De Wereld volgens Vincent Vuurtoren 3

Verkiezingen Nu ook de laatste ploeg haar spelers heeft opgesteld, kan in principe de wedstrijd om de macht beginnen. Deze match, die één keer in de vier jaar wordt gespeeld, kent nauwelijks echte regels en de scheidsrechter wordt slechts gevormd door de Kieswet, één van de weinige wetten in Nederland die onverkort wordt gehandhaafd. De gedachte dat het allemaal één pot nat is en dat het dus toch niet uitmaakt wat je kiest, moet ik – hoe negatief ik soms ook over politici denk – met kracht weerspreken.

Er valt wel degelijk iets te kiezen, sterker nog de toekomst van Hellevoetsluis wordt in belangrijke mate bepaald door de uitslag van de verkiezingen in maart. Meer dan ooit zal het in 2014 gaan om politieke keuzes. Die keuzes liggen niet zozeer echt tussen links en rechts, want aan beide kanten zijn goede en minder goede politici. Dus gaat het vooral om mensen deze keer. Het zou zo fijn zijn als we deze keer een gemeenteraad kregen met een ruime meerderheid aan betrokken mensen die over hun eigen schaduw heen kunnen springen en het grote geheel zien waarin Hellevoetsluis zich bevindt. Een raad ook die zich niet verliest in de grote lijnen, maar waarbij het individu en instellingen en verenigingen aandacht en gehoor mogen verwachten. Hebben we die nu dan niet? Inderdaad, die hebben we nu niet. De gemeenteraad van nu gaat uit van machtsblokken die zoveel mogelijk van hun standpunten gerealiseerd willen zien. Maar weet je, ondanks de eerste alinea van dit verhaal is politiek geen wedstrijd, maar een samenwerking waarbij de uitkomst belangrijker is dan de spelers of de teams. Nederland dreigt af te zakken naar de moddersmijterij uit Amerika, waar wel alles om macht en lobbys draait. Landelijk dreigt die trend ook in Nederland wel degelijk, maar in Hellevoetsluis toch niet? Hellevoetsluis is toch die geweldige vestingstad aan het Haringvliet waar tolerantie heerst en racisme wordt geweerd? Er is dit jaar gezin uit de woning gezet dat nu in een kamertje van twee bij twee bij het Leger des Heils woont. Een van de kinderen heeft psychiatrische behandeling nodig, de moeder heeft onder andere ADHD. Dat dit gebeurt is, is een meer dan schandelijke zaak waarbij iedereen vond dat er iets moest gebeuren, maar waarbij eveneens iedereen de andere kant op keek toen er iets echt moest gebeuren. Dat mag in een fatsoenlijke gemeente niet voorkomen. Daarvoor zijn niet alleen krachtige politici nodig maar nog meer krachtige bestuurders die hun personeel keihard durven corrigeren. Zoals bijvoorbeeld gebeurde toen de subsidieaanvraag van de rechtswinkel werd afgewezen, maar het college, tegen die beslissing in, besloot om alsnog die subsidie toe te kennen. Sterke bestuurders moeten ook Maasdelta maar eens uitleggen dat de criteria die nu worden gehanteerd bij het toekennen van een woning echt niet kunnen. Ze maken het mensen volkomen onmogelijk om ooit nog ergens waar dan ook een huis te huren. Zo mag je wanneer je hypotheekschuld hebt en dringend een huurwoning nodig hebt, geen huis huren. Huurschuld bij Maasdelta? Dan zorgt deze sociale verhuurder er voor dat je zelfs in Friesland geen huis meer kunt huren. Misschien heeft de club die ooit als klein woningbouwverenigingetje in een garagebox achter het Pieter Postplein begon, het wel te druk met de eigen reorganisaties om nog een beetje om zich heen te kunnen kijken. Gelukkig komen er uit het zittende college nu geluiden dat dit toch op enigerlei wijze aangepakt zou moeten worden Het zou Maasdelta sieren als ze zich niet blind aan de regels van Woonkoepel hielden, maar zelf eens na gingen denken. Maar met zoveel regels en geboden hoef je dat natuurlijk niet meer en dat is wel het makkelijkste. Natuurlijk valt niet alles binnen de bevoegdheden die de gemeente heeft, maar een duidelijk standpunt, uitgedrukt in daden, kan veel veranderen.
Vincent