Samen aan tafel - het vervolg

Het is volgens mij wel bekend in Hellevoetsluis dat ik van tafelen hou. Bij de maaltijd heb je vaak de mooiste gesprekken. Zo was ik een paar jaar geleden, onder het motto 'samen aan tafel', met veel plezier te gast bij verschillende Hellevoeters, waarbij ik heb gegeten en door wie ik Hellevoetsluis wat beter heb leren kennen.

Afgelopen week had ik ook een paar mooie 'aan-tafel-ervaringen'. Ten eerste bij de Iftar-maaltijd die tijdens de Ramadan wordt geserveerd na zonsondergang. De politie van ons team Haringvliet had het initiatief genomen dit te organiseren, de gemeente bood het bedrijfsrestaurant in het gemeentehuis aan om de maaltijd te nuttigen, de Turkse vrouwenvereniging had al het eten voorbereid en heel veel Hellevoeters waren uitgenodigd. Zo ontmoette ik gastcolumniste Wendy, die in Groot-Hellevoet over de Ramadan heeft geschreven. Ook sprak ik diverse mensen van het Ommetje, enkele raadsleden, aardig wat politiemensen en heel veel mensen uit de Turkse gemeenschap. Onder andere de mannelijke en vrouwelijke imam. Het was een heel interessante avond met veel mooie gesprekken en lekker eten.

Ik vond het indrukwekkend dat mijn Turkse tafelgenoot ontroerd was dat wij zo met z'n allen de maaltijd nuttigden tijdens de Ramadan. Hij woont al bijna zijn hele leven in Hellevoetsluis en dit was de eerste keer dat dit zo gezamenlijk georganiseerd werd. Hij was daar duidelijk heel erg blij mee. En alle andere aanwezigen ook.

Een paar dagen geleden was het Hellevoetse college van burgemeester en wethouders aanwezig bij het congres van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten in Barneveld. We begonnen heel dichtbij, namelijk met een gezamenlijk etentje met de colleges van Voorne. Samenwerken gaat namelijk net iets beter als je elkaar als mens beter kent. En samen eten is bij uitstek een mooie gelegenheid elkaar echt te leren kennen. Elkaar beter leren kennen was ook de insteek van de uitnodiging van de Rotary Club Hellevoetsluis aan de taalcoaches, om mee te eten en hun verhaal te vertellen. De taalcoaches en één van hun 'studenten', Haben uit Eritrea, vertelden over het plezier dat ze met elkaar hebben door Nederlands te spreken en elkaar beter te leren kennen. Dat kan op veel manieren. Taalcoach Pety zingt bij voorbeeld met Laila en Haben praat graag over zijn werk bij Van den Ban autobanden met zijn taalcoach Hans.

Kortom, in een week tijd veel mooie ontmoetingen, zo maar aan tafel.