Bert Bos

Bert Bos komt uit de plaats waar de inwoners ‘jeneverneuzen’ worden genoemd: Schiedam. Zijn wieg stond in de wijk De Gorzen, in Schiedam-Zuid, en Bert groeide daar op in een groot gezin. Na de MTS ging hij aan het werk als technisch tekenaar.

Bert was de tweede zoon in het gezin en hij moest dus in militaire dienst. “Je behoort tot die 30% die niets mankeert,” kreeg ik te horen na de keuring, zegt Bert daar glimlachend over. Bert was bang het niet naar zijn zin te hebben tijdens het sleutelen aan voertuigen en na een gesprek daarover trad hij toe tot de medische dienst. “Aan die periode denk ik met plezier terug. Ik kreeg allerhande opleidingen en mocht ook mee tijdens oefeningen. Wie kan er nou zeggen dat hij in een trauma helikopter heeft gezeten?”.

Wat Bert in zijn diensttijd heeft geleerd is dat je vertrouwen in de mensen moet hebben. “Je moet verbroederen,” zegt hij daarover. “In de huidige tijd is er zo veel wantrouwen, het bijna standaard. Maar je moet juist beginnen met vertrouwen. We moeten het tenslotte samen doen.” Dat samen doen loopt als een rode draad door het leven van Bert, hij is een echt mensenmens.

Metaalsector
Nadat hij was getrouwd kon Bert in de jaren ’70 van de vorige eeuw eerst een appartementje krijgen in Schiedam, daarna hij verhuisde hij naar de stad van de haringkoppen, Vlaardingen. Bert werkte zijn hele arbeidzame leven in de metaalsector, aanvankelijk als technisch tekenaar, later als productiebegeleider. In deze functie was hij verantwoordelijk voor het hele proces van grote staalwerken, zoals bijvoorbeeld bruggen. Ook tijdens het werk was Bert een mensenmens, hij werd voorzitter van de veiligheidscommissie en vertrouwenspersoon in zijn bedrijf. Hij ontving voor zijn inspanningen destijds een gouden veiligheidsspeld van de HBG.

Uiteindelijk ging hij in 2008 met vroegpensioen. “Aan alle mooie dingen komt een eind,” zegt hij daar zelf over. “Maar ‘veel tijd’, wat doe je daar mee? Klusjes doen en op de kleinkinderen passen is leuk, maar daar vul je geen dagen mee.” Voor mensenmens Bert was het logisch dat hij zich op het vrijwilligerswerk zou gaan storten.

Pendelen
Eerst moet de vraag beantwoord worden hoe Bert eigenlijk in Hellevoetsluis is terechtgekomen? Bert: “Dat is te danken aan mijn huidige echtgenote. We leerden elkaar kennen toen ik in Vlaardingen woonde, zij woonde in Hellevoetsluis. We hebben bijna twee jaar gependeld tussen onze woonplaatsen, maar van het drukke verkeer word je niet vrolijk. Het was voor mij best een stap om mijn omgeving te verlaten, maar uiteindelijk ben ik in 2004 toch naar Hellevoetsluis verhuisd.” De echtgenote van Bert hoort het glimlachend aan.

Binnen de kortste keren was Bert gewend in zijn nieuwe woonplaats. Hij vindt Hellevoetsluis prettig om te wonen. “Er is hier zo veel te doen en het is hier niet zo grootschalig als bijvoorbeeld een stad als Rotterdam. De lijntjes zijn kort en als je jezelf een klein beetje inspant kun je hier zo’n leuke tijd hebben.”

Na zijn pensionering ging Bert dus als vrijwilliger aan de slag, eerst bij de De Luisterlijn. “Daar heb ik veel geleerd. Het was voor mij ook een les in nederigheid. Iedereen loopt weleens een krasje op en gaat dan weer door, maar wat mensen soms meemaken.”

Lichtje in de duisternis
“Vooral in de donkere uren gaan de mensen hun eenzaamheid en problemen extra voelen. Dan lijken de problemen groter, zo lijkt het wel. Ik voelde me dan aan de telefoon echt een lichtje in de duisternis en het gaf me een goed gevoel om dat voor mensen te kunnen betekenen. Het is best wonderlijk dat je in een gesprek van een half uurtje iemand weer wat licht in hun donkere bestaan kunt bieden. We zouden allemaal veel meer kunnen betekenen voor de medemens, naar iemand omkijken kost niets en levert zo veel op.” Bert is vervolgens ook nog een periode vrijwilliger geweest bij 113 Zelfmoordpreventie.

Adviesraad Sociaal Domein
Na deze ervaring werd Bert eerst lid en later secretaris van de Adviesraad Sociaal Domein (ASD) van de gemeente Hellevoetsluis. Binnen de ASD wordt met het college samengewerkt aan de voorbereiding en de uitvoering van beleid binnen het sociaal domein. De adviesraad probeert een brug te zijn tussen inwoners en gemeente. “Ik heb ook hier weer veel geleerd. Met name over hoe de gemeente opereert in het sociale domein en hoe je daar als burger invloed op kunt uitoefenen. Ik wil hier benadrukken dat de wethouder sociale zaken erg veel aandacht heeft voor dit moeilijke onderwerp.”

Activiteiten Bureau Ouderen
Vanaf januari 2018 is Bert als secretaris toegetreden tot het bestuur van de ABO, het Activiteiten Bureau Ouderen. “Het bestuur bestaat maar uit drie personen, daarnaast is er een hele reeks vrijwilligers, zij organiseren de activiteiten. We proberen echt iets te bieden aan de ouderen – vanaf 55 jaar – in Hellevoetsluis. Het leven heeft zo veel te bieden als je leuke dingen doet. Onze core business is weliswaar het invullen van de aangifte inkomstenbelasting, dat hebben we dit jaar wel 350 keer gedaan. Maar daarnaast doen we zoveel meer. Van bingo tot koersbal, van klaverjassen tot wandelen. We organiseren dagtrips en reisjes, we hebben de mensen zo veel te bieden.” Kijk op https://www.abohellevoetsluis.nl voor alle informatie.

Corona
Als het onderwerp eenzaamheid onder ouderen aan bod komt, knikt Bert, want hij kent het probleem maar al te goed. “Er is zo veel te doen, maar het probleem is ‘hoe krijg je de mensen uit hun huis’. De coronaperiode heeft daar geen goed aan gedaan, mensen zijn soms nog steeds angstig. We hebben al onze leden in de coronaperiode gebeld met de vraag hoe het er mee ging en of we nog wat konden doen. Als je ziet dat zo’n klein gebaar – wat is nu eigenlijk een telefoontje – zo veel betekent voor sommige mensen. Dat geeft een goed gevoel.”

Samen met de penningmeester verzorgt Bert een maandelijks blad, waarin allerlei actuele onderwerpen worden besproken. Van fraude tot gezellige uitstapjes en verder met name onderwerpen die ouderen bezighouden. De ABO is een stichting, er wordt gewerkt met donateurs. “Er zijn al ruim 600 mensen donateur, maar er kunnen er nog wel enkele bij,” aldus Bert. “We willen voor zoveel mogelijk mensen van betekenis zijn.”

Aan het eind van het gesprek geeft Bert nog antwoord op de vraag of hij ook nog tijd voor zichzelf heeft? “Ik zeg altijd ‘pluk de dag’, ik doe er niet dramatisch over, maar op onze leeftijd is de finish in zicht. Maar je kunt nog zo veel leuke dingen doen. We bridgen graag, dat doen we sinds kort samen. En af en toe een reisje maken is ook leuk.

Verder gaan we twee keer per week naar de sportschool, dat is heel belangrijk voor lichaam en geest, vooral als je ouder wordt.” Dat is zeker waar!