Henk Tamboer
Hellevoetsluis- Henk Tamboer geniet al enige tijd van zijn pensioen. Hij houdt in zijn riante woning op tien hoog van de Residence PC Hooft met uitzicht over het Haringvliet, als voormalig leiding gevende in diverse bestuursfuncties nog altijd een oogje in het zeil op de hockeyvelden van HC Voorne, de voetbalvelden van Hellevoetsluis en de raadsleden van ‘zijn' PvdA nabij het gemeentehuis in de Vesting.
Dan Rolandus
Henk Tamboer, geboren op 30 januari 1943 in Apeldoorn, gaf in zijn carrière op allerlei gebied gewicht aan het leiderschap, een man van niet lullen, maar poetsen. ‘'Ik ben zowel in de sport, het bedrijfsleven als in de politiek duidelijk aanwezig geweest. Ik heb iedereen voorgehouden, dat niemand groter is dan de club. Dat heb ik trouwens van wijlen Wim Kievit (ex-voorzitter van Hellevoetsluis, DR) geleerd. Die zei: ‘als de mensen nou erg vervelend doen, zeg je maar, daar is de poort. Je kan erin en er ook weer uit en niemand zal je tegenhouden'. Mijn filosofie is ook dat je als vrijwilliger gewoon je verantwoordelijkheid moet dragen door je werk goed te doen. Niet vrijblijvend, maar gewoon vaste werktijden. Mensen moeten op je kunnen rekenen.''
HC Voorne
Henk Tamboer was één van de mensen van het eerste uur bij hockeyclub Voorne. ‘'Ik heb de club niet opgericht, dat waren andere mensen.'' Ernst Bot was op 21 mei 1971 de oprichter van de Hellevoetse Mixed Hockey Club (HMHC), korte tijd later hockeyclub Voorne. Hans Uit den Boogaard, die vorig jaar is overleden, is in de beginperiode een groot aantal jaren voorzitter geweest van de club. Toen ik vanuit Zwitserland terugkwam wilde ik weer gaan hockeyen. OEDA in Hoogvliet was de enige club in de omgeving, maar toen las ik een krant dat er in Hellevoetsluis een hockeyclub in oprichting was. Ik dacht, daar moet ik naar toe en kwam toen in De Kern terecht. Het was, na bijna een jaar na de oprichting een openbare vergadering, een soort ledenvergadering waarna je je ook kon aanmelden. Ik raakte er vanaf dat moment bij betrokken.'' HC Voorne kon terecht bij korfbalvereniging 't Capproen op de kop van de Ossenhoek. ''Er was geen accommodatie, mochten gelukkig gebruik maken van de kleedkamers van 't Capproen. We hebben een houten kantoor vanaf de ECT verplaatst naar Hellevoetsluis en omgebouwd tot clubgebouw. Daarna hebben we over het hele oppervlak de spijkers van de vloerbedekking, slechts vijf centimeter van elkaar, met een nijptang uit de vloer getrokken. Daar heb ik een paar weken behoorlijke blaren van overgehouden. Er zijn de gekste dingen gebeurd. Zo waren er ook geen doelen. We hebben eerst zelf een doel laten knutselen met maten uit een spelregelboekje. Het probleem was dat de planken de verkeerde kant uitstaken. Vervolgens wist iemand in Stellendam wel een paar visnetten te strikken, maar de mazen waren te groot waardoor de bal er doorheen vloog. Dus werd er een extra net overheen gehangen. Maar dat had weer tot gevolg als het te hard waaide het doel om woei. Door de groei van de vereniging hadden we een tweede veld nodig en dat hebben we in de punt gelegd. De achterkant was te smal voor een hockeyveld. De achterlijn was denk ik een meter of vijf tekort. De mensen van de hockeybond stonden met een 'metertje' aan de achterkant van het veld en toen zei er iemand: 'het lijkt hier wel smaller.' Dat klopte ook, maar Wim Troe was nogal bijdehand door te antwoorden dat het optisch bedrog was vanwege de schaduw van de bomen of zoiets. En dat werd door die mannen aangenomen.''
Competitie
Hockeyclub Voorne speelde ter voorbereiding op het allereerste seizoen enkele oefenwedstrijden. De competitie werd ingegaan met twee mannenteams, een vrouwenteam, junioren-A en later nog meisjes-A. De toen 30-jarige Apeldoorner nam als speler van onder meer VVV (Veni Vidi Vici) in Amsterdam, het Zwitserse HC Rotweiss Wettingen en De Kromhouters uit Tiel veel ervaring mee en was dan ook aanvoerder van de HC dat verder uitkwam met onder andere Hans van Vloten, de junioren Ernst Bot (17 jaar) en Lex Kikkert en spelers uit het tweede team als Aart Gert Vis van Heemst, Richard Huisman en Jan van den Brand. ‘'Hans van Vloten is de enige inwoner van Hellevoetsluis, die al vanaf het begin bij de club is. We koketteerden met Hans, want hij had tijdens zijn diensttijd in een Surinaams militair elftal gespeeld. Wij benoemden hem tot international. We hebben met 14 leden twee elftallen ingeschreven, Heren I en Heren II. Het eerste weekend ging nog wel, speelden we een bekerwedstrijd tegen Best. We verloren die wedstrijd met 1-3. Ik scoorde uit een strafbal via de lat het allereerste, historische doelpunt voor HC Voorne. Dat zijn momenten, die je bijblijven. We moesten een keer met twee elftallen op hetzelfde moment spelen. Heren II moest voor de beker naar Voorburg en Heren I voor de competitie tegen De Kromhouters in Tiel. Mijn ouders woonden nog in Tiel, heb die gebeld en zij hebben bij mijn oude club nog geregeld dat we later konden beginnen. We verloren met een bij elkaar geraapt zootje zowel met het tweede als het eerste team met 9-1. Zo zijn we begonnen.''
Verhuizing
Hockeyclub Voorne maakte zich in 1978 op voor de verhuizing naar het sportcomplex aan de Boerseweg. ‘'We hadden toen nog de slogan: 'Een hockeyclub die van de Koninginnelaan verhuist naar de Boerseweg kan niet elitair zijn'. Dat clubhuis bouwen is ook een mooi verhaal, want we hadden natuurlijk geen cent te makken. We hadden met Heren I promotie naar de derde klasse gemaakt. De verhuizing naar de Boerseweg kwam aan de orde. Er moest eerst een clubhuis komen. We hadden vooraf aan de verhuizing ongeveer tweeduizend gulden gespaard. Daarvan hebben we een partij bewapeningsijzer gekocht voor de fundatie en waren meteen blut. Dat ijzer heeft wel driekwart jaar liggen roesten. Naast de acties om geld te genereren zijn er diverse leden gaan lobbyen bij hun bedrijf voor materiaal of de aankleding van het clubgebouw. We hebben uiteindelijk het clubhuis kunnen bouwen en van de paar honderd gulden die we over hadden wilde de aannemer de binnenkant van de bar metselen. Ik was sterk betrokken bij de ontwikkeling van het clubgebouw en een aannemersbedrijf heeft het bouwplan uitgewerkt. Nadat honkbalclub Unicorns was opgeheven, hebben we de extra hoge ballenvangers tussen het hoofdveld en de parkeerplaats laten plaatsen om de auto 's te beschermen. Daarvoor hadden we regelmatig het probleem dat doorgeschoten ballen deuken op de auto's opleverden. Piet Boender, heeft die verplaatsing toen geregeld.''
Henk Tamboer keerde na een uitstapje bij voetbalvereniging Hellevoetsluis terug bij HC Voorne. ‘'Ik ben enkele jaren voorzitter geweest bij de hockeyclub, maar heb me vooral bezig gehouden met het wedstrijdsecretariaat en andere hand en spandiensten. Ik heb me toen ook nog sterk gemaakt voor de kunstgrasvelden, de tribunebouw en andere zaken. Tijdens mijn periode als wethouder ben ik ook een beetje begonnen met scheidsrechteren. Dat ging best aardig waarop ik uiteindelijk promoveerde tot bondsscheidsrechter. Naarmate je beter gaat fluiten moet je ook steeds verder weg, zoals naar het Haagse. Dat beviel me niet zo waarop ik besloot weer te gaan hockeyen bij de veteranen. Ik heb tot mijn 60-ste gehockeyd.'' Henk en Judith Tamboer hebben in de loop der jaren veel plezier beleefd aan de hockeyende dochters Judy en Lydia. ‘'Lydia heeft een paar jaar bij Victoria gespeeld, maar kwam toch weer terug bij Voorne. We hebben Voorne met een goed team naar de eerste klasse gebracht. Lydia was een groot talent, speelde in de juniorenselectie van Zuid-Holland, had het nog verder kunnen schoppen, maar zij verkoos het plezier in de sport en lol heeft zij wel gehad. In het verleden had je in Hellevoetsluis de Sportverkiezingen. We zijn met Voorne één keer sportploeg geworden en een jaar later werd Lydia Sportvrouw van het Jaar. Het aardige daarbij was dat we op dat moment op vakantie waren in Spanje. Na het bericht hebben we er op de camping een geweldig feest van gemaakt.''
