Afbeelding
Foto: Ger den Reijer
Aan 't werk

Een gesprek met ambulancechauffeur Fred Eiserhardt

Human Interest 2.026 keer gelezen

Groot Hellevoet ging voor de nieuwe maandelijkse rubriek 'Aan 't werk' in gesprek met ambulancechauffeur Fred Eiserhardt. 

Wat is de officiële benaming van je functie en hoe lang doe je dit werk al?
"Mijn functie heet ambulancechauffeur en ik doe dit werk al 20 jaar. Sommige mensen noemen mij broeder, maar dat is meer een term van vroeger."

Wat doet een ambulance chauffeur precies?
"Samen met de verpleegkundige bezet ik de ziekenwagen en wij verlenen de eerste hulp aan mensen die ons opgeroepen hebben via 112. We zijn echt een team. Ik bestuur de ambulance. En ik onderhoud de contacten met de meldkamer. De verpleegkundige is bevoegd tot het doen van een aantal handelingen en ik assisteer waar mogelijk. Alle handelingen worden via een vastgesteld protocol uitgevoerd. Voor elk ziektebeeld is er een protocol. Dat protocol kent zowel de chauffeur als de verpleegkundige. De verpleegkundige heeft de verantwoording heeft en mag ook de zogenaamde 'voorbehouden behandelingen' doen (normaal doen artsen en specialisten dit). We verlenen dus de eerste hulp en starten de behandeling al in de ambulance – dat kan ook toediening van medicijnen zijn om zoveel mogelijk pijn en schade te voorkomen – en vervoeren de patiënt naar een ziekenhuis. Na de rit brengen we de ambulance weer in nette staat, vullen waar nodig voorraad aan etc. Wij rijden veel voor mensen die thuis zijn, overplaatsingen van ziekenhuis naar ziekenhuis en brengen weer thuis van het ziekenhuis, maar worden natuurlijk ook opgeroepen bij ongevallen."

Welk beroep dacht je aan toen je jong was?
"Ik wilde bakker worden, of kok. Maar mijn moeder vertelde me dat ik voor kok de Franse taal moest leren en dat vond ik maar niets. En als ik bakker zou zijn dan zou ik iedere dag vroeg moeten opstaan en dat vond ik ook geen aantrekkelijk idee. Ik ben dus naar het grafisch lyceum gegaan en heb daarna jaren op een drukkerij gewerkt tot ik het tijd vond om iets anders te gaan doen. Ik ben bij destijds het bedrijf Bornkamp zorgvervoer in Rotterdam gaan werken. Toen er – net als nu – een tekort aan ambulance rijders was ben ik ambulance chauffeur geworden." Fred legt uit dat veel ambulance chauffeurs en ambulance verpleegkundigen op wat latere leeftijd instromen. "Een ambulance chauffeur moet zijn rijbewijs C hebben, EHBO en reanimatie en krijgt nog een specifieke opleiding. Na een inwerk-traject waarin je allerlei basis-dingen leert om de verpleegkundige te ondersteunen ga je naar de Academie voor Ambulancezorg. Deze opleiding is deels technisch georiënteerd, deels medisch en duurt 9 maanden. Overigens: wij zoeken nog mensen, dus als dit verhaal iemand aanspreekt?"

Is het werk zwaar?
"Zwaar, wat is zwaar…….. Als je het arbo-technisch bekijkt dan doen wij soms dingen die niet zo goed voor je zijn. Als iemand van 80 kilo van 3 hoog naar beneden moet, of uit een wrak moet tillen, dan handel je natuurlijk niet helemaal binnen de normen van de arbo. Maar over het algemeen ervaar ik mijn werk niet als zwaar. Ook geestelijk kan ik het over het algemeen goed handlen. We wapenen ons soms tegen allerlei situaties met humor in de wagen."

Wat vind je leuk aan dit werk?
"Geen dag is hetzelfde en dat ervaar ik als prettig. Het is ook leuk om samen met de verpleegkundige als team de klussen te klaren. Soms bij een bevalling zijn er wel leuke situaties. Wij maken dan het grapje tegen de ouders dat het gebruikelijk is dat het kind naar de chauffeur of verpleegkundige wordt vernoemd. Waarbij een keer een moeder in huilen uitbarstte en we hebben uitgelegd dat het maar een grapje is."

Wat is minder leuk?
"Het zijn natuurlijk nooit prettige situaties waarin je verkeert, maar zelfs als een klus niet goed afloopt voor de patiënt kan ik toch voldoening hebben doordat ik goede hulp en zorg heb kunnen bieden. Eigenlijk ga ik nooit met tegenzin naar mijn werk, geen dag is hetzelfde en je weer als je van huis vertrekt niet hoe de dag zal gaan verlopen. Er zijn geen dingen die ik niet leuk vind aan mijn werk."

Als je iets zou mogen veranderen, wat zou dat dan zijn?
Fred trekt een frons, je voelt een pittig onderwerp aankomen. "We zijn natuurlijk best tevreden met ons salaris, maar hebben toch het idee dat we zwaarder belast worden dan wanneer je in een ziekenhuis werkt. Wij zijn namelijk maar met 2 in allerlei situaties en in een ziekenhuis heb je allerlei hulptroepen en apparatuur ter beschikking. Toch krijgen wij een mindere beloning voor ons werk en daar zou wat aan gedaan mogen worden." Fred denkt dat dit mede een oorzaak is waarom het moeilijk is om bemensing voor de ambulance te vinden.

Tot slot, is er nog een grappige anekdote te vertellen?
"We brachten een keer een patiënt van het ziekenhuis naar huis, omdat hij uitbehandeld was en voor zijn overlijden naar huis ging. De man gaf onderweg aan dat hij best trek had in een ijsje. Toen zijn we met de ambulance bij De IJswinckel op de Rijksstraatweg gestopt, hebben hem op de brancard buiten gezet en hebben een lekker ijsje gegeten voor we hem naar huis brachten. Het aparte hierbij was, dat wij dat ijsje zelf hebben moeten betalen. De man bedankt overigens wel voor het lekkere ijs!"

Fred hoopt dat mensen na het lezen van dit verhaal belangstelling hebben gekregen om ambulancechauffeur of -verpleegkundige te worden.

'Aan het werk' is een nieuwe rubriek in Groot Hellevoet. We belichten hierin het werk van een inwoner van Hellevoetsluis. Bent of kent u iemand voor deze rubriek, stuur dan een email naar redactie@groothellevoet.nl

Afbeelding
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant