Afbeelding
Foto: MdN
Een gesprek met...

Adri Rietdijk

Algemeen 1.741 keer gelezen

Hellevoetsluis - We gaan deze week weer in gesprek met een inwoner van gemeente Hellevoetsluis.  De nu 71-jarige Adri Rietdijk is geboren en getogen in Nieuwenhoorn. Na zijn trouwen verhuisde hij samen met zijn vrouw naar Hellevoetsluis.

'Ik heb de ULO gedaan en de Handelsavondschool in Spijkenisse', vertelt Adri. 'Vroeger had je namelijk een middenstandsdiploma nodig om een eigen bedrijf te kunnen beginnen. Daarna heb ik mijn vakdiploma's woninginrichting en mode gehaald. Ik wist al vroeg welke richting ik op wilde, al kwam de mode er eigenlijk later pas bij. Ik heb mijn opleiding gedaan bij Eisenga in Brielle. Toen ik 18 jaar was, ben ik al voor mezelf begonnen en na ons trouwen hebben we ons eerste eigen winkelpand gekocht in de Waterpoortstraat in Hellevoetsluis. Ik was toen 23 jaar en in die tijd richtten we ons op woninginrichting en mode. Na vijf jaar zijn we naar de Kerkstraat verhuisd en daar zitten we nu nog. Tot 1978 verkochten we in het voorste gedeelte kleding en hingen achterin de rollen vloerbedekking tot aan het plafond. In die tijd was een dergelijke combinatie heel normaal, want Hellevoetsluis was veel kleiner. Je moest van een paar walletjes eten om wat te kunnen verdienen. Later kreeg Hellevoetsluis een groeistatus en moesten we een keuze maken. Toen hebben we dus voor de mode gekozen. In 1978 hebben we het pand verbouwd en in 1979 hebben we het boven voor de herenmode ingericht en beneden voor de damesmode. De woninginrichting hebben we toen afgestoten.'

Adri en zijn vrouw hebben het bedrijf altijd samen gerund. Hun twee kinderen, een zoon en een dochter, zitten allebei in de zaak en hebben het twaalf jaar geleden overgenomen. 'We werken er allebei nog wel, maar op papier hebben we er niks meer mee te maken. Onze dochter runt de afdeling damesmode en onze zoon de herenmode. In de loop der tijd zijn we wel wat geminderd met het werk. Twaalf jaar geleden werkte ik nog heel de week mee en nu zijn het meer hand en span diensten wat ik doe en hou ik hoofdzakelijk de administratie bij. Mijn vrouw maakt wel meer uren als ik. Met name als personeelsleden met vakantie of ziek zijn. We hebben een periode gehad dat mensen al met 52,54 of 56 jaar stopten met werken. Toen dacht ik altijd 'dat is mooi als je op die leeftijd kunt stoppen'. Maar als ze dan later weer eens in de winkel kwamen, waren het vaak chagrijnen geworden. Voor mij was dat dus ook een reden om dit niet te doen. Voorlopig blijven we zo nog wel even doorgaan denk ik!'

In zijn vrije tijd speelt Adri graag toneel. Hij zit dan ook al 54 jaar bij Toneelvereniging Gunda, die van oorsprong uit Nieuwenhoorn komt. 'Ik heb 53 jaar meegespeeld, maar daar ben ik nu net mee gestopt. Gunda repeteert in de Oude Woelhoek in Nieuwenhoorn en daar spelen ze ook nog twee voorstellingen per jaar. Verder spelen ze er nog drie per jaar in Theater Twee Hondjes en eentje in Melissant. Dat zijn altijd kluchten of een blijspel, omdat mensen graag bij zo'n avondje uit willen lachen. De rollen die je daarbij speelt, zijn ook erg leuk om te doen. Vooral het inleven in zo'n rol. Het stuk 'Kouwe kak en tatoeage', dat we drie jaar geleden al eens met heel veel succes hebben gespeeld, hebben we nu na het seizoen weer opgevoerd met als doel de opbrengst te schenken aan de Stichting Alzheimer. Dat idee kwam eigenlijk een beetje bij mij vandaan, omdat Jan Moree van de toenmalige ijzerwarenhandel, een van eerste sponsoren van ons, een aantal jaren geleden Alzheimer kreeg. Toen hij in Rotterdam Zuid werd verzorgd, zocht ik hem op en toen schrok ik echt. Later kon hij gelukkig in het Hart van Zuidland terecht en iedere woensdagmiddag zocht ik hem op. De familie Moree zette op een gegeven een actie op touw voor een tovertafel en toen dacht ik 'kunnen wij nou ook niet iets doen'. Zo is dus het idee ontstaan voor de drie voorstellingen voor de Alzheimer Stichting. Alle spelers die drie jaar terug mee deden waren enthousiast en Theater Twee Hondjes gelukkig ook. Met hen is toen besloten dit te doen in het laatste weekend voordat het nieuwe seizoen zou beginnen en dat is altijd eind september. Drie avonden lang is toen het theater in het weekend van 21 september beschikbaar gesteld. Ook de schrijver van het stuk en de IBVA werkten mee en aan hen hoefden we dus ook niet te betalen. Het balletje ging nog verder rollen toen ik na afloop van onze laatste voorstelling van het seizoen de aanwezigen over onze plannen vertelde. Wim de Zeeuw, de voorzitter van de Vrienden van het Theater, stapte toen naar mij toe en bood aan om de hele vrijdagavond in een keer af te huren. Daarmee zat gelijk al een van de drie avonden vol en hadden we dus al 5.000 euro in de knip. De twee andere avonden waren we vervolgens ook uitverkocht en dus hadden we aan het einde van de rit maar liefst 16.260 euro bij elkaar gehaald. Want naast de kaartverkoop hadden we ook een bus staan waarin gedoneerd kon worden, hebben we nog een verloting georganiseerd en een barborrel bij het Barbiertje. Alles bij elkaar hebben we zo een geweldig bedrag bij elkaar verzameld. De cheque is afgelopen zaterdag 12 januari uitgereikt.'

Adri heeft vanaf zijn achtste jaar tot aan 48-jarige leeftijd gevoetbald bij vv Nieuwenhoorn. Ook heeft hij zo'n 15 jaar getennist, maar met beide sporten moest hij vanwege een hardnekkige blessure stoppen. 'Ik heb altijd heel veel gefietst en dat doe ik nu nog wel steeds. Ik moet daarbij wel altijd een doel hebben, want ik fiets niet zomaar een rondje. In totaal fiets ik zeker wel zo'n 4.000 kilometer per jaar. Een beetje conditie moet je tenslotte wel blijven houden. Verder heb ik jaren in het bestuur van de winkeliersvereniging gezeten en in de adviescommissie economische aangelegenheden. Vanuit de lokale politiek hebben ze veel aan me lopen trekken, maar na het bezoeken van een paar vergaderingen kwam ik al snel tot de conclusie dat dit me niet kon boeien. Om over vaak kleine dingen uren te gaan zitten praten, is echt niet aan mij besteed. In het bedrijfsleven ben je juist gewend om snel beslissingen te nemen dus dat paste gewoon niet bij mij. Wat er lokaal gebeurt, hou ik wel bij. Ik ben dan ook een echte krantenlezer. En waar ik me in het verleden ook echt mee bemoeid heb, was het schip met asielzoekers wat destijds in de haven heeft gelegen. Ook omdat we daar als ondernemers met het oog op de omzet echt heel veel last van hadden. Mensen kwamen gewoon niet meer. Het kostte ons de eerste maanden dat hij hier lag zo'n 250.000 gulden. Volgens de toenmalige burgemeester Marietje van Rossen was dat het ondernemersrisico, maar zo werkt dat natuurlijk niet. Ook toen de coffeeshop hier in Hellevoetsluis kwam, heb ik daar echt tegen geageerd. Gelukkig is dat allemaal goedgekomen sinds er een andere eigenaar in zit.'

Een aandachtspunt in Hellevoetsluis is voor Adri de bestrating in de Kerkstraat, evenals aan de Oostkade. 'Alles is hier zo ongelijk en kapot, het is gewoon gevaarlijk. En mijn vrouw heeft dat zelfs aan den lijve ondervonden toen ze is gevallen hierdoor en haar schouder heeft gebroken. Prettig aan het wonen in Hellevoetsluis is dat we hier alles hebben. Ook is de omgeving hier natuurlijk prachtig. En van die omgeving kunnen we vanuit ons appartement dagelijks genieten. Het uitzicht is geweldig en we willen hier oud worden!'

Afbeelding
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant