Mieke Bakker-Mantjes, fractievoorzitter D66
Mieke Bakker-Mantjes, fractievoorzitter D66 Foto: Wil van Balen
Column uit de raad

Aan mijn nooit niet!

Politiek 408 keer gelezen

Hellevoetsluis - “Is de landelijke politiek niet iets voor jou?” vroegen mensen een paar jaar geleden aan mij. “Aan me nooit niet!” was mij hartgrondige antwoord.

En die afkeer is de laatste weken alleen maar bevestigd. Dan heb ik het niet alleen over het vertoon van politieke verloedering, maar ook over de tegenstijdige maatregelen in de coronapandemie, de trieste affaire van de kinderopvangtoeslag. Het hele politieke systeem in Den Haag is verhard en gepolariseerd. Politiek komt volgens de columnist Tommy Wieringa neer op inlezen, inleven, respecteren, debatteren, vechten, inleveren. Vooral het respecteren mis ik. Respect voor elkaar, respect voor de burgers waar we het allemaal voor doen.

Hoe zit dat in de lokale politiek? De Hellevoetse raad gaat best wel respectvol met elkaar om. De relatie tussen college en raad is goed. Maar toch kan het gaan schuren, zoals vorige week in de commissievergadering Zorg, Welzijn en Onderwijs (ZWO), waar de “Memo Ontwikkeling Sociaal Domein” ter bespreking lag. Op zich een goed stuk. Je leest dat allerlei betrokkenen hart voor de zaak hebben. Maar vragen over financiën konden niet worden beantwoord.

In januari 2015 werden de eerste onderdelen van het sociale domein over de schutting van de gemeenten gekieperd, zonder voldoende compensatie om deze grote verandering in te voeren. Het was één grootste bezuinigingsoperatie door het rijk. Het sociaal domein beslaat ruim de helft van onze begroting! Inhoudelijk heeft Hellevoetsluis zijn stinkende best gedaan hier een goede invulling aan te geven en is daar, inhoudelijk, meesttijds goed in geslaagd. Maar de financiën? D66 vraagt al jaren om cijfers, die steeds, na allerlei beloften, niet komen. Het debacle rond de begroting 2020 vorig jaar november, waarin de coalitiepartijen als trouwe hondjes de begroting goedkeurden en de provincie de zaak daarna afkeurde, zit nog vers in het geheugen. Nu een jaar later weten we nog steeds niet waar de tekorten liggen. Het college schuift het de financiële antwoorden voortdurend op. Weet het college zelf wel hoe het zit. Tot op de laatste uitkeringsgerechtigde nauwkeurig weet het college hoeveel uitkeringsgerechtigden er zijn. Maar hoeveel ze ontvangen? Zou het college dit niet moeten willen weten. Nu.

Mieke Bakker-Mantjes, fractievoorzitter D66

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant