De historie van de Hellevoetse vuurtoren

Onze toren is één van de 27 actieve vuurtorens die Nederland telt. Vóór de komst van de vuurtorens werden de schepen gewaarschuwd door middel van een lantaarn. Toen men, vanaf ca.1742, in Hellevoetsluis vond dat dit niet meer volstond, heeft men uiteindelijk in 1818 besloten een "binnenvuur" te plaatsen op de kop van de haven.

Door Marina de Bondt

Zo werd in 1821 besloten dat er een stenen toren met verlichtingsstelsel mocht worden gebouwd. In 1822 was de toren gereed. Voor de bouw van deze ronde vuurtoren werd een bedrag van 5.800 gulden beschikbaar gesteld. Marine-architect J. Valk maakte het ontwerp en aannemer Klaas van Golvedingen heeft hem gebouwd.

Alle veranderingen op een rij
De vuurtoren heeft in de loop der jaren vele veranderingen ondergaan. De originele toren is gebouwd met bakstenen en daarna gepleisterd en wit geschilderd. In de toren is een aantal kleine ronde vensteropeningen aangebracht. De toren heeft twee verdiepingen. Het lichthuis en de bolle koepel zijn van ijzer. De rode koepel er bovenop was tot 1901 van koper en kegelvormig.

In 1899 werd de eerste direct zichtbare verandering uitgevoerd. Er kwam een zwarte band direct onder de omloop. In 1901 is de toren drastisch verbouwd en het licht was toen gedurende vier maanden gedoofd. De spitse kegelkap werd vervangen door een bolvormige kap met wasembol. De toren werd donkergroen van kleur. In 1933 werd het licht, dat toen nog olie gestookt was, vervangen door elektrisch licht. Gedurende de bezetting in de Tweede Wereldoorlog was het licht gedoofd. Mede doordat de toren in de oorlog beschadigd is geraakt, en omdat er sprake was van achterstallig onderhoud, werd er op 5 december 1951 besloten dat het lichthuis volledig hersteld moest worden.

Al snel bleek dat de kosten van het herstel erg hoog zouden zijn. Er werd overwogen om de vuurtoren te laten slopen, maar daar kwam de bevolking flink tegen in het geweer. De toenmalige burgemeester bracht de bezwaren tegen de sloop naar Den Haag en in 1952 werd besloten dat de vuurtoren toch mocht blijven staan. In 1961 werd de onderkant tot aan de ring boven de deur betegeld. In 1965 werd de toren volledig gerestaureerd.

Na een periode van zo'n 40 jaar herhaalde de geschiedenis zich. De toren werd slechter en was hard aan een opknapbeurt toe. Opnieuw kwam de bevolking in actie en ging burgemeester Kleijwegt met zo'n 7000 handtekeningen naar Rijkswaterstaat (de eigenaar van de toren). En met succes, want in 2005 werd een schitterend herstelde vuurtoren opgeleverd. Ook het hekwerk rond de vuurtoren is in 2005 geplaatst. Dit hek is afkomstig van de omheining van de vroegere marinewerf die in de vesting was gevestigd.