Hellevoetse Talitha schrijft haar eerste boek

"Ik heb eigenlijk altijd al geschreven op een of andere manier. Vroeger op de basisschool maakte ik van die stripboekjes en die nam ik dan mee naar school". Zo begint de 30-jarige Talitha Pleune uit Hellevoetsluis haar verhaal.

"Dagboeken schrijven deed ik ook heel veel. Heb ze allemaal nog liggen; vanaf een jaar of 7 tot ik een jaar of 20 was. Dagboeken waren echt een uitlaatklep voor mij. Zeker toen mijn ouders gingen scheiden had ik daar heel veel aan. Ik heb ook niet echt een hele fijne tijd gehad op school. En dat kon ik in mijn dagboeken allemaal van me afschrijven. Er was veel boosheid en frustratie. En ik kon daar niks mee. Mijn moeder adviseerde mij: schrijf het van je af, misschien werkt dat. Ik kon er ook niet over praten als ik zo boos was. Mijn moeder kon daarna ook beter met mij om gaan omdat ik de ergste boosheid dan al kwijt was. Daarna konden we ook veel beter praten, die woede was dan weg en ik kon weer relativeren".

Fantasierijk
Talitha is erg fantasierijk vertelt ze. "Wanneer ik zelf een boek lees ben ik ook helemaal weg. Ik zit er echt helemaal in, er speelt zich dan een soort film in mijn hoofd af. Op een gegeven moment dacht ik: ik ga gewoon eens proberen of ik dat ook kan; een boek schrijven. Mijn nicht tagde mij toen op Facebook op een site waar je een paar hoofdstukken kon plaatsen van het eventuele boek waar je mee bezig was. En dat heb ik toen gedaan, inmiddels een jaar of 5 geleden.

Op die site kon je dan kijken wat de lezers ervan vonden en of er sowieso animo was voor het verhaal wat ik wilde schrijven. Dat was trouwens een heel ander verhaal dan het boek wat nu uitkomt hoor" lacht ze. "Daarna - omdat er toen van alles aan de hand was in mijn leven - heb ik dat eigenlijk laten verwateren.

Een hele tijd later heb ik het weer teruggezocht en schrok toen een beetje van mezelf. In eerste instantie was het toen de bedoeling dat het een mysterie-thriller zou worden maar toen ik het terug las zat het toch behoorlijk in de horror hoek. Beetje te heftig gedetailleerd zeg maar. En ik had halverwege het boek ook iedereen al uitgemoord dus ik liep helemaal vast. Het neigde heel erg naar de Saw-films en ik werd ineens ongerust dat ik misschien wel iemand aan zou sporen met dat verhaal, om rare dingen te gaan doen. Het zat me allemaal totaal niet lekker zeg maar".

Schrijfproces
In die periode kwam ook de 50 Tinten reeks uit. Een hele ander genre dan het boek waar Talitha in eerste instantie aan begonnen was. "Het sprak mij enorm aan om iets in die richting te gaan doen. En toen ik daar aan begon ging het gewoon bijna vanzelf. Zo leuk om te doen ook! Natuurlijk liep ik wel eens vast. Je hebt zeg maar simpel gezegd een begin, midden en einde in je hoofd en ook de manier waarop die ongeveer naar elkaar toe moeten komen. Maar soms zie je het even niet meer. En dan belde ik bijvoorbeeld mijn nicht of een vriendin en die keken er dan met een frisse blik naar en dan kon ik weer verder.

Het schrijfproces is zo bijzonder. Je hebt dus die rode lijn in je hoofd: zo wil ik dat ze elkaar ontmoeten, dit moet er tussendoor gebeuren en zo wordt ongeveer het einde. Maar wat er onderweg gebeurd? Eigenlijk heb ik daar dan ook geen idee van. Dat is het mooie ervan. Gaandeweg ontstaat dat eigenlijk terwijl je aan het schrijven bent. En soms verbaas je jezelf enorm, dat is echt heel bijzonder. Soms dacht ik wel eens: nou, nou gaan jullie lekker, en moest dan erg om mezelf lachen! Eigenlijk is het bij mij net als wanneer ik dus zelf een boek lees. Er speelt zich een film af in mijn hoofd, die ik af en toe ook zelf met verbazing aan het volgen ben.

Het eind was echt moeilijk. Want ik wilde een soort open einde, maar ook een einde wat eventueel een afsluiting kon zijn. Weet je, vindt niemand straks mijn boek leuk dan laat ik het hierbij. Maar mocht het in de smaak vallen dan moest ik toch een einde hebben waar ik eventueel mee verder kan; dus dat was best een ding om dat uit te vogelen.

"Mijn verlangen naar jou"
"Mijn verlangen naar jou is dus mijn eerste roman. Hij is nu eindelijk af en op 29 juni zal ik het eerste exemplaar in handen hebben. Zo spannend!! Hij is in zowel in Nederland als België online te bestellen. Bij de eerste druk worden er twee boeken gedrukt. Een voor bij de uitgever in het archief. Ik kom bij de uitgeverij met allerlei andere schrijvers die daar uitgebracht zijn in een hele gave boekenkast te staan daar, voor iedereen te zien; Hoe gaaf is dat. Alleen daar ben ik al heel trots op.

Het tweede gedrukte exemplaar is voor mij. Ik kan niet wachten tot ik het boek in handen heb, dan is het tastbaar, en echt af. We hebben nog heel even getwijfeld om er ook een E-book van te maken. Maar daar heb je zo weinig grip op. Ook qua illegaal verspreiden. Dus we beginnen rustig aan en gaan het zien, het is allemaal al spannend genoeg. Mocht het boek goed verkopen kan ik er altijd nog een boekenwinkel bij pakken. Maar we gaan eerst maar eens zien hoe het online gaat. Ook zou ik zelf boeken in kunnen kopen en doorverkopen. Mogelijkheden genoeg; daar ben ik heel blij mee. Maar we beginnen voorzichtig. Ik kreeg ook de mogelijkheid om onder vrienden en bekenden een mailinglijst aan te maken en op de dag dat mijn boek uitkomt krijgen zij een mail waarin de link staat waar ze het boek kunnen bestellen.

Angst
Natuurlijk is er een angst. Dat mensen denken: oh ja hoor, kijk haar dan; moet ze ook zo nodig zo'n soort boek schrijven. En het dan tot de grond aan toe afkraken. Je stopt alles in dat boek, dus stelt je ook heel kwetsbaar op door het uit te brengen. Ik hoop dat men in ieder geval begrijpt dat het de eerste keer is dat ik zoiets doe, dat ik niet pretendeer om wie dan ook te zijn. Ik heb ook lang getwijfeld en het er veel met mijn vriend Rick erover gehad, Hij zei: doe het gewoon, als ik het alleen maar voor jezelf en dat je later een boek in de kast hebt staan wat jij dan toch maar mooi geschreven hebt.

We zijn op zoek gegaan naar een uitgeverij, kwamen bij Boek Scout en zij wilden het avontuur aan gaan: kon mijn oren niet geloven toen ze belden. Je krijgt ook zoveel advies, tips en steun daar. Want wanneer je verhaal af is ben je er nog lang niet. Het moet in het goede vat gegoten worden en gecorrigeerd worden. Op een gegeven moment zie je het zelf gewoon niet meer. Heb er ook echt van in een dip gezeten. Je blijft er maar overheen lezen en ziet door de bomen het bos niet meer.

En er is natuurlijk niets knulligers dan een boek uitbrengen waar spelfouten instaan. Daar word je meteen op afgerekend. Uiteindelijk, omdat ik er zelf echt niet meer uitkwam, ook niet met hulp van mijn omgeving, heb ik daar een corrector voor ingehuurd. Het was te zonde om het allemaal af te blazen. Al heb ik dan inderdaad uiteindelijk maar 1 exemplaar in de kast staan, niet alleen voor mezelf maar ook om later aan onze dochter Vienna te laten zien. Ik moest gewoon doorzetten en ben blij dat ik dat heb gedaan.

Droom
Een droom is natuurlijk dat ik hier ooit mijn geld mee kan verdienen. En dan heb ik het niet gelijk over rijk en beroemd worden hoor; dat is niet wat bovenaan staat, al zou het wel leuk zijn natuurlijk hahaha. Maar als ik mijn rekeningen ermee kan betalen en lekker mijn creativiteit kwijt kan zou ik al een zeer gelukkig mens zijn".