Wendy wil het weten....de ramadan

Dit is de vijfde column en nu ik meer weet over deze speciale maand binnen de islamitische gemeenschap, merk ik dat ik er zelf ook even op wil bezinnen. Ik zocht mijn vriendinnen die geen moslimachtergrond hebben op, maar die wel ervaringen hebben met de ramadan.

Een van de meiden kent het vanuit haar werk. Ze heeft een maatschappelijk beroep en werkte ooit in een penitiaire inrichting. Daar werd ruimte gemaakt voor een iftar maaltijd ondanks dat afwijken van het dagelijkse menu in dergelijke instelling normaliter geen gewoonte is. Ze hield in haar functie zoveel rekening met de mensen dat ze zelfs het geven van een hand eerst aftastte want in principe raken mannen en vrouwen elkaar niet aan tijdens deze periode.

Mijn andere vriendin vond het allemaal maar poppenkast. Ze woonde samen met een jongen die gewoon alles deed tijdens de ramadan en zodra hij bij zijn ouders aanschoof voor de iftar ineens deed alsof hij de ramadan trouw volgde. Zij ging mee naar zijn ouders en vond het vervelend dat ze zich dan anders moest kleden dan ze normaliter deed. Waarom wel rekening houden met wie zij zijn, maar mogen wij ondertussen niet onszelf zijn? Ik hoor dat vaker, en ik heb er persoonlijk een hekel aan om in wij/zij terminologie te vervallen. Maar feit is dat zij een geloof hebben dat wij, in dit geval mijzelf en mijn vriendinnen, niet delen. Op basis van gemeenschappelijke interesses is er dan inderdaad een verschil. Op menselijk niveau valt dat verder allemaal wel mee. Maar dat zou niet anders zijn wanneer het elk willekeurig ander geloof betrof toch? We komen tot de conclusie dat we eigenlijk vinden dat een geloof een privé kwestie is.

Moeilijk hoor.. want ik merk dat het voor iedereen een gevoelig onderwerp is. Moslim, niet moslim, gelovig of niet. Begrip, maar ook onbegrip leeft bij alle partijen. Er zijn gevoeligheden op straat komen te liggen en vanuit populistische en extremistische hoek overbelicht. En u mag het hierover met me oneens zijn, maar invloed heeft het op ons allemaal. Ik kan niet zeggen dat ik alles begrijp. Maar ik begrijp wel dat er verschillen zijn in beleving, in ideeën, in normen en waarden zelfs. De realist in mij gaat er eigenlijk vanuit dat niet alle bruggen te bouwen zijn. So what, denk ik dan. Je gaat toch ook niet naar een dansfeestje als je meer van een een avondje thuis houdt? Maar ieder mag wel zijn eigen feestje houden, de slingers hangen we in alle vrijheid op. Over feestjes gesproken.. Wordt vervolgd.