Ingezonden brief Toetsenbordridders
Ik lees regelmatig op sociale media reacties onder diverse artikelen. Het valt op dat als er geschreven wordt over politiek of menselijk leed het aantal reacties vele malen groter is, dan wanneer het gaat over bijvoorbeeld cultuur of sport.
De inhoud van de reacties is regelmatig positief, maar vaker nog schieten mensen in de klachten-modus of erger. Toetsenbordhelden die hun hersenspinsels de wereld in sturen. Ik vraag me af of deze mensen in 'de echte wereld' ook hun mond durven opendoen tijdens een vergadering? En kijk eens naar de rotopmerkingen onder foto's van mensen die er niet goed uitzien (in de ogen van commentator). Als je doorklikt heb je soms niet eens te maken met 'tokkies' , maar met mensen met maatschappelijke functies. Meningen op social media zijn regelmatig snoeihard, niet onderbouwd, zelfs onbeschoft. Psychologen stellen vast dat het net is als met kleine kinderen en bijvoorbeeld honden: negatieve aandacht is óók aandacht. Iedereen – daar zijn geen uitzonderingen op – wil gezien en gehoord worden. Of zomaar wat roepen dan werkt? Geen idee, maar het genereert meer aandacht dan wanneer je je afzijdig houdt. Je zou ook, positief beschouwd, kunnen stellen dat deze mensen dat uit het hart doen, uit betrokkenheid. Naam en adres zijn bekend bij de redactie. Plaatsing in deze rubriek hoeft niet te betekenen dat de redactie het eens is met de inhoud.