Afbeelding

Neurotische behoefte aan hardlopen

Actueel 221 keer gelezen

Als ik onze gemeente binnenrijd, zie ik naast een heel fietsersleger van mensen op weg naar school of werk, ook eigenlijk altijd joggers lopen. Heel goed, en onze omgeving leent zich daar goed voor. We hebben een bloeiende atletiekvereniging, Pallas’93, die afgelopen weekeinde de Vopak Midden Voorne loop organiseerde. Samen met mijn oudste zoon Kasper (25) had ik me ingeschreven. Onder een heerlijk herfstzonnetje liepen we de 10 kilometer. We startten bij sporthal de Eendraght, maar verder liepen we voornamelijk door het buitengebied. Een mooie route en goed georganiseerd.

Fijn trouwens dat er veel vrijwilligers waren die de kruispunten bewaakten. Er waren veel lopers die meededen, van wie ik nog vrijwel niemand kende. Hardlopen kan prima in Hellevoetsluis. Een van de beste beslissingen in mijn leven is geweest dat ik ben gaan hardlopen. Dat ging niet vanzelf. Ik had zelfs een uitgesproken afkeer van hardlopen. Tijdens mijn studententijd deed ik aan wedstrijdroeien. Ik roeide in de zogenoemde zware categorie. Het was onder die zware roeiers eigenlijk stoer om een afkeer van looptrainingen te hebben. Wij sjouwden op de verplichte boslopen altijd weigerachtig achteraan. Vervolgens werd ik tussen mijn 20ste en 35ste levensjaar elk jaar een kilo zwaarder. Er kunnen natuurlijk andere oorzaken voor gewichtstoename zijn, maar in mijn geval lag het toch echt aan mezelf. Mijn echtgenote zei dan wel eens schertsend: ‘als jij 40 bent, weeg je 100 kilo en dan ga ik bij je weg’. Ik keek eens naar twee stevig gebouwde ooms, want de aanleg om dik te worden zit wel een beetje in de familie, en ik besloot toen dat ik zo niet wilde worden. Een vriend zei: ga hardlopen! Ik kom je wel ophalen. En zo gebeurde het. De start was moeilijk. Mijn eerste rondje van 3 kilometer kreeg ik niet voltooid zonder een stukje te wandelen. Maar toen ik het loopvirus eenmaal te pakken had, was er geen houden meer aan. Via de Zevenheuvelenloop, de Rotterdamse Bruggenloop (sinds 2001, het was toen nog een klein gezellig loopje) en diverse andere lopen kwam ik uiteindelijk uit op de Rotterdam Marathon, die ik vier keer heb volbracht. Na 2006 was het afgelopen met de marathons, mede wegens de enorme tijd die de trainingen kosten. Maar hardlopen doe ik nog steeds. Het is nu een soort neurotische behoefte geworden – als ik niet loop, voel ik me niet goed. Uit de lokale nota gezondheidsbeleid, binnenkort in de gemeenteraad, maak ik op dat de bevolking van Hellevoetsluis relatief gezien best gezond is. Maar ook in Hellevoetsluis heeft 49 procent van de volwassenen overgewicht. Bij de ouderen is dat zelfs 60 procent. De nota zegt: ‘Een brede aanpak gericht op voeding en beweeggedrag blijft nodig.’ Dat is waar natuurlijk, maar we moeten naar mijn mening vooral ook zelf wat doen om ons gewicht én onze gezondheid goed te houden. En echt, een goede manier om je gewicht op orde te houden is hardlopen. In korte tijd verbruik je namelijk veel energie. En ja, je krijgt vervolgens ook meer trek, maar het gewicht dat er daardoor weer bij komt is spier en geen vet. Dus, probeer het eens. En wie weet zien we elkaar volgend jaar aan de start van een Hellevoetse hardloopwedstrijd.

Wubbo Tempel

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant