Afbeelding
Foto: Wil van Balen

Een interview met Ummuhan Özogul

Actueel Een gesprek met... 1.748 keer gelezen

Haar naam verraadt het al, Ummuhan Özogul is van Turkse afkomst. In 1983 trouwde ze met haar huidige man en kwam ze in Hellevoetsluis wonen.

Ummuhan werd 53 jaar geleden geboren in Turkije. Ze was zes jaar oud toen ze samen met haar moeder en zussen naar Nederland kwam. "Mijn vader was toen al in Nederland", vertelt Ummuhan. "Hij was hier namelijk al gastarbeider sinds 1965. Ik ben opgegroeid in Amersfoort waar mijn vader dus al eerder woonde. Hij was toen een van de eerste Turkse mannen die een huis kocht. Hij kon dat doen met hulp van zijn leidinggevende. Het was een oud herenhuis dat was verbouwd tot een pension voor gastarbeiders. Hij runde het pension naast zijn werk in de fabriek."

"Ik heb acht jaar in Amersfoort gewoond. Daarna zijn we teruggegaan naar Turkije, omdat mijn vader erg ziek werd. Ik was toen 14 jaar en vond het eigenlijk helemaal niet leuk om terug te gaan. Ik had immers hier mijn vrienden en ging hier ook naar school. Bovendien gingen we in Turkije wonen in een plaats waar ik helemaal niemand kende. Dat was voor mij best moeilijk."

Nieuw leven
"Op den duur wen je daar echter toch aan en bouw je ook weer een nieuw leven op", vervolgt Ummuhan. 'Omdat ik geen Turks diploma had en niet goed genoeg Turks kon, kon ik daar niet naar school. Ik vertikte het om dat diploma alsnog te gaan halen, omdat ik dan tussen veel jongere kinderen zou zitten. Achteraf vond ik het jammer dat ik dat toen niet gedaan heb en mijn ouders mij niet gepusht hebben. Ik ben toen wel verschillende cursussen gaan doen, zoals kookcursussen en handwerkcursussen en koran lessen. Vier jaar later sprong de vonk over tussen mijn man en mij, die een verre achterneef van mij is en ik dus al heel mijn leven ken. Hij was toentertijd in Turkije voor militaire dienst, maar hij woonde in Hellevoetsluis. Een jaar lang hebben we elkaar alleen maar gebeld, daarna zijn we getrouwd en ben ik naar Hellevoetsluis gekomen. Dat was op mijn 18e."

Werkende moeder
"Eenmaal in Hellevoetsluis was het ook een beetje een domper voor mij, want ik kende hier helemaal niemand", gaat Ummuhan verder. "Dus eigenlijk was ik weer terug bij af. Ook was Hellevoetsluis maar heel klein vergeleken met Amersfoort, dus dat was ook niet te vergelijken. Hellevoetsluis was in mijn ogen eigenlijk maar een dorp. Maar uiteindelijk heb ik toch mijn draai wel kunnen vinden. Ik ben eerst thuiswerk gaan doen voor Rubberfabriek Helvoet. Mijn man, schoonouders en schoonzus werkten daar ook en mijn man werkt daar nu nog steeds."

"Na de geboorte van ons eerste kind ben ik bij de rubberfabriek blijven werken. Daarna ben ik bij de Gebu gaan werken als productiemedewerkster. Ik zat daar in de personeelsvereniging en viel op, omdat ik goed Nederlands sprak. Ze dachten dat ik wel meer in mijn mars had, maar ik had natuurlijk geen diploma. Na de geboorte van ons derde kind ben ik door mijn bekken gegaan en kon dus geen lichamelijk zwaar werk meer doen. Via de Gebu kreeg ik toen de kans om me om te laten scholen en heb ik de opleiding tot administratief medewerkster gedaan. Ik heb toen ook mijn MBO afgemaakt. Zodoende ben ik dus de administratieve kant opgegaan en dat doe ik nu nog steeds."

"Na de Gebu heb ik bij Maasdelta gewerkt en bij Luveto in Brielle. Via het uitzendbureau kwam ik tijdelijk bij de gemeente Westvoorne terecht. Daarna heb ik bij Nobel en Smit gewerkt, maar kreeg op een gegeven moment een telefoontje dat ze een vaste baan voor me hadden bij de gemeente Westvoorne. Daar werk ik nu dus nog steeds. Ik heb eerst bijna tien jaar gewerkt als administratief medewerkster bij de buitendienst en sinds vijf jaar werk ik nu op het gemeentehuis. Eerst bij de receptie en nu achter de servicebalie."
Turkse gemeenschap
De moskee in Hellevoetsluis bestaat al heel lang en zit tegenwoordig aan de Moriaanseweg. "Vanwege mijn geloof kwam ik daar al regelmatig", vertelt Ummuhan. "Ik ben nog steeds moslim en doe ook gewoon mee met vasten. Een hoofddoek draag ik overigens alleen als ik naar de moskee ga. Mijn vader zei altijd: 'godsdienst hoeft niet van buitenaf gezien te worden, het zit in je.' Een hoofddoek dragen is een keuze die jezelf maakt. Mijn vader was heel modern en altijd al heel ruimdenkend. De Turkse gemeenschap in Hellevoetsluis is best groot, en de meesten kennen elkaar wel. Vanuit de stichting PUSH kwam de vraag om samenwerking en zo ook meer bekendheid eraan te geven. Wat mij altijd een beetje dwars zat, is dat er niet echt activiteiten waren. Ik wilde daar best aan meewerken en ben toen vrijwilliger geworden. Ook heb ik in die tijd een zwaar auto ongeluk gehad en ben daardoor bewuster in het leven gaan staan. Ik heb me vervolgens verkiesbaar gesteld voor het bestuur, omdat men vrouwen erbij wilde betrekken. In totaal kwamen er vijf vrouwen in het bestuur en ik werd voorzitter. Sinds tien jaar zitten er dus vrouwen in het bestuur."

Kookworkshops
"Sindsdien is er een hoop veranderd en wordt er ook heel veel georganiseerd", zegt Ummuhan. "Zo zijn we toen onder meer begonnen met de thee ochtenden en die zijn er nu nog steeds. Ook was er vraag naar kookworkshops met Turks eten en eigenlijk ben ik daarmee best een beetje beroemd geworden. Hier is heel veel animo voor en binnenkort beginnen we daar dus ook weer mee. Er zijn workshops voor beginners, maar inmiddels ook voor gevorderden. De Turkse keuken is echt heel uitgebreid. Het is erg leuk om mensen daar kennis mee te laten maken. Zelfs van een ui kun je een overheerlijke gevulde ui maken en dat is gewoon heel erg leuk om de mensen te leren. Ons motto daarin is dan ook: samen koken, samen eten, samen delen. Vanuit de Turkse gemeenschap wordt ook ieder jaar een gezellige buurtbarbecue gehouden en die was afgelopen zaterdag. Tijdens de koranlessen hebben de kinderen op deze dag ook de planten in de bloembakken gedaan. Verder geven we nog meer cursussen zoals volksdansen, en daar gaan we binnenkort ook weer mee beginnen."

Raadslid
Sinds dit jaar zit Ummuhan, overigens als eerste Turkse vrouw, in de gemeenteraad. "Vanuit de Turkse gemeenschap was er de behoefte om daarin vertegenwoordigd te worden", zegt Ummuhan. "Ik ben hiervoor gevraagd door IBH (Inwonersbelang Hellevoetsluis). Momenteel ben ik bezig om voor alle vrouwen, dus ook moslimvrouwen, sporten mogelijk te maken. Daarbij kun je dan denken aan een sportuurtje voor vrouwen in de sportzaal of een uurtje zwemmen voor vrouwen. Veel vrouwen vinden een vrouwenuurtje prettiger, en dat geldt echt niet alleen voor moslimvrouwen in het bijzonder. Ik zie mezelf overigens niet alleen maar als iemand die opkomt voor de Turkse gemeenschap. Mijn aandacht gaat bijvoorbeeld ook uit naar de zorg voor oudere mensen en het onderwijs. Ik ben er echt voor alle Hellevoeters."

Afbeelding
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant