Meisje gered van verdrinkingsdood

“De verlammende angst die je als moeder voelt, als je je levenloze kindje in je armen houdt, valt met geen pen te beschrijven!” Dankbaar zijn moeder Jennifer en vader Mark voor het accurate optreden van zus Marigna en buurvrouwen Bienvenida en Melissa, die dochtertje Norah-Lynn het leven redden.

Onheilspellend
Tijdens het ontbijt met haar zus Marigna scharrelen neefje Roy (van 3) en dochtertje Norah-Lynn (bijna 2) wat rond. “Het is ineens zo stil, waar is Norah-Lynn?” merkt Marigna op. Een gegil door merg en been weerklinkt op vrijdagochtend 23 mei als Jennifer vanuit haar ooghoek iets roze met wits ziet drijven in het 3m doorsnee grote zwembad. Marigna ziet het levenloze, grauwe en al blauwe lichaampje van haar nichtje in de armen van haar zus, belt meteen 112 en zet de deur open. Beide buurvrouwen hebben gelijk door dat er iets onheilspellends gaande is en haasten zich naar het buurhuis.

Doortastend
Bienvenieda begint meteen met hartmassage en als Melissa binnenkomt, neemt zij direct de mond op mond beademing over. Het leek uren te duren, maar al na 2 minuten ademt het kleine meisje weer. Jennifer haalt na het zien van de eerste ademstoot een deken en de meiden leggen Norah-Lynn daar in. Ondertussen arriveren ambulance en traumahelikopter. De hulpdiensten brengen het meisje met beademing in slaap en zij wordt overgebracht naar het Sophia kinderziekenhuis.

Engeltje op haar schouder
Norah-Lynn wordt aangesloten op allerlei slangetjes en buisjes om haar goed in de gaten te houden. Door de medicijnen heen wordt zij steeds even wakker. Ze vecht voor haar prille leventje. ’s Avonds al wordt zij uit haar slaap gehaald, omdat het zo goed met haar gaat. Op zaterdagochtend verschijnt haar stralende lach alweer op haar gezichtje. Zondag mag Norah-Lynn met haar papa en mama mee naar huis. Van de tien kinderen die verdrinken, overleeft statistisch gezien er slechts één. Gelukkig is zij die ene, dankzij het snelle handelen van de jonge vrouwen.

Dankbaar
Er worden wat traantjes weggepinkt! Ook opa en oma beseffen nu pas goed wat hun meiden hebben meegemaakt! Jennifer: “Ik ben zo dankbaar voor de redders van mijn prinsesje én voor ‘Het Leven’! Als Marigna niet zo doortastend was geweest om aan de lijn te blijven met het alarmnummer 112, als Bienvenieda niet in de verpleging had gezeten en niet zo goed zou hebben gehandeld én als Melissa niet haar EHBO en BHV had gehaald bij de landmacht…Ik weet niet wat er dan gebeurd zou zijn! We zijn hen in elk geval enorm dankbaar!” En Norah-Lynn? Die huppelt alweer door de kamer en vergeet even dat ze eenkennig is. Ze klimt op de schoot van haar buurvrouwen, alsof ze voelt wat zij voor haar betekend hebben…

Van Tooren& van Balen