Een interview met Sjoukje Korver

Sjoukje Korver werd bijna 60 jaar geleden geboren in Wolvega. Ze groeide op in het dorp Oldeberkoop in de gemeente Ooststellingwerf in Friesland.

Sjoukje en haar man Willem woonden jarenlang in Drenthe. In 1991 verhuisden ze naar Hellevoetsluis vanwege het werk van Willem bij de Shell. 'We hebben toen dit huis gekocht', vertelt Sjoukje. 'In die tijd was het nog een vrij nieuwe wijk, want de woningen waren in 1988 opgeleverd. Het was voor ons best even wennen. Aan de ene kant waren we nieuwsgierig, aan de andere kant gingen we voor ons gevoel naar het 'wilde westen'. We dachten ook dat de mensen hier een andere mentaliteit zouden hebben, maar dat is ons erg meegevallen. Ik heb in die tijd bewust gekozen voor het moederschap en zorgde fulltime voor de kinderen. Ik wilde graag zelf mijn kinderen opvoeden. Ook woonden onze ouders op afstand en waren al op leeftijd. Daar konden we dus niet zo makkelijk een beroep op doen. Nu zitten we in een heel andere situatie, want één dag in de week zorg ik voor mijn kleinkinderen, waar ik overigens heel erg van geniet'.

Sportief
Sjoukje is altijd al heel sportief geweest. Zo deed ze vroeger onder meer aan turnen en korfballen. 'Maar nadat de kinderen geboren waren, stond dat op een wat lager pitje', vertelt ze. 'Ik ben toen op zoek gegaan naar iets wat makkelijker te combineren was en vond dat in het hardlopen. Dat werd van lieverlee steeds meer en later werd ik ook trainer loopgroepen bij Voorne Atletiek. Twee jaar geleden ben ik daarmee gestopt vanwege het grootouderschap. Met het gezin hebben we jarenlang bergwandelvakanties gedaan in Oostenrijk en Zwitserland. Vanuit het bergwandelen zijn we later meer op het vlakke land gaan wandelen, zoals lange afstandsroutes en meerdaagse wandelingen. Heel bekend is natuurlijk het Pieterpad, maar ook het Grenslandpad hebben we gedaan. We zijn naar Lapland en Schotland geweest en hebben Corsica doorkruist. En dat allemaal met je rugzak op, dus je huis meenemen.'

Nordic Walking
15 jaar geleden, in 2004, kwam het Nordic Walking op Sjoukjes pad. 'Ik heb een overbuurman die in het verleden rolski-instructeur is geweest en skileraar', vervolgt Sjoukje. 'Het Nordic Walking heeft ook een oorsprong in het langlaufen en dat kwam in die tijd op. Hij zei toen tegen mij 'jullie wandelen altijd, is dat niks voor jou?' In eerste instantie vond ik het niks, maar wat later op een wandelbeurs werd het gepromoot en toen leek het me toch wel leuk. Mijn overbuurman was ondernemer in ruste en hij heeft me geholpen om zelf hiermee een eigen bedrijfje op te starten. Ik was toen trainer loopgroepen en daarnaast had ik een groepje vanuit de Volksuniversiteit Westvoorne. Dat groepje had ik op maandagavond en hen heb ik gevraagd als proefkonijn. En op 10 april was vervolgens de officiële start met een introductieles. Mijn overbuurman zorgde voor een persberichtje in de krant en zo is het dus allemaal begonnen. Vanaf het begin af aan liep het heel erg goed. Er was gelijk erg veel animo voor. Op dit moment heb ik vier wandelgroepen op de maandag- en donderdagochtend en op de woensdagmiddag en eentje op de woensdagochtend die door Simone wordt gedaan. Zij neemt ook voor mij waar als ik er niet ben. De groepen bestaan gemiddeld uit zo'n 15 man. Met de plekken waar we wandelen, rouleren we. Zo starten we bijvoorbeeld vanaf Het Wapen van Marion, Aan Zee, Het Badhotel, Citta Romana, De Duinrand en De Meidoorn. Soms maken we ook uitstapjes naar Brielle en een paar keer per jaar maken we wandeltochten elders in de regio.'

Wandelen met stokken
Volgens Sjoukje hebben de wandelstokken een meerwaarde bij het wandelen: 'Je gebruikt je bovenlijf en je armen zo veel meer tijdens het lopen. Als je wat langer loopt zonder stokken, krijg je ook vaak dikkere vingers. De toegevoegde waarde is ook het hogere energieverbruik. Je loopt met iets meer snelheid. Je zou het ook heel sportief kunnen doen, dus met meer tempo. Maar de meeste mensen die dit doen, voelen zich prettiger bij een normaal tempo en ondertussen lekker genieten van de natuur. Ook voor mensen die wat minder goed ter been zijn, is het geschikt. Het geeft hen wat meer stabiliteit en zekerheid. Zelf loop ik nog maar af en toe zonder stokken. Het loopt gewoon prettig en bovendien vind ik dat ik ook een voorbeeldfunctie heb.'

Alzheimer wandelgroep
'Nadat ik was gestopt met de hardloopgroepen, vroeg Voorne Atletiek of ik in het kader van een dementievriendelijke samenleving ook een Alzheimer wandelgroep wilde opstarten', vervolgt Sjoukje. 'De vrijdagochtend is voor mij een oppasdag voor mijn kleinkinderen geworden, maar ik had de woensdagochtend hiervoor wel beschikbaar. Bovendien leek het me ook leuk om te doen. Ook had ik binnen de groepen al een paar keer te maken gehad met dementie, dus vanuit een bepaalde betrokkenheid wilde ik het ook graag doen. Deze groep is overigens niet alleen bedoeld voor mensen met een indicatie, maar ook voor hun familie en mantelzorgers. We draaien nu zo'n anderhalf jaar hiermee en het is echt een succes.'

Wonen in Hellevoetsluis
Het wonen in Hellevoetsluis ervaart Sjoukje als heel prettig: 'Ik zeg wel eens, we hebben hier alles. Hellevoetsluis is een stad, maar het voelt hier gewoon dorps aan. Verder hebben we polders, bos, duinen, het strand en de zee. Met het oog op de natuur is het hier in de buurt natuurlijk prachtig. De opzet "Fijn je te zien" als podium om vereenzaming in de Hellevoetse samenleving tegen te gaan, dat vind ik een prachtig initiatief. Zo jammer, dat individualisering zich in de afgelopen decennia zo heeft weten te manifesteren. Helaas een negatief aspect van het oprukken van de digitale wereld en social media denk ik. Regelmatig doe ik een rondje "hardlopen" door het Ravense Hout. Daar heeft afgelopen winter nogal een "kaalslag" plaatsgevonden. Maatregelen om te bewerkstelligen de veiligheid te kunnen waarborgen ivm essentak sterfte. Beleid, dat door veel omwonenden misschien in eerste instantie niet zo gewaardeerd is, maar waar ik me gezien de beoogde langetermijn effecten juist wél in kan vinden. Vooral als ik terugdenk aan de werkzaamheden die een aantal jaren geleden in Voornes Duin hebben plaatsgevonden. Het stuitte op veel onbegrip en protest. De positieve effecten van terugkerende diversiteit in de natuur worden nu gelukkig toch ook gezien.' Op de vraag of er iets is wat ze minder prettig vindt in Hellevoetsluis, heeft Sjoukje niet direct een antwoord. Behalve dan de hondenpoep, die voor een fanatieke wandelaar als zij, uiteraard een grote bron van ergernis is.

Lokaal betrokken
Sjoukje volgt het lokale nieuws en de lokale politiek wel via de kranten, maar houdt zich zelf niet actief bezig met lokale dingen. 'Bemoeien doe ik me daar ook niet mee, dat ligt niet in mijn aard', zegt ze. 'Wat ik wel erg vind, is als de natuur wordt aangetast voor een bouwwerk of iets dergelijks. Dat gaat me wel aan het hart. Ik ben dan ook echt een natuurmens.'