Milène Junius neemt afscheid als burgermoeder van Hellevoetsluis

Hellevoetsluis - Bent u burgerjuf of burgermoeder? Die vraag werd nogal eens gesteld als burgemeester Milène Junius een van de basisscholen bezocht om voor te lezen. En het is bijna niet voor te stellen, maar niet alleen kinderen waren soms verbaasd dat de burgemeester een dame is. “Oh, bent u de burgemeester kreeg ik dan te horen.” Burgermoeder is tegenwoordig geen geuzennaam meer die gekscherend gebruikt wordt, maar is net als burgervader een eretitel.

Milène Junius (61) was de afgelopen zeven jaar burgemeester van gemeente Hellevoetsluis. Vanwege de gemeentelijke herindeling komt er eerder dan gebruikelijk een einde aan het burgemeesterschap van burgemeester Junius. Inmiddels is Peter van Rehwinkel aangewezen als interim burgemeester voor de nieuwe gemeente Voorne aan Zee. Na het zomerreces zal de procedure voor een kroonbenoemde burgemeester opgestart worden.

Het is de laatste maand voor u als burgemeester van Hellevoetsluis. Aanstaande donderdag is het afscheid in Theater Twee Hondjes. Wat gaat u doen na 1 januari? “Ik weet nog niet wat ik ga doen. Maar ik heb wel wat ijzers in het vuur. Het burgemeesterschap vind ik erg leuk dus dat zou ik best nog eens willen doen. Maar de plaats waar mijn man en ik terecht zouden komen moet wel leuk zijn om te wonen, net als in Hellevoetsluis, en dat is tot nu toe nog niet op mijn pad gekomen. Alle opties zijn nog open, maar ik wil in ieder geval ergens gaan werken waar ik mijn kwaliteiten kan inzetten. Bij iedere functie die ik tot nu heb gehad dacht ik bij een volgende stap ‘wat is nou leuker dan dit?’ Voordat ik burgemeester van Hellevoetsluis werd, was ik wethouder in Delft en daarvoor heb ik tien jaar lang mijn eigen bouwbedrijf in grond en kabelwerk gehad. De wereld ligt nu weer open. Waar ik me in ieder geval na 1 januari mee bezig ga houden is een opleiding ‘deep democracy’.”

Bent u van plan in Hellevoetsluis te blijven wonen? “Onze kinderen wonen in Delft en Gouda, beiden twintigers, en hebben geen rijbewijs. Dus is het best een gedoe om naar Hellevoetsluis te komen. Wij hebben plannen die kant weer op te gaan.” Mocht het ooit zover komen dan zou ze best oppas oma willen worden, liet de burgemeester zich nog ontvallen.

De afgelopen zeven jaar is er heel veel gebeurd in onze gemeente. Waar bent u het meest trots op? “Toch wel de ‘burgermoederrol’ hoewel ik wel twijfels had bij die titel. In coronatijd heb ik veel gesprekken gehad met inwoners en ondernemers. Het was een onzekere periode voor iedereen. We zijn er gelukkig goed doorheen gekomen hoewel jongeren nog steeds last hebben van de nasleep. Ik hoop dat voor hen een goede oplossing gevonden wordt. En natuurlijk ben ik heel erg trots op de landelijke intocht van Sinterklaas. Het is eigenlijk mijn cadeautje geweest aan Hellevoetsluis. In 2019 ben ik begonnen met mailen en bellen; volgens de NTR was ik zelfs de ‘stalkende’ burgemeester. Dat het op het nippertje is gelukt, is heel mooi. Net voordat we gemeente Voorne aan Zee worden.. Ik hoorde zelfs van Hellevoeters dat ze niet wisten dat de Vesting zo mooi was. Inwoners mogen trots zijn op hun mooie stad. De NTR heeft het prachtig voor ons in beeld gebracht.”

Hoe was het om mee te doen aan de intocht? “Bij het Sinterklaasjournaal was het makkelijker om burgemeester te zijn dan er een te spelen, dat kan ik in ieder geval wel zeggen. Je hebt als acteur écht veel geduld nodig. Soms moest een scène meerdere keren over, zoals de scène bij het bordes en in het droogdok. En ik heb niet altijd even veel geduld. Er heerste een vrolijke sfeer tijdens de opnames. De hele crew was blij na de coronaperiode eindelijk weer een echte intocht te kunnen doen. En ook binnen onze ambtelijke organisatie zijn er bergen verzet. Het was voor ons allemaal bijzonder daar onderdeel vanuit te mogen maken. Door de goede voorbereiding en samenwerking was de dag van de intocht zo relaxed; alles ging goed. Het was prachtig weer en al die blije gezichtjes. Er waren geen veiligheidsincidenten, geen demonstraties.”

Zijn er nog meer dingen waar u trots op bent? “De fusie natuurlijk; ik ben erg trots dat die geslaagd is. Er is veel overleg gevoerd om op dezelfde lijn te komen, dat was niet altijd vanzelfsprekend. Ik denk dat we uiteindelijk een goede werkvorm hebben gevonden en dat we daar als drie burgemeesters een goede verbindende rol in hebben gespeeld in samenwerking met de raden en colleges. Het is een goede beslissing om afscheid te nemen van de huidige situatie. Onder drie ‘directies’ zou Voorne aan Zee nooit goed kunnen functioneren. Ook kunnen we als Hellevoets gemeentebestuur trots zijn hoe we de gemeente afleveren. Daarnaast wordt Voorne aan Zee een betere regionale speler, met meer slagkracht bij bijvoorbeeld de Metropoolregio Rotterdam Den Haag. Natuurlijk was het voor mij persoonlijk leuk geweest om mijn tweede termijn gewoon af te kunnen maken tot aan mijn pensioen. Maar het gaat niet om mij. Ik krijg straks eervol ontslag en ben voor eeuwig de laatste burgemeester van Hellevoetsluis. Dat vind ik een interessant gegeven.”

Sommige mensen maken zich zorgen dat de identiteit van hun eigen dorp of stad in het gedrang komt door de fusie. “Een gemeente is geen gemeenschap” zegt burgemeester Junius daarover. “Je ziet het ook aan Oudenhoorn, dat blijft echt Oudenhoorn. En ook Rockanje en Oostvoorne zijn na de eerdere fusie dorpen met hun identiteit gebleven. En misschien wordt het zelfs wel beter omdat er door de herindeling straks meer aandacht zal zijn voor de dorpen en wijken. Een bredere ambtelijke organisatie, met meer specialismen, zal de kwaliteit verbeteren.”

Er zijn een aantal heftige incidenten geweest tijdens uw periode en ook speelde er op politiek gebied wat netelige kwesties. Heeft u ergens slapeloze nachten van gehad? “Wat ik nog altijd aangrijpend vind is de brand in de Gruttostraat. Dat gebeurde in mijn eerste jaar als burgemeester. Nog ieder jaar denk ik daar rond twintig mei aan. Het heeft zo’n enorme impact op de familie Lampers gehad. Natuurlijk zijn er meer ingrijpende situaties geweest.”

Ook de hele kwestie rondom de coffeeshop heeft impact gehad op de burgemeester. Vanwege het landelijke wietexperiment waar Hellevoetsluis aan mee doet moest er een nieuw vestigingsbeleid voor coffeeshops komen. De aanbestedingsprocedure was geen volledig open procedure en daar zijn raadsleden over gevallen. Ook de aangewezen locatie aan de Oostdijk viel bij inwoners en raadsleden niet goed.

“Dit heeft me zeker aangegrepen. De motie van wantrouwen lag er, werd wel voorgelezen, terwijl deze niet was ingediend. Daar ben je dan mooi klaar mee. Ik vond het pijnlijk dat er niemand is opgestaan terwijl ik er niet was. Er werd van alles beweerd. Zo werd er gezegd dat ik was gevlucht terwijl ik die vakantie naar Jordanië al een jaar eerder had geboekt. Maar we gaan nu een nieuw hoofdstuk in en dat wordt netjes overgedragen naar de nieuwe gemeente. Ik hou niet van losse eindjes. Je krijgt overigens wel een dikke huid van dit werk.”

Wat had u het liefst anders gedaan met de kennis van nu? “Het liefst had ik geen coronaperiode meegemaakt, het voelt als verloren tijd. Daarnaast zijn er communicatiefouten gemaakt tijdens het proces met de coffeeshop. Dat had ik graag beter gedaan. Achterafgezien had het een transparanter proces moeten zijn. Dan was het niet zo uit de bocht gevlogen. Intern vond iedereen het aanvankelijk een goed idee. Ook verkeerskundigen. Maar de raad heeft anders besloten, dat is ook democratie en dat is ook wel weer mooi.”

Wat is het leukste van het burgemeesterschap? ”Je bent als burgemeester eigenlijk overal welkom. Je kunt het verschil maken door de functie die je vervult, dat is mooi. Dan denk ik bijvoorbeeld aan het overlijden van de verkeersregelaar na het incident tijdens de Fokveedag. Ik merkte dat zijn familie het contact erg waardeerde. Ook bij vrolijker aangelegenheden zoals het bezoek aan bruidsparen, scholen of leerlingen op het gemeentehuis ontvangen. En zo schattig dat sommige leerlingen te verlegen zijn om met me te praten omdat ik de burgemeester ben en anderen tegen me aankruipen. Je bent ambassadeur van jouw gemeente. Mensen vinden het fijn dat ze worden gezien en gehoord door de gemeente in de persoon van de burgemeester. Je hebt impact in grote dingen en in kleine dingen. Van het gebakje eten met een 60-jarig bruidspaar tot aanwezig zijn na heftige incidenten. Je biedt een luisterend oor als mensen daar behoefte aan hebben. Die gesprekken te kunnen hebben met inwoners, dat doet mij ook goed. ”

Waar heeft u warme herinneringen aan? “Toen ik de allereerste Sinterklaasintocht in Hellevoetsluis deed, kreeg ik na de intocht een briefje van de moeder van een jongetje. En daarop stond dat hij met mij wilde trouwen omdat hij verliefd op de burgmeester was geworden, zo lief. Natuurlijk heb ik hem en zijn klas op het stadhuis uitgenodigd. Meedoen aan het programma ‘Burgemeester Undercover’ was ook erg leuk. Wat schrok ik toen fotograaf Wil van Balen mij toch herkende ondanks mijn pruik en brandweerpak. Het was mooi dat het programma goed ontvangen werd en er vele leuke reacties opkwamen. Zoals de acties voor ‘Senioren en Brandveiligheid’. En wat ook ontzettend leuk was, was ‘Aan tafel met de burgemeester.’ Ik vraag me nog weleens af hoe het met deze mensen gaat.”

Mocht er geen burgemeestersfunctie meer in het verschiet liggen wat zou u dan het meeste missen? “Dit werk is zo divers; er is altijd wat en elke dag is anders. Zo ben ik het ene moment op het gemeentehuis aan het werk, moet ik het volgende moment op pad naar een opening of een incident. In de coronaperiode hebben we als burgemeesters ook wel het verschil gemaakt. Je zag destijds dat mensen vertrouwen hadden in de burgemeester, ook als er vervelende boodschappen gegeven moesten worden. Eigenlijk is dicht bij de mensen te kunnen staan hetgeen ik het meest zou gaan missen. Dat brengt dit ambt, de burgermoederrol, met zich mee. Dat zie ik ook niet zo snel in een andere baan.”

Wilt u nog iets toevoegen? “De samenleving staat voor grote uitdagingen, polarisatie is echt een probleem, ik zou willen zien hoe we dat kunnen verbeteren. Kijk naar onze vluchtelingenboot. Het gaat goed en toch zijn er negatieve geluiden. Laten we kijken wat we lokaal wel kunnen doen. Hoe kan je ervoor zorgen dat deze mensen wél snel aan het werk kunnen? Onlangs sprak ik een Syrische jongeman van 24, civiel ingenieur, die in vier maanden goed Nederlands had geleerd. Laat zo’n jongen gewoon werken denk ik dan. Waarom zitten we zo verstrikt in allerlei regels? Waar ik bijzonder trots op ben, is de opvang van vluchtelingen in Hellevoetsluis. Niet alleen op de boot, ook alle Oekraïense vluchtelingen. Mooi dat zoveel vrijwilligers zich daarvoor inzetten. Een mooie kerstgedachte is dat de oorlog snel beëindigd wordt en iedereen weer in vrede kan leven.”