Wil de Ruiter
Hellevoetsluis- FC Vlotbrug zag op 1 februari 1979 als derde voetbalclub binnen de groeigemeente Hellevoetsluis het levenslicht nadat de plaatselijke voetbalvereniging uit haar jasje was gegroeid. Wil de Ruiter meldde zich als eerste trainer van FC Vlotbrug.
Dan Rolandus
‘'Ik was jeugdtrainer bij Hellevoetsluis, maar ik kon er geen voldoening uit halen. Toen kwam FC Vlotbrug voorbij, een club in oprichting, die op zoek was naar een trainer.'' De toen 34-jarige Wil de Ruiter werd na het sollicitatiegesprek met het toenmalige bestuur aangesteld als trainer. ‘'Ik was de gelukkige, heb in het eerste jaar geen financiële eisen gesteld, wilde me prodeo eerst nog waarmaken. Misschien hebben ze mij daarom wel genomen, ha, ha.''
Plakboeken kwijt
Wil de Ruiter ging aan de slag met onder andere de broers Ben en Anton van der Stelt, Ben en Peter Slagter, Romeo en Robbie Lionahr, Alfons en Peter Versaevel, Ed van Herpt, Ton Verpaalen, Hennie Wevers, Arthur van Vaerenbergh, Jan Kastelein, doelman Meine Zandstra, Hennie Wevers en het kanon, topscorer Anton Looij. Spelers van het eerste uur, die FC Vlotbrug op de kaart moesten zetten. De allereerste oefenwedstrijd tegen SCO '63 werd op 13 april 1979 met 2-0 verloren. Ben Slagter maakte tegen Rockanje de allereerste, historische goal voor FC Vlotbrug. Het eerste, weliswaar vriendschappelijke, resultaat werd behaald op zaterdag 11 augustus 1979 met een 2-2 gelijkspel tegen Flakkee. ‘'Dat kan ik me niet zo goed herinneringen. Ik heb drie plakboeken bijgehouden, maar die heb ik uitgeleend en nog steeds niet terug.'' Wil de Ruiter weet zich wel het moment te herinneren dat het clubhuis op zaterdag 18 augustus 1979 werd geopend door de toenmalige wethouder van Sport en Recreatie, Henk Tamboer. ‘'We speelden tegen Neptunus, toen spelend in de zondaghoofdklasse, het hoogste amateurniveau. Trainer Freek van der Lee, een goede bekende van mij, kwam met een representatief elftal van één en twee. We verloren met 0-1, maar hebben ons uitstekend geweerd.''
Anton Looij
FC Vlotbrug was klaar voor de competitie 1979/'80. Anton Looij maakte tegen Toekan historie door niet alleen het allereerste competitiedoelpunt te scoren, maar door de gehele productie op zich te nemen FC Vlotbrug ook naar de 5-1 overwinning te leiden. ‘'We zijn in de derde klasse van de RVB met twee overwinningen heel goed begonnen'', herinnert Wil de Ruiter zich. ‘'Daarna verloren we van de latere kampioen VVK. We zijn met Zwartewaal en Masc mee blijven draaien voor de tweede plaats, die recht gaf op promotie naar de tweede klasse. We eindigden op gelijke hoogte met Masc. De beslissingswedstrijd verloren we met 2-4 in de verlenging. De broers Moreno en Robbie Lionahr waren afwezig waardoor ik iets anders moest verzinnen. Het zou een unicum zijn geweest als we in het eerste seizoen al kampioen waren geworden. Al met al een geweldig jaar.'' FC Vlotbrug ging met de nieuwelingen Frank Allersma, Alex Claessens (beiden van TOGR) en Ton Kaffa (DVIJ) hoopvol het tweede voetbaljaar in. ''De concurrentie werd groter en dan weet je dat je spelers wel eens moet teleurstellen. De verwachtingen waren hoog gespannen, het ging ook weer goed. We lagen in de slag met Nelson en NRC/Ommoord. We kwamen uiteindelijk één punt tekort op kampioen Nelson.'' Wil de Ruiter hoopte in het derde seizoen 1981/'82 in de derde klasse RVB op drie keer is scheepsrecht. ‘'De tweede klasse was tot twee keer toe binnen handbereik, maar dat gaf geen garantie dat we in de derde poging zomaar even kampioen zouden worden. We wilden natuurlijk wel het hoogst haalbare nastreven.'' De aanwinsten waren Cor van Barselaar (SCR), Arie de Hek (Hellevoetsluis za), Wil Huizinga (Meeuwenplaat) en Cor Ratering (Victoria Roermond). ‘'We hebben het uiteindelijk weer niet gered.''
Tweede klasse
FC Vlotbrug werd in 1982/'83 na twee tweede plaatsen en een vierde plek op het sportpark Boerseweg in het vierde seizoen op het nieuwe complex De Kooistee dan toch kampioen in de derde klasse RVB. De selectie met de versterkingen Erik van der Linden (Fortuna Vl.), Cees van der Pol (Voorwaarts), Cock Westendorp (HWD), Rolf Kreuseler (DEH) en de jeugdspelers Peter Tjallinks (doelman) en Cor Slagter bestond verder uit Frank Allersma, Cor van Ommen, Ton Kaffa, Ruud Manders, doelman Henk Uiterlinden, Arthur Vaerenberegh, Jaap van Dam, Alex Claessens, Ben van der Stelt, Aad Marcus, Anton Looij, Anton van der Stelt, Peter Versaevel en Peter Slagter. ‘'We lagen met Zwartewaal, Pawan en SVBDR in de race om het kampioenschap. We werden na een paar misstappen kampioen bij Oldi (1-3 door treffers van Ruud Manders en 2 keer Cees van der Pol, DR). Ik weet nog dat we er met een bus vol supporters naar toe zijn gegaan. We hebben bewezen over de hele linie de beste te zijn.'' De groep van trainer Wil de Ruiter stond in de tweede klasse van de Rotterdamsche Voetbal Bond (RVB) voor een nieuwe uitdaging. ‘'Ik kan me niet veel meer van dat seizoen te herinneren, wel dat we ons handhaafden. Het tweede elftal van FC Vlotbrug is in vijf jaar tijd drie keer kampioen geworden. Ik heb vijf mooie jaren gehad bij FC Vlotbrug, ook veel hindernissen met het bestuur overwonnen. Vooral in het eerste jaar heb ik veel zelf moeten ondernemen en regelen. Zo hadden we in het begin geen reservetenue. Ik heb toen in het Groothandelsgebouw op de Weena in Rotterdam een heel nieuw tenue aangeschaft en de rekening naar FC Vlotbrug laten sturen. Het bestuur had de handen vol om de club te leiden. Ik heb altijd veel tijd in het technische gedeelte gestoken. Wij moesten trainen op het gravelveld aan de Boerseweg, terwijl we onze wedstrijden zoals gewoonlijk op gras speelden. Ik pikte weleens een stukje groen van de hockeyclub (HC Voorne, DR). Dan kwam er weer een opzichter van de gemeente om ons weg te jagen. Die man werd gek van ons. Er heerste op de Boerseweg totaal geen voetbalklimaat. Dat kwam pas toen we in het vierde seizoen op het nieuwe sportpark De Kooistee terecht konden. Het voetbalgebeuren begon op een mooie accommodatie met een eigen kantine en kleedkamers pas echt te leven. Alles werd beter geregeld. Ik had na vijf jaar alleen niet zien aankomen dat we uit elkaar zouden gaan, had graag nog een jaar door gegaan, maar het toenmalige bestuur besliste anders.''
Nieuwenhoorn
Wil de Ruiter (75), tot aan zijn gepensioneerde leeftijd van 58 jaar als leidinggevende werkzaam bij de toenmalige containerterminal Hanno in Rotterdam-Heijplaat, vond in het seizoen 1984/'85 in Zwartewaal een nieuwe uitdaging. ‘'Ik heb het trainerschap toen overgenomen van Siem Verhoeven. Ik heb twee leuke seizoenen bij Zwartewaal meegemaakt, heb daar veel jeugd ingepast. Het was een team waar je in de tweede klasse van de RVB veel van kon maken.'' Na Zwartewaal kwam Nieuwenhoorn op het pad van de Hellevoeter. ‘'Ik ben gebeld door secretaris Rinus Langendoen of ik de junioren wilde trainen. Ik heb twee jaar de selectie van de B-junioren getraind en de A-jeugd nam ik over van Hans Andeweg. Ik heb bij de A-'s twee mooie jaren gehad. We trainden toen drie keer per week. Toen de selectie van Nieuwenhoorn na het winnen van de districtsbeker een weekend in Zeist kreeg aangeboden was ik verbaasd dat er geen spelers van de A-jeugd, die elke week als wissel op de bank zaten bij het eerste of tweede elftal, waren uitgenodigd. Dat ging zo erg aan mijn hart, dat ik meteen bij Nieuwenhoorn ben gestopt en vervolgens nooit meer op een voetbalveld ben geweest.'' Wil de Ruiter, met echtgenote Tonny (in maart alweer 55 jaar samen !!) ouders van zoon Richard en dochter Jolanda en grootouders van vier kleinkinderen, besloot meer tijd aan zijn gezin te besteden. ‘'Ik heb teveel opzij gezet voor het voetbal, maar na Nieuwenhoorn was ik er helemaal klaar mee. Ik ga nu, als het mooi weer is, naar mijn kleinzoon Ritchie bij FC Vlotbrug kijken en bekijk de sport in de breedste zin van het woord.'' Lees het hele verhaal op www.groothellevoet.nl
