Een gesprek met...

Een gesprek met Jan Wigman

27 januari 2022, 10:21 Algemeen 3.642 keer gelezen

Onlangs hebben Jan en Ria Wigman afscheid genomen van hun ‘kindje’ restaurant Aquarius. Een mooie aanleiding voor een interview met Jan. Hij waarschuwt van te voren: als ik alles ga vertellen wat we in de loop der jaren hebben meegemaakt dan wordt het een heel boekwerk.

In 1986 werd Aquarius geopend maar we gaan nog wat verder terug in de tijd. Jan komt uit een echte horecafamilie. “Mijn opa en oma hadden een café op het Oostplein in Rotterdam. Toen mijn opa overleed, in het jaar dat ik geboren werd, is mijn oma café Cormi begonnen aan de Veemarkt. In 1965 besloot mijn vader, Jan senior, naar Hellevoetsluis te verhuizen. Omdat steeds meer Rotterdammers in de weekenden naar Voorne-Putten gingen toen het werken op zaterdagochtend eenmaal was afgeschaft. Mijn vader dacht waar mijn klanten heen gaan, daar ga ik ook naartoe. Mijn vader begon Casino in de Kerkstraat, een toneelzaal annex café, waar onder meer Sinterklaasfeesten werden gevierd en toneel- en muziekverenigingen optraden. Later is van de zaal de eerste discotheek in de regio gemaakt. Dat hebben we zo’n 15 jaar gedaan. En daarna begonnen we met de Bowling, inmiddels 44 jaar geleden. Die is er nog steeds en wordt nu gerund door mijn broer en zijn vrouw.”

Het gezin Wigman huurde in de jaren zestig regelmatig een caravan daar waar nu vakantiepark Citta Romana is. Bijzonder is dat Jan en Ria daar nu, juist op die plek, wonen. “Ik weet nog dat we destijds tijdens zo’n vakantie een keer ‘s nachts een storm meemaakten. Het houten toiletgebouwtje waar mijn nichtje op zat waaide om. Zag ik mijn nichtje midden in een weiland op een toiletpot zitten, dat vergeet je natuurlijk nooit. En wat ik ook nog zo goed weet is dat we het een hele reis vonden vanuit Rotterdam. In die tijd bracht onze buurman ons met zijn auto of we gingen met het Moordenaartje naar Hellevoet. Gingen we met de auto dan stopten we bij Heenvliet bij een cafetaria om even de benen te strekken.”

Overstelpt
“Maar op een gegeven moment raakte ik in gesprek met de burgemeester De Cloe waarbij het Zuidfront ter sprake kwam. Het Zuidfront werd in de oorlog gebruikt als schootsveld daarna was er nooit meer wat aan gedaan. Er stond een sextant verder was het een treurige bedoening. Het voorstel om daar een restaurant te mogen beginnen kwam maar net door de raad; 12 tegen en 13 voor. We hebben het pand casco neer laten zetten en hebben het zelf afgebouwd. Toen wij openden hadden we Neptunus uitgenodigd die sprong in de haven en kwam voor het restaurant naar boven met de sleutel die hij aan burgemeester Van Der Jagt overhandigde. De dag daarna gingen we open en werden overstelpt door mensen. Het eerste jaar moesten we echt onze draai vinden. We hadden de toeloop door de ligging onderschat. Hoe groter Hellevoet werd hoe drukker het werd bij ons.”

“Mijn ouders zouden stoppen met de Bowling. Toen wij het restaurant begonnen, gingen zij boven Aquarius wonen om een oogje in het zeil te houden. Na een aantal jaar bleek dat ze weer even hard meewerkten binnen het bedrijf. Toen ik 32 jaar was, kwam ik in het ziekenhuis terecht met hartklachten. Ik had het veel te druk; toen ben ik het anders gaan doen. Omdat de Bowling gestructureerde tijden had, hebben we de boel omgedraaid. Mijn ouders gingen de Bowling doen. En wij Aquarius, daar zijn we ook gaan wonen. Ondernemen is leuk, maar dit soort stress kun je als ondernemer meemaken. Zou je vragen of ik het morgen over zou doen, dan zeg ik ja. Afgelopen kerst heb ik voor het eerst van mijn leven kerst in familiesfeer kunnen vieren.”

Op stoom
“Op zaterdagmiddag hadden we altijd wel bezoekers bij de Bowling in de Kerkstraat; de markt was toen nog in de Vesting. Maar op een zekere middag werd het ineens hartstikke druk. We hadden geen flauw idee waar al die mensen ineens vandaan kwamen. George Kwekel had wat stoommachines neergezet, maar niemand had zo’n toeloop aan zien komen. Dit smaakte natuurlijk naar meer. En ieder jaar dat volgde was succesvoller. Ook in Aquarius was het ieder jaar gekkenhuis tijdens Stoom/Vestingdagen. Wij werkten op onze automatische piloot tijdens dat soort dagen, verstand op 0 en gaan. Van fouten maken leer je; 1000 haringen inkopen waarvan je er maar 200 verkoopt, daar leer je van.”

Landelijke bekendheid
“Er zijn verschillende televisieopnames bij ons geweest. Onder meer Jaap Jongbloed, woonprogramma’s en ook de Rijdende Rechter. Met die laatste, productiemaatschappij De Rijdende Rechter, heb ik in 2009 in conflict gelegen over een rekening die maar niet werd betaald. Ze hadden bij ons geluncht, maar de rekening werd maandenlang niet betaald. En uiteindelijk mocht ik bij SBS6 zijn welbekende uitspraak nadoen: ‘Meneer Visser, dit is de rekening en die moet u betalen.’ De volgende dag werd de rekening betaald. Ook zijn er zo’n 25 jaar geleden opnames geweest voor een miljoenenproductie voor Warner Bros met onder andere Danny DeVito. Hellevoetsluis deed dienst als een plaats in Polen. Kosten noch moeite werden gespaard voor de crew van 120 man. De zaak werd een week lang afgehuurd. “Er werd met oldtimers over de kade heen gescheurd. Ik moest manden vol brood halen om meeuwen te lokken voor een bepaalde opname. Er moest een vleugel komen voor een van de actrices, niet voor de film, maar omdat ze graag piano speelde. Bijzonder om mee te maken. Jammer dat de film uiteindelijk alleen in Amerika in de bioscoop te zien was. Natuurlijk hebben we ook veel lokale evenementen meegemaakt: de Helius-Köpcke race, het Zundappweekend en noem maar op.

Mooie bestemming
De afgelopen jaren tijdens de coronaperiode waren pittig. Het ondernemerschap valt, corona daargelaten, niet mee. Veel regels die niet met elkaar rijmen volgens Wigman. “Ik heb drie recessies meegemaakt in mijn leven. Deze laatste heeft mij een flink stuk van mijn pensioen gekost. Dat kan ik niet meer inhalen. We hadden nog een echt afscheid willen organiseren voor vrienden, kennissen en klanten, maar dat heeft helaas niet zo mogen zijn. Jan en Ria hebben twee kinderen, Ruby en Sven. En vier kleinkinderen. Sven werkt al van jongs af aan in de zaak maar wilde de zaak niet overnemen. “We zijn vier jaar geleden benaderd door de gemeente die mij vertelde dat het mogelijk was een hotel te bouwen op de locatie van Aquarius. We zijn daar een aantal jaren mee bezig geweest, maar daar kwam ik zelf niet uit. Uiteindelijk hebben we de zaak aan een investeringsgroep verkocht met bestemmingsplan hotel. De verkoop van de zaak ging door corona via een livestream, dat is wel gek hoor. Zij zullen de mogelijkheden die deze bestemming biedt hun eigen manier in gaan vullen. En dat vleit me ergens wel, het is het mooiste plekje van Hellevoetsluis. Zelf zou ik het mooi vinden voor Hellevoet als daar iets moois wordt neergezet.”

Vaarwater
“Ik ben niet echt in een gat gevallen na de verkoop, maar moet nog wel even wennen. Mijn eerste poging op mijn elektrische fiets liep ook niet goed, dus dat fietsen moet ik ook weer even onder de knie krijgen. Misschien gaan we mooie reizen maken tijden de koude maanden, maar ik zou Hellevoetsluis nooit lang willen missen. Ik kom hier altijd kennissen tegen waarmee je over het verleden kunt praten. Vanaf maart begint de periode dat we op de boot kunnen zijn. Meestal gaan we naar het Grevelingenmeer als de kleinkinderen meegaan. Dat is genieten! Het komende jaar kunnen we wat verder gaan. Ik kom nu letterlijk in een rustiger vaarwater.”