Verzorgenden Kelly en Gregory vertellen over hun werk tijdens de crisis
Verzorgenden Kelly en Gregory vertellen over hun werk tijdens de crisis
#Steundezorg

‘We geven elkaar net dat extra stukje steun dat nodig is in deze tijd’

Algemeen 1.645 keer gelezen

Hellevoetsluis – Sinds de uitbraak van het coronavirus in maart 2020 was het voor veel mensen in verpleeg – en verzorgingshuizen zwaar. Vanaf half maart mochten verpleeghuisbewoners geen bezoek meer ontvangen toen bleek dat juist daar de besmettingen door het coronavirus snel opliepen. Eind mei werd deze regeling versoepeld door het kabinet, maar strenge maatregelen blijven tot vandaag de dag van kracht. Inmiddels is deze kwetsbare groep ouderen en het zorgpersoneel in januari 2021 gevaccineerd.

Verpleeghuis Careyn de Grootenhoek wist lange tijd het coronavirus buiten de deur te houden. In de december 2020 sloeg het virus alsnog hard toe. Op de afdeling PG (psychogeriatrie) raakten 44 bewoners en 17 medewerkers besmet met het coronavirus. Helaas overleed een aantal bewoners aan de gevolgen hiervan. De afgelopen periode maakte een diepe indruk op iedereen die betrokken is bij verpleeghuis De Grootenhoek.

Verzorgenden Gregory en Kelly vertellen over hun werk en de impact die 2020 op hen heeft gehad. Gregory (25) werkt sinds een half jaar bij de Grootenhoek en Kelly (26) 5 jaar. Kelly en Gregory begeleiden ieder, samen met hun collega’s, een afdeling met 16 bewoners op de afdeling PG. Psychogeriatrie is een gesloten afdeling voor mensen met dementie of een vorm van dementie. De dagelijkse verzorging: het uit bed helpen en naar het toilet gaan, leuke activiteiten tot het uitdelen van medicatie en gesprekken met de familie ligt in handen van verzorgenden.

Kelly: “Vanaf jongs af aan wilde ik al voor mensen zorgen. En ik wilde altijd al bij de Grootenhoek werken. Ouderen zitten echt in mijn hart. Ik heb het erg naar mijn zin en zou nooit wat anders willen doen. Gregory beaamt dat: “Het is een van de mooiste beroepen die er zijn, het past bij mij. “Wij komen als verzorgenden bij de bewoners in hun huis om voor ze te zorgen. In het laatste stadium van hun leven. We leren van deze mensen. En we maken samen grapjes. Het is mooi als er een glimlach op iemands gezicht verschijnt. Je bouwt een band met ze op. Met sommigen net dat beetje meer dan met anderen. Een van de bewoners, die nu helaas is overleden, noemde mij kleinzoon en ik hem opa. Gelukkig vonden zijn echte kleinkinderen dat helemaal niet erg.” Kelly legt uit: “Wij leren de mensen anders kennen dan dat de familie ze kent daarom kunnen wij de zorg leveren die bij deze fase in hun leven past.”

De afgelopen periode was zwaar vertelt Gregory. “Op mijn afdeling waren veel besmettingen en er zijn bewoners overleden. Wij werken dagelijks met deze mensen, kennen ze en hebben een band met ze, dus dit was heel moeilijk.” Hij heeft zelf het virus in die periode ook opgelopen. “We werkten volledig ingepakt: in beschermde pakken, faceshields en handsschoenen. En toch raakte ik zelf ook besmet, dat is wel een eng idee. Ik had een milde vorm, maar naderhand merkte ik dat mijn conditie behoorlijk achteruitgegaan was. Omdat ik het zelf heb gehad kan ik het ook delen met onze bewoners; ik weet hoe je je voelt.” Kelly: “Ik heb de hele periode rondom de uitbraak gewerkt. Ik vind het zo fijn dat de mensen op mijn afdeling nog Kerst en Oud en Nieuw hebben kunnen vieren. Daarna is het heel snel gegaan. Corona doet veel met iemand, maar we hebben alles gedaan voor onze bewoners wat we konden doen. Als je ziet dat iemand overlijdt dan raakt dat je. De onmacht, echt vreselijk, ik heb het nog niet verwerkt. Ik hoop dat deze hele periode snel voorbijgaat. Het is voor onze bewoners ook een klap wat er is gebeurd. We proberen het uit te leggen, maar ze snappen het niet altijd.”

“Normaal kon je het wel een plekje geven als je wist dat iemand zou komen te overlijden” zegt Gregory. “Maar dit was zo heftig dit nam je automatisch met je mee naar huis. Gelukkig is het team er voor elkaar. We geven elkaar net dat extra stukje steun dat nodig is in deze zware tijd.” “We hebben echt teamspirit. Het zijn topcollega’s!” vindt ook Kelly. Daarnaast krijgen de medewerkers goede ondersteuning vanuit het huis van psychologen en vanuit het management.”

Kelly en Gregory ervaren in deze tijd nog meer waardering voor wat ze doen. Gregory: “Zowel de bewoners als wijzelf lopen risico. Soms waren de mensen zo ziek en toch bedankten ze ons nog voor de goede zorgen. Dat raakte me echt. Dat voelt als een teken dat we ons werk hebben gedaan.” “We hebben gelukkig ook mooie momenten meegemaakt” vervolgt Kelly. “Ondanks alles waren er toch nog lichtpuntjes. Af en toe lieten ze ons zelfs nog een beetje lachen, dat maakte dan toch je dag goed. We hebben mooie herinneringen opgehaald met bewoners en familieleden. De familie is altijd zo lief. Soms denken ze eerst aan ons en dan pas aan zichzelf. We hebben veel steun ontvangen: bloemen, taart, lieve brieven en kaarten. Gelukkig kunnen we er nu zijn voor de mensen die wel zijn opgeknapt en er nog zijn” zegt Kelly tot slot.

Kelly en Gregory snappen dat het voor veel mensen lang duurt, zeker voor jongeren, maar hopen dat iedereen zich aan de maatregelen blijft houden om zo snel mogelijk uit deze crisis te komen. #Steundezorg



Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant