Een gesprek met Joop Flohil

Hellevoetsluis - De achternaam van Joop doet Zeeuwse roots vermoeden en dat klopt: zijn grootvader had in Oosterland op het eiland Schouwen-Duiveland een boerderij. Joop bracht echter zijn eerste levensjaren door in Ijsselmonde, later woonde hij in Rotterdam en Hoogvliet, waarna hij met zijn gezin in 1973 neerstreek in Hellevoetsluis.

De grote passie van Joop is vissen. “Ik woon nu in één van de mooiste visgebieden van Nederland. Je hebt hier alles en je kunt in deze omgeving zowel zeevissen als zoetwatervissen. En dat alles in een prachtige natuur.” Zijn eerste herinnering aan vissen is aan Joops’ vijfde levensjaar. Toen al viste hij met zijn vader. Die huurde in de Alblasserwaard een bootje en samen gingen ze vissen. “Die vis werd opgegeten. Ik zie mijn vader de visjes – meer graat dan vlees, maar het was oorlog – nog schoonmaken.” In 1942 ving Joop dus zijn eerste vis. Er staat dus al bijna 80 jaar viservaring op zijn teller!

Aanmonsteren
Joop begon na zijn technische opleiding bij Van Rietschoten & Houwens, maar hij zag de zeevaart ook als een goede mogelijkheid om geld te verdienen. “Na een gesprek op een scheepswerf had ik de aanbieding om te kunnen aanmonsteren, maar precies op dat moment kreeg ik ook een brief waarin ik werd opgeroepen om mijn dienstplicht te vervullen. Vrijstelling was mogelijk voor zeevarenden. Om kort te gaan: ik ging de volgende dag in Bremen aan boord en hoefde vervolgens niet in dienst.” Joop zag in die jaren heel wat van de wereld en waar dat mogelijk was ging hij ook vissen. “In Portugal viste ik op roodbaarzen en ving er zo veel, dat onze kok voor de hele bemanning vis kon bereiden.” Nadat Joop een aanbod had gekregen om bij de HAL te komen werken werd hij bij thuiskomst op het vliegveld uit de rij gepikt. Hij moest alsnog in dienst! Gelukkig is er toen na wat gesprekken een verkorte diensttijd van 3 maanden uitgerold.

Inmiddels had Joop bij dansschool Cleton zijn toekomstig echtgenote leren kennen en na negen jaren varen werd het tijd om werk aan de wal te gaan zoeken. Joop: “Ik had het idee dat ik aan de wal ‘opgesloten’ zou komen te zitten, maar dat is erg meegevallen. Ik had in mijn werkzaamheden veel vrijheid, kwam op veel plaatsen en heb het prima naar mijn zijn gehad.” Na een korte periode bij de Albatros Superfosfaatfabrieken stapte Joop over naar de ICI en daar werkte hij tot aan zijn pensioen.

“Vissen loopt als een rode draad door mijn leven,” zegt Joop. “Eind jaren ’60 kocht ik een Noorse Jol en daarmee viste ik in de Oosterschelde. Het was daar destijds een eldorado voor vissers. We voeren richting de zandbanken en haalden daar zo 20 tot 30 kilo vis boven water. Later visten we ook op de Grevelingen en voor de kust, nadat ik in 1978 een zeewaardige boot had gekocht. Ook op het Haringvliet hebben we een prachtige tijd gehad, daar vingen we veel snoekbaars,” vist Joop in zijn geheugen.

Spiering 
“Weet je trouwens dat toen het Haringvliet nog open was, er in de winter veel spiering gevangen werd?”, opent Joop zijn ‘geheugen-archief’ verder. “Dat kon zelfs gewoon vanaf de kade in Hellevoetsluis. Gewoon veel haken aan de lijn, wat vis er aan en je ving er wel vier tegelijk. Toen de dam er lag, zijn de spieringen nog één jaar aan de buitenzijde van de dam te vangen geweest en daarna zijn ze nooit meer teruggekomen.”

Joop en zijn vrouw hebben een zoon en een dochter. Zijn zoon René bestierde nog enige tijd een viswinkel in Hellevoetsluis voordat hij naar het eiland La Palma vertrok, waar hij vakantiewoningen verhuurt. Hij heeft daar samen met zijn vrouw een verwaarloosde botanische tuin met vakantiehuizen er in gekocht en heeft deze met bloed, zweet en tranen weer in volle glorie hersteld. “Een prachtig eiland,” zegt Joop over La Palma.

Half overboord
Grote problemen tijdens het vissen heeft Joop nooit meegemaakt, nou ja op die ene keer op zijn geliefde La Palma na dan. Joop: “Ik had een haai aan de lijn en door de hectiek was de visdraad om mijn pols terechtgekomen. Die haai had me al half overboord getrokken, maar gelukkig kon mijn zoon me bij mijn enkels grijpen. Ik hield er doorgesneden vingers, gekneusde ribben en twee liesbreuken aan over. De dag erop zijn we gewoon weer gaan vissen.”

Hengelsportvereniging Het Voornse Kanaal neemt een grote plaats in binnen het leven van Joop. De vereniging heeft het visrecht in de vestinggrachten van Hellevoetsluis, alle singels, sloten, vijvers en andere waterpartijen binnen de bebouwde kom en de wateren langs de N497. Tot slot valt ook de hoofdwetering vanaf voormalig Gemaal Hein tot aan de Ossehoekweg onder het gebied van de vereniging.

De vereniging zet zich actief in voor de ontwikkeling van het viswater. Zo wordt aan het Land van Paling jong aangekochte vis uitgezet om te kunnen groeien. Later worden deze vissen uitgezet in de eigen viswateren. Ook het jeugdvissen, opgezet door drie dames, krijgt de nodige aandacht en dat zorgt voor de broodnodige verjonging van het ledenbestand. Helaas heeft een en ander door corona enige tijd stilgelegen.

Controleur
De focus van Joop lag als coördinator van de controleurs op een ander terrein. In samenwerking met het bestuur heeft Joop op een nette manier de controle gestroomlijnd en contacten opgebouwd met politie en gemeente. Er is een registratiesysteem opgezet en veel aandacht voor communicatie. Er wordt training gegeven aan boa’s en er is uiteraard ook controle op de vereiste visdocumenten. De naam controleur zegt in feite al genoeg. De controleur controleert op naleven van de in de vergunning genoemde voorwaarden. Ook wordt er gecontroleerd op geluidsoverlast, het veroorzaken van rommel, het hebben van de juiste kampeerspullen. “Ik ben ook wel eens opgeroepen toen er met een katapult op huizen werd geschoten,” vertelt Joop. “Ook komen er allerlei meldingen binnen, zoals bijvoorbeeld van boeren in het buitengebied, die rommel aantreffen op hun land. Ik ging er zelf naar toe en als ik inschatte dat ik dat beter niet kon doen, maakte ik een melding bij de politie. Hengelsport controleurs zijn de ogen en oren van de vereniging, doordat zij veelvuldig in contact komen met de leden. Zij horen veel en kunnen daarop inspelen langs de waterkant.”

Klachten over vissers kunnen gemeld worden via 06-41 244 736 of controleurs@hsvhetvoornsekanaal.nl

Vanwege zijn verdiensten voor de vereniging werd Joop recent benoemd tot erelid. Hij kreeg een mooie bos bloemen en een restaurant bon. “Het was veel werk, maar ik deed het ook met veel plezier. Nu probeer ik me er niet meer mee te bemoeien, want ik vind dat als je de details niet kent, dat je er ook niet meer goed over kunt oordelen.”