Een gesprek met Cock van den Berg

Hellevoetsluis - Als je bij Cock van den Berg aan tafel zit, hoef je als journalist niet bang te zijn dat je niet ‘aan je woorden’ voor het artikel komt! Cock is een prettige, uitvoerige verteller, scherp en ook accuraat. Hij dist moeiteloos namen, functies en data op over de afgelopen pakweg 60 jaren.

Cock van den Berg is een rasechte Nieuw-Hellevoeter. Cock is op het hoekje naast de kerk geboren, schuin tegenover wat nu De Smaeck van Hellevoet  is. Later ging hij met zijn hbs-a diploma op zak dagelijks met het trammetje naar zijn eerste baan op Scheepswerf Piet Smit, naast de Kuip in Rotterdam. Zijn toekomstige echtgenote Ditje woonde aan de Oostdijk – vanuit hun huidige woning zien ze haar ouderlijk huis aan de overzijde van het kanaal - en het stel zag elkaar vrijwel dagelijks. Cock was toen 17, zijn aanstaande vrouw Ditje pas 14. Ze hebben vijf jaar verkering gehad. Toen Cock 22 jaar was, zijn ze getrouwd. Dochter Mylène maakte het gezin compleet.

Cock kocht van oude tuinder uit Rockanje, de heer Roskam, een aandeel van eenzeventiende deel van het oude Marinehospitaal. Dat was vroeger een BV, iedere bewoner bezat een gelijk deel van het gebouw. Cock: “Ik moest toen 7.500 gulden betalen voor dat aandeel, maar ik had niet genoeg geld. Een hypotheek krijgen kon niet, want een aandeel is iets anders dan een huis, qua onderpand. Toen heb ik via de Rabobank een lening kunnen krijgen en zo kon ik het aandeel overnemen.“ Het echtpaar vervolgens lange tijd gewoond aan de Hoornwerkstraat.

Het werkzame leven van Cock voerde langs diverse bedrijven. Hij was leergierig, want tegelijk met zijn eerste baan bij Piet Smit ging hij naar de Middelbare Handelsavondschool in Spijkenisse. “Engels was mijn beste vak en op voorspraak van de leraar Engels mocht ik rechtstreeks naar de examenklas.” Omdat de leiding van Piet Smit geen reiskostenvergoeding wilde betalen (Cock: “Ik moest een week werken om mijn maandelijkse reiskosten te betalen naar de werf”), verkaste Cock naar de werf van de Niestern Scheepsbouw Unie Hellevoetsluis N.V. Daar werd hij tekenaar, met af en toe een klus op de werf. Hij raakte zodoende van veel markten thuis. Hij volgde tegelijkertijd een PBNA opleiding.

Midden jaren ’60 kwam hij via zijn werk in contact met een bouwkundig adviesbureau en daar kon hij tekenaar van staalconstructies worden. Dus Cock veranderde opnieuw van baan. Na deze baan kwam hij terecht bij Verolme, waar hij meehielp met de bouw van negen tankers die voor Brazilië gebouwd moesten worden. Daarna kwam hij in contact met Procon Ingenieurs, waarvoor hij 14 maanden in London heeft gewerkt. “Dan kwam ik wekelijks naar huis, op donderdagavond na 21.00 uur werden de vrije vliegtuigstoelen verkocht voor de helft van de prijs, dus dat was een buitenkans.” Vervolgens kwam hij in Voorburg terecht bij Crawford and Russell en weer later bij een tak van Stork, waar hij uiteindelijk leidinggevende werd van een afdeling met 23 tekenaars. In die jaren haalde hij zijn MO-a Engels, gewoon omdat hem dat interesseerde. “Op dit moment bij ik vrijwilliger op De Buffel, daar geef ik rondleidingen in het Engels, Frans en Duits.” Het hbs-a diploma komt Cock nog steeds van pas.

Hellevoeters kennen Cock wellicht ook van de recente publicatie van zijn gedichtenbundel ‘Applaus van een klaproos’, dus ligt de vraag voor de hand, wanneer het schrijven van gedichten is begonnen. Het antwoord daarop is verrassend! “Vanaf mijn 22e jaar ben ik begonnen met schrijven van slagzinnen voor bedrijven.” Cock pakt een ordner en laat allerlei knipsels zien. Bij een buurvrouw had ik het Marion patronentijdschrift gezien. Er stond een bon in voor een prijsvraag. Een Philips koffiezetapparaat was de hoofdprijs. Dit was de eerste slagzin die Cock schreef. ‘Marion geeft stof tot knippen’.

Voor het Nederlandse Talen Instituut schreef hij: ”De klank van het NTI weerkaatst in vele talen.” Hier won Cock een verrekijker mee. Twee keer inzenden, twee keer prijs. Dus ging Cock door, een tafelbiljart, een reiskoffer, wat won hij niet, kun je beter zeggen. “Ik heb ontzettend veel prijzen gewonnen met het maken van die slagzinnen. Ik struinde allerlei tijdschriften af om te zien of er prijsvragen van bedrijven in werden aangekondigd. In supermarkten haalde ik folders op waarin om slagzinnen werd gevraagd. En regelmatig was het prijs.”

Cock won onder andere videorecorders, reischeques, reisjes en fietsen (maar liefst 9 in totaal). Eén van de hoogtepunten was een gewonnen reis naar het WK voetbal in Mexico. Cock: “Dat was de hoofdprijs van een wedstrijd van Cinzano. De merken Bols en Gillette waren destijds sponsor van het WK. Ze hadden ook hun grootste Nederlandse afnemers uitgenodigd en zo zaten we met allerlei kopstukken uit het bedrijfsleven in het Hyatt Regency Mexico City.’ Naar de wedstrijden was het ook weer vliegen, en de dag voor vertrek naar huis kregen we bericht dat we nog waren uitgenodigd voor een extra weekendje in Chicago. Die hele trip kostte gewoon 20.000 gulden.”

Grappig om te vermelden is dat Cock voor een IGLO prijsvraag recepten heeft geschreven. “Ik schreef 7 recepten en daar won ik 4 magnetrons mee. En dat terwijl ik zelf nooit kook. Ik pakte uit een kookboek de ingrediënten en maakte daar eigen recepten van.” Door alle prijzen viel Cock op, hij kwam in het Vrije Volk, De Telegraaf, Groot Hellevoet en andere kranten te staan, meestal met foto. Alles is opgeslagen in de ordner die voor hem op tafel ligt.

Naast het maken van slagzinnen stortte Cock zich op het tafeltennissen. Ook hier is hij leergierig, want hij haalt zijn bevoegdheid om les te geven. Leuk om te vermelden is dat hij Claudia Langendoen en Theo Teitsma – namen die u regelmatig kunt lezen in de Voorne-Putten bijlage van het AD - enige tijd heeft lesgegeven. Recent heeft Cock zijn 50-jarig jubileum bij de vereniging gevierd.

Nadat de opkomst van de websites was het na 44 jaar afgelopen met de prijsvragen. Na de slagzinnen begon Cock met het schrijven van gedichten. “Ik maakte altijd al Sinterklaas rijmpjes en dergelijke. Het is begonnen met een uitnodiging van de gemeente Hellevoetsluis die opriep om een gedicht te schrijven voor Monumentendag. “Mijn gedicht ‘Ode aan een bateau port’ was het winnende en zo is mijn nieuwe hobby begonnen. Ik bedenk altijd eerst het thema, zoek associaties en vervolgens ontstaat het gedicht. Binnen één tot anderhalf uur staat het vervolgens op papier.”

Het gesprek eindigt met een gedicht dat Cock voordraagt:

Uit Applaus van een klaproos”

De directiesecretaresse

Ze was er altijd, de directiesecretaresse;
Hoe vroeg je ook op ‘t werk verscheen.
En ze was echt niet z’n maitresse
En zo vind je er vandaag toch geen.

Ze zat als een vorst achter haar zerk
Daar leek ’t op, maar ’t was haar werk.

Wou je de directeur soms spreken,
Dan kon je daar wel een uurtje voor zetten,
Want ’t was meermaals gebleken,
Dat als je voor wou piepen, ze je dat zeker zou beletten.

Bovendien, maar dat dan terzijde
Was ’t een van de mooiste meiden.

Dat had de directeur knap bekeken,
Hij had dus van niemand last,
Speelde kamergolf, dat mocht nooit ontbreken,
Daarmee was hij als een kind zo blij en enthousiast.

Daarna riep hij z’n secretaresse binnen,
Dan was hij nog meer buiten zinnen.

Ze liep op hele hoge hakken;
Haar benen deden je den adem stokken.
Ze zette alle dames graag te kakken
Met haar veel te korte rokken.

Ze wist precies wat de directeur nog miste,
Dus hielp ze ‘m na werktijd nog als typiste.