Nestor in Sport en Politiek
Henk Tamboer groeide tot 1961 op in zijn geboortestad Apeldoorn. Vanwege werkzaamheden van zijn vader bij de vakbond verhuisde het gezin van stad naar dorp. ''Ik heb Judith leren kennen in Rotterdam-West en we zijn in februari 1964 getrouwd in Amsterdam.''
Henk Tamboer, aan de HTS in Arnhem met succes afgestudeerd als werktuigbouwkundige, verhuisde met het gezin naar Zwitserland. ''Judy is in Nederland geboren en Lydia in Zwitserland. Ik heb vier jaar in Wettingen als werktuigbouwkundige gewerkt in het besturen van compressoren, gasturbines en stroomturbines. We wilden onze kinderen, gelet op de leerplichtige leeftijd, opvoeden in Nederland.'' Eenmaal in Nederland belandde Tamboer na twee jaar applicatie aan de HTS in Dordrecht in de kunststoffabriek van ESSO Chemie in de Europoort. ''Ik ben acht jaar werkzaam geweest als kunststof-engineer, later als project-engineer en tot slot als projectmanager. Ik ben nog drie jaar voorzitter geweest van de Vereniging van Openbaar Onderwijs in Hellevoetsluis. Arie van Gorsel heeft mij in 1978 overgehaald de politiek in te gaan voor de PvdA. We hadden in die jaren wel wat meer zetels dan tegenwoordig. We kregen tijdens de gemeenteraadsverkiezingen in mei 1978 de helft van de stemmen min één en die ene zetel konden we halen bij D '66 zodat we toch de meerderheid hadden. Niemand wilde met ons programma meewerken. Het item waar het om draaide was het bouwen van meer woningen. De overige partijen in de gemeenteraad waren bang dat het financieel niet haalbaar was. Wij hebben het wel doorgezet. Het gevolg was dat we ook drie wethouders moesten leveren. Naast Jaap Sala en Jaap Hollaar zochten ze nog een derde man. Het laatste waar je aan denkt is dat ze bij mij zouden aankloppen, had er niet op gerekend, maar het is wel zo gekomen.''
Minderheidscollege
Henk Tamboer zat als wethouder van onder meer Sport, Welzijn en Financiën namens de PvdA van 1978 tot 1982 in een minderheidscollege. ‘'We hebben vier jaar uitgezeten. Hellevoetsluis was aan het groeien, er werden in één keer twee sporthallen (De Fazant en De Morgenstont, DR) aanbesteed. Er was behoefte aan grotere hallen van ruim 40 meter. Veel veldsporten gingen over naar zaalvarianten zoals het hockey, handbal, korfbal en zaalvoetbal. Dat leverde in de winter met alleen De Eendraght een tekort aan sportzalen op. Vanwege de groeikernstatus, die wij destijds hebben gekregen, moesten we basisscholen bouwen. En als je de scholen dan op loopafstand houdt, zet je de sporthallen in het midden. Dan hoeven de scholen niet allemaal één sportzaaltje te delen. Zo zijn De Morgenstont in De Kooistee en De Fazant ontstaan. Met de uitbreiding plus De Eendraght hadden we het met drie grote sporthallen in Hellevoetsluis goed voor elkaar. Voetbalvereniging Hellevoetsluis wilde intussen verhuizen naar het te realiseren sportcomplex aan de Boerseweg. Zij kwamen op het huidige complex door de gemeentegroei in de problemen. FC Vlotbrug werd in mijn periode als wethouder opgericht. Wij hebben er als college nog voor gezorgd dat de nieuwe voetbalclub op de Boerseweg terecht kon. Het complex aan de Boerseweg was bestemd voor vvHellevoetsluis. Voorzitter Wim Kievit zag een verhuizing niet zitten, eerst wel, maar later heeft hij zich bedacht met al die rompslomp van verhuizen, en weg uit het hart van Hellevoetsluis zoals hij dat zag. Dus is Hellevoetsluis blijven zitten aan de Brielsestraatweg en is FC Vlotbrug als voorlopige bespeler van het complex gevestigd. Het was handig om FC Vlotbrug later in de groeikern De Kooistee neer te zetten. Ik herinner me nog dat ik het sportcomplex van FC Vlotbrug heb geopend. Ik heb ook nog de feestelijke opening verricht van Boksschool Langendoen in de Schoolstraat.'' De genoemde sportcomplexen zijn allen gerealiseerd tussen 1978 en 1982 onder het bewind van het college van de PvdA.
Solliciteren
De nestor van de Hellevoetse gemeenteraad moest na zijn ambtsperiode als wethouder van Hellevoetsluis op zoek naar een nieuwe baan. ‘'Ik kon ik niet meer terug naar Esso Chemie, die hadden me na vier jaar wel afgeschreven. Toen ben ik gaan solliciteren en ben in Rotterdam terecht gekomen bij de DROS binnen de dienst woonruimtezaken. Voor een technicus als ik was dit niet bepaald een ideale baan. Vandaar kwam ik in Voorburg als beleidswerker terecht bij de Arbeidsinspectie. Ik ben in het begin met allerlei veiligheidsvraagstukken bezig geweest vanwege mijn ervaring bij de Esso. Erg veel werk verricht aan de veiligheid van procesinstallaties. In die tijd moesten bedrijven een veiligheidsrapport opstellen. Om dat landelijk te reformeren werden we vanuit Voorburg overal gedetacheerd, begeleiden we eigenlijk de lokale arbeidsinspecties om de rapporten inhoudelijk op hetzelfde niveau te krijgen. Ik heb bij DSM in Geleen de halve fabriek doorgelicht. Ik was bouwkundige van beroep en ze hadden op een gegeven moment bij DGA behoefte aan een figuur die weer aan machineveiligheid deed. Als werktuigbouwer kon dat ook.'' Henk Tamboer raakte als werktuigbouwkundige betrokken bij de Europese Wetgeving in Brussel. ''Ik heb als laatste de machine veiligheidsrichtlijn, de liftrichtlijn en de richtlijn arbeidsmiddelen gezien en heb vanuit Nederland onderhandeld. In die sfeer heb ik mijn laatste deel van mijn arbeidzame leven doorgebracht.''
Henk Tamboer, die in de loop der jaren verder voorzitter was van onder meer de Plantage in Brielle en Camping de Quack in Hellevoetsluis, kreeg bij zijn afscheid als gemeenteraadslid vanwege zijn verdiensten voor de gemeenschap van Hellevoetsluis op 9 maart 2010 uit handen van de toenmalige burgemeester Corstiaan Kleijwegt de Jan Blankenspeld uitgereikt. De PvdA-er werd in juli 1980 uitgeroepen tot ereburger van New Orleans en werd vanwege het werk in de sport (hockey en voetbal etc.) onderscheiden als Lid in de Orde van Oranje Nassau. Henk Tamboer nam in april 2018 na 40 jaar (32 jaar als gemeenteraadslid en nog 8 jaar ondersteunend lid) afscheid van de politiek in Hellevoetsluis. ‘'Ik ben het meest trots op de Jan Blankenspeld. Dat voelt aan als een soort ereburger van de stad waarvoor je langdurig veel gedaan moet hebben, je wat voor de gemeente hebt betekent. Ik heb een leuk leven gehad van wat ik heb gedaan en heb nergens spijt van.''
vvHellevoetsluis
Nadat Henk Tamboer was afgezwaaid als wethouder van Hellevoetsluis, nam hij in november 1983 bij de voetbalvereniging Hellevoetsluis de voorzittershamer over van Wim Kievit. ‘'Dat was in een situatie dat niemand binnen de club een gegadigde kon vinden of het niet aandurfde om Wim Kievit op te volgen. Hellevoetsluis speelde in de tweede klasse.'' Tamboer bleef, zoals vooraf aangegeven, drie jaar voorzitter van Hellevoetsluis. ‘'Daarna vond ik het welletjes omdat ik het toch meer zocht bij de hockeyclub.''
Pensioen
Henk Tamboer (78) met Judith grootouders van vier kleinkinderen, komen sporadisch nog bij HC Voorne. ‘'Ik kwam voor de corona al niet zoveel meer bij Voorne. Bij speciale gelegenheden zoals de opening van de blaashal waren Judith en ik uitgenodigd. We zijn beiden vanwege het vrijwilligerswerk dat we hebben verricht erelid van HC Voorne. Ik werd in 1978 erelid tijdens mijn wethouderschap en Judith jaren later. Ik was wedstrijdsecretaris en zo 'n beetje het manusje van alles achter de schermen en dat ging niet meer toen ik wethouder was. Het wethouderschap was trouwens ook een dingetje. Als je in de gemeenteraad zit en je bent nauw betrokken bij de clubs dan wordt het een integriteitskwestie. Dus als het over de voetbalclub Hellevoetsluis of over HC Voorne ging, dan hield ik me daarbuiten. Dat was best wel eens lastig, want die clubs gaan je wel aan het hart. Ik bemoei me nu niet meer met de inhoud van de club, maar ik denk dat HC Voorne er met grote vernieuwingen als de hernieuwde kunstgrasvelden en de nieuwe blaashal er ondanks de aangerichte schade van corona gezond voor staat.'' Lees het hele verhaal op www.groothellevoet.nl
