Afbeelding
Een gesprek met...

Een gesprek met Frank de Jong

Algemeen 1.534 keer gelezen

Hellevoetsluis - Frank traint op dit moment hard om in vorm te komen voor alweer een belangrijk sportevenement. Een buitenstaander zou denken dat Frank binnenkort naar Tokyo vertrekt, maar helaas heeft hij zich met TeamNL niet weten te kwalificeren voor de Paralympische Spelen. Tijdens het gesprek volgt hij de wedstrijd van de dames, die op dat moment tegen China spelen. “Zie je die dame,” vertelt hij, wijzend op Mariska Beijer, “dat is één van de beste 4 punters van de wereld, ze zou zo bij ons kunnen meedoen.” Hiermee is direct de sport die Frank beoefent aan de orde: rolstoelbasketbal.

Frank is een geboren en getogen Hellevoeter. “Ik ben geboren aan de Moriaanseweg en later zijn we verhuisd naar het Dibbetzplantsoen. Mijn moeder woont daar nog steeds. De wat oudere Hellevoeters kennen vast mijn opa nog wel, want Piet van der Stelt was melkboer.” In zijn jeugd was Frank niet bijzonder sportief, hoewel hij de bruine band van judo heeft. Pas nadat hij revalideerde na een ongeluk kwam hij in aanraking met rolstoelbasketbal. “Dat vond ik echt gaaf om te zien en zodra het mogelijk was ben ik daarmee begonnen.”

Frank bleek goed uit de voeten te kunnen en allengs werd hij vaardiger en fanatieker. Dat resulteerde in een rondgang langs diverse verenigingen en uiteindelijk tot selectie voor TeamNL Op de vraag bij welke verenigingen Frank heeft gespeeld volgt een waslijst aan Europese clubs. Hij begint bij Arrows’81 in Rotterdam om vervolgens in Antwerpen, Trier (D), wederom Arrows’81, Vigo en Albacete in Spanje en Leuven te spelen.

De nieuwe competitie start in september en dan speelt Frank met drie Team NL genoten bij de Red Dragon’s in Metz. Anders dan toen Frank in Spanje speelde, verhuist hij niet voor deze club, de vier Nederlanders komen in Utrecht samen om vervolgens in een busje naar Frankrijk te rijden. Frank heeft, soms alleen, soms met enkele TeamNL leden, de afgelopen maand extra getraind om zo goed mogelijk voor de dag te komen op het EK Rolstoelbasketbal Heren 2021. Dit EK wordt in Madrid gespeeld van 2 tot en met 13 december 2021.

Frank maakt van de gelegenheid gebruik om een woord van dank uit te spreken richting de gemeente Hellevoetsluis. ”Door hen ben ik in contact gekomen met sportfondsen Hellevoetsluis. Zij hebben ons met open armen ontvangen en het mogelijk gemaakt dat wij extra konden trainen met het rolstoelbasketbalteam van Team NL.“ Frank vervolgt: “Voor ons was de maand augustus neergezet als zomervakantie. Maar trainen heeft voor mij even meer prioriteit dan vakantie vieren. Daarom sportfondsen Hellevoetsluis, nogmaals bedankt.”

Cees van Rootselaar, bondscoach van de mannen, zal dit initiatief in Hellevoetsluis toejuichen, want het EK in december het is eerste grote toernooi waar de mannen aan meedoen. Maar omdat dan alle internationale clubcompetities volop bezig zijn, is er maar een week tijd voor de voorbereiding. De rolstoelbasketballers hebben inmiddels twee oefeninterlands in Duitsland achter de rug en speelden daarna vijf keer op Papendal tegen Colombia, dat net als Duitsland wel naar de Paralympische Spelen gaat. Dat was fijn voor de spelers, ze konden eindelijk weer met elkaar te spelen, want sommigen hadden door Corona al een jaar niets meer kunnen doen.

Frank: ”Doordat we onze tegenstanders lange tijd niet konden ontmoeten, was goed te zien dat veel sporters een grote vooruitgang hadden geboekt, want de meesten hebben natuurlijk wel zo veel als mogelijk getraind. De verschillen tussen de grote landen waren al klein en zijn nog kleiner geworden.” TeamNL gaat op het EK in Madrid voor een medaille en kwalificatie voor het WK. Ook hoopt Frank de A-Status weer terug te krijgen, want dat betekent dat hij en zijn teamgenoten zich nog meer kunnen richten op hun sport, omdat er inkomsten zijn.

Franks’ doelstellingen reiken nog verder: hij wil zich kwalificeren voor de Paralympics die in 2024 in Parijs worden gehouden. “Ik was er al bij met de Orange Lions in Rio en vind het oprecht jammer dat we ons niet hebben kunnen kwalificeren voor Tokyo, daarom wil ik er in Parijs zeker bij zijn.” Wat er na dat toernooi gebeurt, ziet Frank tegen die tijd wel. “Ik ben nu 36 jaar en kan nog wel even mee. Rolstoelbasketballers zijn vaak op wat latere leeftijd op hun best. Als ik het nog leuk vind en nog kan opbrengen, speel ik door.”

Frank doet er alles aan om zich optimaal voor te bereiden. “Ik vind het lekker om lichamelijk bezig te zijn. Toen ik een tijdje minder trainde zat ik gewoon niet goed meer in mijn vel. Ik maak heel wat trainingsuren, wordt hier in Hellevoetsluis al zes jaar goed geholpen door Warren’s Sportinstituut.” Frank is ook steeds op zoek naar nieuwe mogelijkheden. Sinds kort traint hij bij PT30 in Spijkenisse. “Daar train ik terwijl ik een vest aanheb waarin elektrodes zijn verwerkt. Dit wordt de MIHA-bodytec genoemd. Deze techniek dringt dieper in de spier door en hierdoor hoop ik het bovenste deel van mijn buikspieren te versterken.”

Ook in zijn spel verkent hij nog steeds nieuwe mogelijkheden. “Vanwege mijn beperking ben ik opgeleid om te verdedigen. Contact houden met de aanvallers van de tegenstander is mijn sterke punt. Soms kom ik tijdens het verdedigen van een schot los van de grond. Ik probeer echt op het randje te spelen, te kijken wat de scheids toelaat. Maar sinds kort train ik op advies van de trainer ook op het scoren van driepunters en ik verbaas mezelf erover dat dat best aardig lukt.”

Op de vraag wat Frank doet als hij niet sport, is het antwoord dat hij dan in zijn eigen garage Franky’s Garage te vinden is. “Ik ben opgeleid tot automonteur en heb hier bij mijn huis een garage. Daarin sleutel ik graag aan de diverse Japanse auto’s die ik bezit. De garage verhuur ik ook aan particulieren, die op deze manier goedkoop zelf het onderhoud aan hun auto kunnen doen. Nieuwe olie, het vervangen van remmen, dat soort werk. Indien nodig geef ik daarbij tips of advies.” Frank werkt op afspraak, meer informatie op http://frankysgarage.nl

Rolstoelbasketbal
Rolstoelbasketbal werd oorspronkelijk bedacht in 1946 door Ludwig Guttmann, een neuroloog in het Stoke Mandeville Hospital in Engeland. Guttmann behandelde revaliderende patiënten, waarvan er velen gewond waren geraakt op de slagvelden van de Tweede Wereldoorlog. Aangepaste sportactiviteiten werden al snel de meest succesvolle component van het nieuwe en verbeterde revalidatieprogramma van dr. Guttmann. Vanaf de jaren ‘70 van de vorige eeuw werd de sport doorontwikkeld en is er een puntensysteem ontwikkeld. Het puntensysteem maakt de sport toegankelijk voor alle sporters met een handicap. Het zorgt ervoor dat de wedstrijden eerlijk verlopen. Afhankelijk van de handicap (zware of licht) worden spelers ingedeeld van 1 t/m 4.5. Een rolstoelbasketbalteam bestaat uit vijf spelers en het totaal van hun scores mag op toernooien niet hoger zijn dan 14 punten. In de competitie is dat 14.5 punt.

Afbeelding
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant