Sam en Joep van Nieuwenhuijze verknocht aan HC Voorne

Hellevoetsluis- Sam en Joep van Nieuwenhuijze, dochter en zoon van Wim en 75-voudig international en deelneemster aan de Olympische Spelen 1992 in Barcelona, Caroline van Nieuwenhuijze, komen uit voor respectievelijk HC Voorne Dames 1 en Heren 1. Zowel Sam als Joep hebben in de nabije toekomst hoge verwachtingen.

Dan Rolandus

‘’We hebben een jong team in ontwikkeling, dat overigens in deze competitie geen enkele keer is weggespeeld en het slechts een kwestie van tijd is dat we in het linker rijtje gaan meedraaien’’, zegt Sam van Nieuwenhuijze. Joep verwacht zelfs nog meer: ‘’We doen na de 2-4 overwinning tegen titelkandidaat Dopie met een achterstand van 6 punten op Hoeksche Waard weer helemaal mee, dus willen we meedoen voor de hoofdprijs.’’

Hockeyfamilie
Sam en Joep komen uit een echte hockeyfamilie, kregen het hockey met de paplepel ingegoten. Vooral in het weekend wordt er in het gezin flink nagetafeld over hockey, worden de sportieve prestaties van de teams bij zowel winst als verlies doorgenomen. Doch hockey is niet zaligmakend in huize Nieuwenhuijze, want ook de studie speelt daarin een hoofdrol. Sam: ‘’Ik was vijf jaar toen ik op de club bij Voorne rondliep met een hockeystick en bij de kabouters ben begonnen. Zaterdags spelen en zondags met de familie kijken naar HC Voorne. Je kunt dus stellen, dat ik net als mijn broer(tje) Joep een kind ben van de club.’’ Joep: ‘’De club is top, zaterdags spelen en zondags met mijn vrienden kijken bij Heren 1. Ik ken iedereen, mijn zus speelt in Dames 1, dus ging ik zondags met mijn ouders eerst kijken naar mijn zus. Later, toen ik naar de senioren ging, moest ik daarna zelf spelen. Het hele weekend is gevuld met hockey, samen zijn op de club. Ik speel al vanaf mijn zesde jaar bij HC Voorne, dus nu alweer twaalf jaar.’’

Leonidas
Sam van Nieuwenhuijze speelde tot en met de D-jeugd bij HC Voorne. ‘’Ik werd op mijn elfde geselecteerd voor het districtsteam van Zuid-Holland, heb vervolgens in alle jeugdcategorieën van Zuid-Holland gespeeld. Mijn topsportbegeleider was op de Jacob van Liesveldt mijn mentor. Hij heeft het voor mij zo kunnen regelen dat ik topsport in de jeugd van HC Voorne en Leonidas met school kon combineren. Het werd tijd om het hogerop te zoeken en ben op mijn veertiende naar Leonidas o16 gegaan. Ik werd vervolgens opgenomen in de selectie van het Nederlands B-juniorenteam, waarmee ik naast een aantal oefenwedstrijden tegen clubs één interland speelde en wel tegen België. Ik heb tot mijn achttiende vier jaar bij Leonidas gespeeld.’’ Sam van Nieuwenhuijze werd voor de keuze gesteld of te kiezen voor tophockey of een nieuwe uitdaging aan te gaan in haar studie. ‘’Ik moest in de zesde klas van de Jakob van Liesveldt kijken wat ik verder zou gaan doen. Ik heb zeven jaar met plezier tophockey gespeeld, heb er alles voor opzij gezet, heb er heel veel voor gedaan, hard getraind, gelet op mijn voeding, veel voor gelaten zoals altijd op tijd naar bed en geen feestjes. Dus vroeg ik mij af of ik mijn studentenleven ook zou laat draaien om het tophockey heen. Ik had het gevoel dat ik in de zeven jaren voldoende aan tophockey had gedaan en het genoeg was geweest.’’
Joep van Nieuwenhuijze speelde bij de F-pupillen samen met Camiel Groot en Kai Noppen. Bij de D-pupillen kwamen Luuk Rosenquist, Mika Philipse en Sten Jansen de gelederen versterken. Bij de C-junioren voegden Bas van Walsum, Guido Osinga, Olivier Schraven en Finn Jansen zich bij het zestal. ‘’We hebben vanaf de C-tjes tot en met de A-junioren op een hoog niveau met elkaar gespeeld en zijn in die jaren diverse keren op ons niveau kampioen geworden, hebben in de tweede-, de eerste- en de subtopklasse gespeeld. In het huidige Heren 1 spelen tien jongens waarmee ik vanuit de jeugd van HC Voorne ben opgegroeid. Een vriendenteam, dat wil presteren.’’ Joep ziet de club HC Voorne ook als een uitlaatklep. ‘’Er valt nu vanwege de corona niet zoveel te feesten, maar onder normale omstandigheden is het met de hockeyvrienden altijd supergezellig, gaan we wat drinken en eten in het clubgebouw. Dat missen we nu wel. Ik spreek nu buiten de ‘hockey’ om af met vrienden.’’

Terugkeer
Sam, toen 18 jaar, koos voor haar vervolgstudie Sociaal Economische Wetenschappen in Antwerpen en besloot uiteindelijk om terug te keren bij haar oude liefde, HC Voorne. Niet om af te bouwen, maar doodeenvoudig om te kiezen voor haar studie. ‘’Ik wilde de studie super graag doen en gaan hockeyen bij mijn oude club. Ik heb heel veel plezier gehad aan het spelletje op tophockeyniveau. Dat gaf me veel voldoening en heb ontzettend veel geleerd. Ik heb er ook diep over nagedacht om mijn keuze te maken. De motivatie om bij HC Voorne op een lager plan te gaan hockeyen is er niet minder op geworden. Ik ben van mening dat je jezelf altijd kunt blijven ontwikkelen waarmee je bezig bent. Het was fijn om terug te komen bij de club, waar bekenden en mijn familie elk weekend samen komen. Ik ben nu inmiddels bezig aan mijn derde ‘bachelor’ en speel ook alweer voor het derde seizoen in het eerste team van HC Voorne.’’ De talentvolle immer gedreven centrumverdedigster/middenveldster, die van huis uit behalve fanatisme ook tactisch inzicht heeft meegekregen, zegt ook dat willen winnen bij HC Voorne niet minder is geworden dan bij Leonidas. ‘’De druk is misschien anders, maar de druk met de wil om te willen winnen leg ik mezelf op. Het is nu ook leuk om te zien dat wij als team wekelijks beter gaan spelen en progressie maken. De stijgende lijn wordt telkens doorgetrokken. In de ontwikkeling van het team behoren naast winstpartijen ook nederlagen. Iedereen in het team werkt hard, doet zijn best en je merkt ook aan het spel dat we steeds volwassener worden. We zijn overigens in de hele competitie nog geen wedstrijd weggespeeld. We behaalden in de laatste vier wedstrijden 7 punten. We weten ook dat het goed komt en op de ranglijst gaan klimmen. Ik heb daar ook honderd procent vertrouwen in.’’

Connectie
Joep van Nieuwenhuijze (18), die evenals zijn moeder Caroline en zijn zus Sam een tomeloze inzet aan de dag legt, snel is in de omschakeling en als centrale middenvelder of centraal in de verdediging een tactisch overzicht herbergt, heeft zich evenals zijn jonge teamgenoten snel aangepast aan ‘het grote mannen’ hockey. ‘’In de periode dat we eerstejaars A-junior waren was er al een goede connectie met de selectie van het eerste team, trainden we ook met elkaar’’, gaat de Hellevoeter verder. ‘’Maar op het moment dat we tweedejaars A-junior werden lag de competitie vanwege de uitbraak van corona stil. De betrokkenheid met de selectie is gebleven, we zijn vervolgens een echt team geworden. De ouderen hebben ons goed begeleidt en opgevangen, de acceptatie en de onderlinge sfeer in het team is heel groot. Dat is ook de ideale manier om een team samen te stellen. Vergeet niet dat een groot deel van de jonge spelers net een rijbewijs heeft en sommige oudere spelers al papa zijn. We kunnen het binnen de club heel goed met elkaar vinden. De prestaties gaan heel goed samen met gezelligheid. Het is leuk te constateren dat we nog steeds grote stappen maken en elkaar scherp houden. De ontwikkeling van het team zie je terug in de wedstrijd. We hebben in het begin van het seizoen tegen elkaar gezegd dat het met een groot aantal nieuwelingen een leerjaar moest worden, kijken hoe het zou uitpakken, maar zoals we er nu op de vierde plaats voorstaan, zijn we van mening dat we meer willen met als uiteindelijke doel de tweede klasse. Lukt het dit seizoen niet, dan gaan we er in elk geval het volgende seizoen voor.’’

Sterke band
Sam van Nieuwenhuijze (20) heeft een sterke band met haar familie en met name broer Joep. ‘’Joep is echt een kind van de club. Hij speelt al vanaf de F-jes met zes/zeven vriendjes bij HC Voorne, spelers die nu allen uitkomen voor Heren 1. Joep is een heel sociaal persoon, rustig en kalm in het veld. Hij is ook in zijn hele jeugdperiode aanvoerder van een team geweest. Dat zegt wel iets over zijn persoonlijkheid. Kortom, hij is een echte teamplayer. Joep is in Heren 1 een jonkie, maar net als mijn moeder en ikzelf fanatiek gedreven, een speler met inzicht. Hij ervaart nu het spelen als jonkie tegen de grote mannen en dat gaat hem goed af.’’
Joep, tweedejaars Pabo-student aan de Thomas More Hogeschool in Rotterdam, die nu al naarstig uitkijkt naar het lerarenberoep, heeft veel respect voor zijn oudere zus. ‘’Sam wil altijd winnen, is een echte strijder met hockey en haar studie in Antwerpen. Zij woont dus ‘op kop’ (kamers, DR) in Antwerpen. Sam is erg loyaal, gewoon een leuke meid of wel, een leuke zus om erbij te hebben.