“Je vond die Don wel erg aardig, geloof ik?”

Hellevoetsluis - Op zondag 24 april vierden Don en Esther van den Dunge hun 60-jarige huwelijk. Dit feit vierden ze met een luxe brunchcruise over de Nieuwe Waterweg samen met familie en genodigden. Maandag 25 april kregen ze bezoek van de burgermeester, die met een mooi boeket het echtpaar nog eens hartelijk kwam feliciteren.

Milène Junius, de burgermeester van Hellevoetsluis ging op 25 april langs bij Don en Esther van den Dunge. Ze overhandigde een mooie bos bloemen en daarbij de felicitaties van het gemeentebestuur van Hellevoetsluis. De kinderjaren van zowel Don als Esther stonden in het teken van oorlog. Esther heeft in een Indonesisch kamp gezeten als 7 jarig meisje en Don heeft als kind in Indonesië “in bescherming” gezeten (een soort huisarrest met meerdere personen in een huis).”Nu ik die beelden zie, van de oorlog in Oekraïne, komen er weer herinneringen bij mij naar boven”, vertelt Esther. Ze houden hun Indische roots in ere. “We eten elke avond nog Indisch”, aldus Don. “Ik kookte altijd Indisch voor iedereen, soms wel voor 40 personen”, zegt Esther trots. Don en Esther leerden elkaar kennen tijdens een reünie voor Indische kinderen. Esther, toen nog maar 16 jaar, bezocht deze reünie met een vriendje. Op de reünie liep ze Don tegen het lijf. Op de weg naar huis, zei het vriendje, dat met Esther op pad was gegaan : “Je vond die Don wel erg aardig, geloof ik?”. En dat klopte, Don en Esther werden een stel.

Door het woningtekort, dat toentertijd ook al heerste, begon hun gezamenlijke leven op een kamer bij de ouders van Esther. Esther werd zwanger en stapte naar de werkgever van Don (ESSO) omdat ze echt een eigen huis nodig hadden. Don werkte destijds op de “wilde vaart” en was daardoor eigenlijk niet economisch gebonden aan wal. Door wat papieren te regelen kon ESSO Don en Esther helpen aan een klein flatje. Toen hun tweede kindje op komst was, verhuisden ze naar een grotere flat. Don besloot rond die tijd ook te stoppen met de wilde vaart. “Als je je kinderen wilt zien opgroeien kun je beter aan wal werken”, aldus Don.
In Hellevoetsluis vonden Don en Esther een fijne woning aan de Smitsweg. “Dat vonden wij meteen een heel fijn huis met een mooie omgeving voor twee opgroeiende jongens”, aldus Esther. In 1971 gingen ze aan de Smitsweg wonen en daar wonen ze nu nog steeds met veel plezier. “De muziek en de levendigheid van de tegenover gelegen skatebaan, vind ik erg gezellig”, zegt Don met een glimlach. “We zwaaien vaak naar ons kleinkind, als hij op weg naar school fietst”, vertelt Esther. In al die jaren zagen ze Hellevoetsluis groeien en groeien. Don en Esther vertellen over het geluk, dat ze hebben, nog steeds samen te mogen zijn. Met twee lieve zoons en drie schatten van kleinzoons. “We zijn dankbaar, blij en gelukkig”, zo besluit Esther het gesprek. Lieve woorden van twee lieve mensen.