Mag ik een Coronaatje?

Net op tijd voor het mooie weer mogen de terrasjes weer open. Ik hou ervan, voor mij een onderdeel van buiten leven. Een hapje, een drankje, bijkletsen met een vriend of gewoon alleen.

Door Wendy de Wit

Kijken we nog naar elkaar met dezelfde blik? Die overigens nog niet voorbij zijn. Ik heb al een beetje het gevoel dat er geen virus meer is. Dat is de ellende van de bijna dertien weken dat we er nu al mee te maken hebben. Het wordt zo gewoon dat je het bijna vergeet. Niemand in mijn omgeving is ziek geworden. Zelfs nadat ik op Schiphol stond om iemand die vanuit Zuid Amerika naar huis kwam op te halen, bleken we in de weken daarna nog steeds kerngezond. Het lijkt daardoor soms alsof Corona helemaal niet bestaat. Nederland heeft geluk, we geven elkaar ruimte dus we kunnen weer gaan genieten.

We krijgen mede daardoor een stukje bewegingsvrijheid terug. We liggen hier gelukkig ook niet snel op de vloer vastgepind onder een knie van een politieagent al zullen de BOA’s best de terrasjes in de gaten houden. We kunnen gewoon met een gerust gevoel met een drankje mensen kijken.

Is weer eens wat anders dan mijn overbuurman zien met handschoenen en een mondkapje. Iemand vroeg mij geschokt; “Zou hij corona hebben?” Ik antwoordde dat hij waarschijnlijk bij de risicogroep behoort en daardoor voorzichtig is. Welke ruimte voelt hij? Hoe voelt hij zich als hij voorbij een terras loopt?

Ik zie het al voor me hoe hij op een terrasje de menu kaart pakt en probeert te genieten. Zijn handen verzuipen van het zweet in de rubberen handschoentjes en met een mondkap en een zonnebril wordt zijn bruine zomerse tintje een apart gezicht als hij de boel thuis weer afzet. Misschien wil hij er een beetje luchtig mee omgaan bestel ‘ie een Coronaatje.

Maar het knaagt best als ik aan de mensen denk die nog steeds met corona angst te maken hebben omdat ze weten dat het hen hard zal treffen als ze besmet raken. Ik hoor zo weinig over de slachtoffers. De ouderen die zonder bezoek blijven terwijl de rest elkaar ontmoet in de zon met een wijntje. Hadden we daar niet vlak voor het openen van de terrassen nog even met twee minuten stilte bij stil kunnen staan? Bestaat er al ergens een ouderen terras? Het leven is te kort, voor velen pijnlijk duidelijk geworden, en er is zo ontzettend veel gaande in de wereld. Een terrasje pakken is precies wat we nodig hebben.