorde ‘krak’, wist meteen dat het mis was. In het ziekenhuis constateerde men dat mijn enkel was verrekt, tegen het scheuren aan, dus moest ik in het gips. Na acht maanden was ik weer speelklaar, maar toen brak de Corona uit. Nu we weer mogen, speel en train ik op speciale EXO-L schoenen, zou niet meer zonder kunnen.’’
De student account/management aan het LOI, die evenals zijn vriendin Noa Streefkerk woont in Hellevoetsluis, voelt zich thuis bij HC Voorne. ‘’HC Voorne is een warme familiaire hockeyvereniging waar de feestjes na corona ook weer terugkomen. Je ziet ook het aantal leden toenemen. Ik hoop dat we sportief mee gaan doen in de top van de derde klasse, maar ook dat het een leerjaar zal worden voor de jongeren. Leren per wedstrijd, analyseren uit de filmbeelden, dat we de gemaakte fouten in de volgende wedstrijden proberen te voorkomen. Dat zou mooi zijn.’’