Sportfotograaf Theo van Kralingen neemt afscheid van Groot Hellevoet

Hellevoetsluis - Sportfotograaf Theo van Kralingen legde wedstrijd na wedstrijd op beeld vast voor Groot Hellevoet. Samen met sportredacteur Dan Rolandus zorgde hij jarenlang voor de sportpagina’s in onze editie en later ook voor onze nieuwssites. En nu vindt hij het na 31 jaar welletjes. “Ik heb zoveel gefotografeerd in mijn leven dat ik er nu echt klaar mee ben.”

Theo is een geboren en getogen Hellevoeter. Hij werd 71 jaar geleden boven het Barbiertje geboren in de Kerkstraat. “Onder zat destijds kapper Wim Bronwasser, vandaar de naam barbier. Daarboven woonde het gezin Van Kralingen met vier kinderen en helemaal boven woonde de familie Troost. Aanvankelijk was Theo’s vader Nelis visser. In die tijd waren de Haringvlietsluizen nog niet gebouwd en was het Haringvliet een inham van de Noordzee. Naderhand werd zijn vader vishandelaar in de Vesting. Daar waren overigens toentertijd nog twee vishandelaren; Dick Rolandus en Willem Otte, roepnaam de Blauwe Otte.

Cafetaria Glacisweg
“Dan Rolandus ken ik bijna al mijn hele leven. Hij woonde ook in de Vesting en we zaten bij elkaar op school. Ik zat een klas lager op de Witte School dan Dan en Leo Blok (red. oud-hoofdredacteur).” Bij de zeeverkenners maakte hij op jonge leeftijd kennis met zeilen en dat doet hij nog steeds graag. Ook voetbalde hij bij v.v. Hellevoetsluis. Toen Theo zo’n twaalf jaar oud was, verhuisde het gezin Van Kralingen naar de Glacisweg. Daar startte Theo’s vader en moeder een cafetaria. “Er werd patat, vis, ijs en limonade verkocht. Het groeide uit tot een ontmoetingscentrum voor de jeugd in de buurt. In de zomer was het zwembad in het kanaal geopend. Zodra dat dichtging kwam iedereen bij ons ijs halen. Dat was een mooi handeltje. Mijn vader heeft altijd 7 dagen per week gewerkt. Hij werd gevraagd om daarnaast voor de betonning te gaan werken als kok. Helaas is zijn vader al op 64-jarige leeftijd overleden aan een hartinfarct toen hij op weg was naar de betonning om even te kijken bij zijn collega’s. “Niemand van ons wilde de zaak overnemen.”

Vervroegd pensioen
Na de ambachtsschool ging Theo op zijn 19e bij de ICI aan de slag. Daar heeft hij 25 jaar gewerkt als procesoperator. Later werkte hij bij BASF, Shell en Dupont. En uiteindelijk werkte hij de laatste jaren van zijn werkzame leven bij Invista. Zij hadden een ‘plant’ opgekocht van ICI. Toen de fabriek helemaal was gemoderniseerd kreeg Theo op zijn 54e de kans om met vervroegd pensioen te gaan. Hij bleef in dienst, maar werd niet meer opgeroepen. “Af en toe ging ik nog langs bij de mannen. Ik zit nog in de ‘ouwelullenclub’ waarmee we eens per jaar een etentje hebben. Toen ik 65 werd, stonden ze met een grote bos bloemen van de zaak voor de deur.”

Fascinatie voor fotografie
“Toen ik een jaar of twaalf was, ging ik vaak naar het voetbalveld van mijn club v.v. Hellevoetsluis, om voetbal te kijken. Daar was vaak een fotograaf aan het werk; ik vond het fascinerend als hij stond te fotograferen. Ik zorgde er altijd voor dat ik vlak achter hem stond om te zien wat hij deed. Toen ik 25 was, ben ik zelf begonnen met fotograferen. Ik werd lid van fotoclub De Klinker, daar heb ik veel geleerd. Zelf ontwikkelen, afdrukken in de doka. Het was ook een leuke groep fotografen met alleemaal een eigen voorkeur voor onderwerpen.”

Groot Hellevoet
“Dan Rolandus en ik woonden vlakbij elkaar. Onze kinderen zaten bij elkaar op school op De Kulck. Daar maakte ik trouwens ook vaak foto’s zoals met Sinterklaas en Kerst. Toen fotograaf Wim Mulder stopte bij Groot Hellevoet, raakten Dan en ik in gesprek en ben ik er in gestapt als sportfotograaf.  Omdat ik zelf een echte sportfanaat ben, sprak het me aan. Ik ben me er eerst in sportfotografie gaan verdiepen door boeken te lezen. Thuis had ik een hele doka gebouwd voor kleur en zwart-wit. Sportfotografie was voor het digitale tijdperk een stuk lastiger; je moest alles met de hand scherp stellen. ”

Theo ontplooide zich als fotograaf en heeft naderhand lezingen gegeven over fotografie. Hij fotografeerde bijna alle sporten van voetbal tot paardrijden. Hij fotografeerde een tijd lang niet alleen voor Groot Hellevoet, maar ook voor weekblad Delta. Die foto’s waren voor de krant op Voorne-Putten en ook voor het Rotterdams Dagblad. “Was ik voor een opdracht ergens geweest dan ging ik alles snel ontwikkelen en ’s avonds reed ik eerst naar de hoofdredacteur van Delta in Tinte en daarna ging ik door naar de Blaak in Rotterdam om de foto’s aan te leveren.”

Van dammen tot voetbal
“Af en toe was het best hectisch om het fotograferen voor de krant te combineren met mijn werk. Kwam ik uit de nachtdienst, paar uurtjes slapen, fotograferen bij een wedstrijd en daarna weer een paar uurtjes bijslapen. Ik heb niet alleen sportwedstrijden vastgelegd. Ik werd er ook weleens op uit gestuurd om foto’s te maken bij een damclub; zeven oude mensen die aan het dammen zijn. Of bridge in de Oude Veste; heel die zaal blauw van de rook, want dat mocht toen nog.”

BN’ers voor de lens
“Soms fotografeerde ik voor fotograaf John de Pater in De Kuip. Zoiets is natuurlijk een grote happening en hartstikke leuk om te doen. Ik heb niet alleen bij Feyenoord gefotografeerd, maar ook bij Sparta en Excelsior. Sommige dingen blijven je bij zoals die keer dat ik halsoverkop naar Hengelo toe moest om de spits van Feyenoord te fotograferen omdat John de Pater nog in het vliegtuig vanuit Spanje zat. Ik heb ook best wat bekende mensen uit de sport op de foto gezet zoals Dick Advocaat en spelers van Feyenoord. Samen met Dan heb ik veel meegemaakt in deze afgelopen 31 jaar. Samen naar Limburg naar de kampioenschappen van Leontien van Moorsel, de profclub van Maarten den Bakker en nog meer van dat soort grote evenementen.”

Bedrijfsfotograaf
“Ik heb niet alleen sportfotografie gedaan; portretten, huizen en trouwreportages. Voor mijn kinderen heb ik hun trouwreportage gemaakt. Toen ik bij Dupont werkte, ben ik ook voor hen gaan fotograferen. Van machines, laboratoria, het bedrijfsmagazine tot gasten de ontvangen werden op de fabriek. Ook als er jubilea gevierd werden dan was ik erbij met mijn camera. Op de zaak had ik in feite twee jobs; mijn werk als operator en bedrijfsfotograaf.”

Kinderen en kleinkinderen
Theo heeft drie kinderen waar hij trots op is; twee zoons Marcel (43) en René (41), en dochter Yvonne (39). “Ze hebben allemaal een goede baan. Daar hoef ik niet naar om te kijken. Eigenlijk heb ik vier kinderen. Ons eerste kind overleed een dag na de geboorte. Mijn kinderen woonden destijds bij mij na mijn scheiding; ze zaten allemaal in de puberteit, dat was een pittige tijd. Inmiddels ben ik opa van 7 kleinkinderen. Mijn eerste kleindochter Esmé is, toen zij twee jaar oud was, overleden aan neuroblastoom. Mijn zeilboot heb ik destijds naar haar vernoemd. Onlangs heb ik een andere boot gekocht; dat wordt de Esmé II.”

Niet tussen de ‘ouwe mensen’
“Ik heb heel wat meegemaakt, mooie dingen droevige dingen. Ik neem het leven zoals het komt. Ik verwerk de dingen misschien op een andere manier dan de meeste mensen. Ik schud het op een gegeven moment van me af en ga verder. Ik heb zat mensen door hun hoeven zien zakken door het keiharde werken. Omdat ik het voorbeeld had van mijn vader, die te vroeg is overleden, heb ik de kans gegrepen om eerder te stoppen. Daar heb ik nooit spijt van gehad.” Theo een aantal relaties gehad, maar is nu al weer jaren alleen. Maar dat betekent niet dat hij stilzit. “Ik kom de tijd prima door. Zeilen, fietsen op de racefiets, gitaarspelen met een maat. Ik heb geen zin om tussen de ‘ouwe mensen’ te zitten dan voel je je al snel oud. Nu ik stop met fotograferen, kan ik eindelijk in het weekend gewoon afspreken met vrienden om te gaan fietsen of met mijn kinderen en kleinkinderen om te gaan zeilen. Ik kijk ernaar uit.”

Theo, bedankt voor al je foto’s de afgelopen 31 jaar. Geniet van alle leuke dingen die nog op je pad komen. Het ga je goed! Team Groot Hellevoet.