MH17

"Sinds twee weken kent iedereen de naam van deze vlucht. Bijna 300 mensen verloren in één klap het leven. Hoewel de nationaliteit er in wezen niet toe doet, is duidelijk dat Nederland door het grote aantal het hardst getroffen is. Dit soort rampen zijn door de omvang moeilijk te bevatten. Zoveel onschuldige mensen plotseling uit het leven weggevaagd, volstrekt zinloos. Dit heeft grote impact op de nabestaanden: familieleden en vrienden die hen opwachtten of een telefoonberichtje ("goed aangekomen") verwachtten.

Ik hoop dat ze voldoende steun bij elkaar en in de omgeving vinden om op de been te blijven. Om de dierbaren in ieder geval een passend afscheid te bezorgen. Dit zijn ook momenten dat ik in de samenleving veel medeleven en solidariteit zie. In dit soort situaties is er veel betrokkenheid bij de anderen. Het zal de nabestaanden steun geven als ze merken hoeveel bekenden en onbekenden meeleven. Ik denk zelf in het bijzonder aan mijn collega oud-gedeputeerde Leen van der Sar die zijn dochter en schoonzoon heeft verloren. Vermoedelijk kent iedereen wel direct of indirect een slachtoffer. Ook als er, volgens de formele berichten die ik tot nu toe heb ontvangen, geen slachtoffers in Hellevoetsluis woonachtig zijn. Hier in Boedapest, bij het Europees kampioenschap waterpolo, die ik bijwoon als voorzitter van de KNZB, is de ramp evenzeer onderwerp van gesprek. Buitenlandse collega's condoleren de Nederlanders, iedereen begrijpt zonder woorden hoe verschrikkelijk dichtbij het is. Het kan namelijk iedereen overkomen. Bij de wedstrijd Groot-Brittannië - Nederland is er één minuut stilte gehouden. Politiek en sport moeten naar mijn overtuiging gescheiden blijven. Maar de werelden komen zo wel akelig dichtbij. Ook de situatie in Gaza, Israël, is onderwerp van gesprek. De FINA, de Wereldzwembond, moet zich erover buigen of de Junior Open Water Championships in Eilat, Israël, eind augustus dit jaar - met het oog op de veiligheid - wel kunnen doorgaan. Er zijn vanzelfsprekend vele bezorgde ouders en federaties. Het feit dat er een relatief grote afstand tussen de plaatsen is, biedt weinig geruststelling. Raketten vliegen door de lucht.
We kunnen alleen maar hopen en bidden dat politieke conflicten worden opgelost en vooral worden voorkomen. Zeker, het leven staat niet stil, hoe vreemd dat soms ook overkomt. Laten we nu, ieder op zijn of haar eigen manier, in gedachten bij de slachtoffers en nabestaanden zijn."

Erik van Heijningen,