De Wereld volgens Vincent Vuurtoren 5

Sophie’s Choice en zorgzwaartepaketten Als er één scene uit een film is die nog altijd op mijn netvlies gebrand staat, is het die scene op het station, waar Meryl Streep moet kiezen tussen haar twee kinderen. De ene mag met haar mee, de andere gaat naar de gaskamer. Met zichtbaar plezier bekijkt de SS officier haar wanhoop en pijn. Maar ze kiest. Het is onmenselijk om mensen die van elkaar houden van elkaar te scheiden. De dood is de enige die dat straffeloos kan en mag doen.

Dat is niet helemaal waar, want deze regering mag het blijkbaar ook. Een oude vrouw die zoveel kwalen heeft dat ze in zorgzwaartepakker 4 valt, moet (!) naar een verpleegtehuis. Haar man, met wie ze tientallen jaren getrouwd is, mag niet mee. Want hij mankeert ook wel van alles, maar hij heeft zorgzwaartepakket 3 en mag (!) dus het verzorgingshuis niet in. Na minimaal veertig jaar samen geweest te zijn, rukt deze onbezonnen bezuinigingsmaatregel van een onbezonnen regering, ze uit elkaar. Ja, ik weet het. Hij mag wel bij haar op bezoek, elke dat als hij dat wil, omdat hij nog thuis woont hoeven ze ook alleen maar de lage eigen bijdrage te betalen. Maar ze missen elkaar verschrikkelijk. Hij is slecht ter been en kan alleen met een taxi naar haar toe. Dat is het resultaat van een verzorgingsstaat die noodzakelijk moet bezuinigen, maar dat niet doet op JSF straaljagers, maar op mensen die zich niet kunnen verweren. Die zijn namelijk geen economisch belang en al zouden we alle bejaarden in Nederland preventief gaan ruimen voor ze te veel geld gaan kosten, dan nog zouden onze bondgenoten in NAVO verband niet boos op ons worden. Eerlijk delen, spreiding van kennis, macht en bejaarden. Als er echt een God zou bestaan, dan zou dit toch allang een Onweder des Heren op het Torentje in Den Haag neer hebben laten komen? En voor Diederik en Lodewijk; Troelstra en Den Uyl draaien zich in hun graf om. Als die graven tenminste ook al niet geruimd zijn…

Goed, wat luchtiger zaken dan, want ik voel mijn bloeddruk stijgen. Vandaag werd ik door een lokale politicus gewezen op de mogelijkheid dat in het nieuwe Stadspark mogelijk een plekje voor een muziektent zou kunnen komen. Zou een goede zaak zijn. Net zo goed als de verruiming van de inkomensgrens voor sociale huurwoningen, naar boven de 40.000 euro. Dat zorgt voor veel mensen die nu met een inkomen van 35000 euro niet kunnen kopen en niet mogen huren voor nieuw uitzicht op een huis. Behalve natuurlijk als er een vlekje op je zit, want daar heeft Maasdelta een bloedhekel aan. Sociale huurwoningen verhuren, veronderstelt een sociaal beleid. Ik ken inmiddels tientallen gevallen waarin Maasdelta aan urgente gevallen nul op rekest geeft vanwege een vlekje als hypotheekachterstand, BKR noteringen enz. Net zoals de banken alleen nog maar geld lenen aan mensen die het niet nodig hebben.

Dan de telegrammen: Mogelijkerwijs komt Jorriena de Jongh terug in de raad met voorkeurstemmen – tekenen wijzen daarop – binnen de raad wordt gefluisterd dat Peter nu echt op een Schopstoel zit – IBH heeft een fors aantal speerpunten van beleid vastgesteld – het moet blijken of die scherp genoeg zijn om mee te scoren – desondanks konden ze toch nog weleens de grootste partij worden – zeker als CDA, GroenLinks en D66 elk één zetel winnen – dat maakt brede coalities mogelijk – misschien zelfs noodzakelijk – veel rijmwoorden gezocht op Betty van Viegen – nu het gedicht nog – Bernisse wil Oudenhoorn niet kwijt – Oudenhoorn Bernisse dan weer wel – liedje van Shaffy: de één wil de ander maar die ander wil die ene niet – Kap is eigenlijk een afkorting van Kapitein van de fractie – Spoon is Engels voor lepel maar daar houdt niet mee op – waarom is Hellevoetsluis eigenlijk niet de honderd en zoveelste schaliegasvrije gemeente. Want wat riepen we hard dat we de eerste kernwapenvrije gemeente in Nederland waren - we haalden er zelfs de televisie mee – toch werd wethouder Klitsie burgemeester van e eerste gemeente in Nederland met kernwapens…

Over acht weken is het Lente…
Vincent