Veronique Stern

Hellevoetsluis - U kent Veronique wellicht van één van de projecten waarvoor zij zich inzet: het mutsjes project. Dames breien warme mutsjes voor pasgeboren baby’s in landen waar weinig hulpmiddelen voorhanden zijn. Vandaag hopen we wat meer aan de weet te komen over deze vrouw die bruist van energie, empathie en activiteiten. Met de vraag ‘Veronique kun je ons wat meer vertellen over je afkomst en jeugd?’ openen we het gesprek.

“Mijn wieg stond in Jayapura, het vroegere Hollandia en de hoofdstad van West-Nieuw-Guinea. Ik kwam op vierjarige leeftijd met mijn ouders naar Nederland. Door de politionele acties was het voor mijn ouders niet meer veilig in Hollandia. Na eerst bij mijn tante gewoond te hebben, streken we neer in Enschede waar ik de scholen doorliep. Daarna ben ik Frans gaan studeren in Leiden. Ik studeerde ook een jaar in Frankrijk en daar is mijn liefde voor dit land ontstaan.”

Na haar studie werkte Veronique enige tijd op het ministerie van Financiën en nadat haar toekomstig echtgenoot – Edwin van der Geest - een baan als docent in Hellevoetsluis kreeg kwam het stel uiteindelijk hier te wonen. “In Leiden was geen woning te krijgen en in Hellevoetsluis kregen we een rondleiding langs alle woningen die te koop stonden en te huur waren. We waren echt perplex.”

Vervolgens trouwden ze en solliciteerde Veronique op het gemeentehuis waar ze op dit moment nog steeds werkzaam is. Ze werkt op de afdeling Samenlevingszaken, als Coördinator Team toerisme, wijkbeheer, evenementen, cultuur en sport. “Ik heb het echt heel goed naar mijn zin in dit werk en hoop het nog een paar jaar te kunnen blijven doen.”

Door alles wat zij doet zou je denken dat er een ‘drukdrukdruk’ dame tegenover je komt te zitten, maar het tegendeel is waar. Veronique straalt een heerlijke rust uit en neemt alle tijd om uitgebreid uit te leggen hoe het allemaal is gelopen.

“Toen ik studeerde organiseerde ik al zomerkampen voor de Lions Club en dat vond ik leuk, dus het vervolg van mijn activiteiten kwam niet helemaal uit de lucht vallen. Toen wij in Hellevoetsluis kwamen wonen, werd mijn echtgenoot al snel gevraagd om lid te worden van Tafelronde 108 Voorne. Ik vond deze activiteit zo leuk dat ik op zoek ging naar iets dergelijks voor vrouwen. Dat werd Ladies’ Circle, die nog geen afdeling in deze regio had. We zijn hier gestart met enkele echtgenotes van de Tafelronde van mijn man en ik heb echt een mooie tijd gehad met deze Ladie’s Circle Voorne. Ik ging ook naar internationale bijeenkomsten en heb daardoor veel mensen leren kennen. Uiteindelijk ben ik President geworden van Ladie’s Circle Nederland en later ook van Ladie’s Circle International. We hebben ons verder ook actief opgesteld binnen de Hellevoetse gemeenschap, we werden lid van de tennisvereniging en een politieke partij. Als je je actief opstelt, rol je vanzelf overal in.”

Over het mutsjes project vertelt Veronique: “Het begon enkele jaren geleden met een oproep van een jonge vrouwelijke arts in Mali. Te vroeg geboren baby’s moeten wegens gebrek aan couveuses warm gehouden worden. Omdat ze de warmte vooral via hun hoofdje verliezen zijn wollen mutsjes een oplossing. Ik heb toen dames bijeen gezocht om hulp te bieden en natuurlijk brei ik zelf ook.”

Als we vragen hoe Veronique betrokken raakte bij alles wat ze nu doet vertelt ze: “Het is echt niet volgens een bepaald plan gegaan. Als je hoort of ziet over een bepaald initiatief bepaal je zelf of en op welke wijze je hiermee verder gaat. Ik voel me een bevoorrecht mens en vind dat ik daarom ook iets moet doen voor mensen die het minder hebben. Dat is de basis voor alles wat ik doe.”

Doe je nog iets met de Franse taal? “Vroeger heb ik wel lesgegeven in de Franse taal, nu zijn mijn activiteiten beperkt tot het geven van individuele taallessen. Ik vraag daar geen geld voor, mijn tarief wordt door de leerlingen geschonken aan het goede doel. Ik schrijf ook weleens een gedicht in het Frans. In Frankrijk voel ik me heel vertrouwd. We zijn er te gast en passen ons aan. Zo hoort het, volgens mij. Ik kom er graag en we hebben er goede vrienden. Maar ook in de directe omgeving hebben we het goed naar ons zin. Zo komen we heel graag in Ouddorp, je hoeft niet ver weg te gaan om er lekker uit te zijn.”

Veronique is ook actief lid van Soroptimistclub Voorne-Putten/Rozenburg en van daaruit heeft ze goede contacten met de buurclubs Club Goeree-Overflakkee en Club Hoeksche Waard/IJsselmonde. “Jaarlijks kiezen we een lokaal en/of internationaal doel en daarvoor vragen we aandacht en zamelen we geld in door activiteiten te organiseren. We zoeken kleinschalige doelen waar de leden zich persoonlijk betrokken bij voelen. Voorbeelden zijn een gezellige dag voor de bewoners van woonzorgcentrum Bernissesteyn in Zuidland en een filmavond waarvan de opbrengst was voor de Stichting Odanadi. Deze organisatie heeft sinds 1993 bijna 12.000 vrouwen en kinderen gered van verschillende vormen van geweld en hen een kans geboden op een toekomst.” Veronique is ook lid van Agora Club 8 Voorne Putten en omstreken. “We hebben al heel wat mooie projecten gedaan waardoor we ondersteuning hebben kunnen bieden aan bijvoorbeeld Alzheimer Nederland en Hospice De Waterlelie.”

Alsof dit allemaal nog niet genoeg is heeft Veronique ook een boek uitgebracht, ‘Art de Kliko’. “Ik maak graag foto’s en kwam op het idee om een boeket uitgebloeide bloemen, dat op de bodem van de kliko mooi lag te wezen, te fotograferen. Dat werd een mooie foto, eigenlijk een soort kunst. Barokke kunst van de vergankelijkheid. Net als veel andere foto’s plaatste ik de foto op Instagram en Facebook, waarop ik veel reacties ontving. Zo is het balletje gaan rollen. Uiteindelijk heb ik er een boek van gemaakt, nadat beeldend kunstenaar en illustrator Anja C. Pieké er bijzondere botanische bloemaquarellen bij heeft gemaakt.”

Als we vragen naar de toekomstige projecten van Veronique geeft ze nogmaals aan dat ze niet echt een plan heeft liggen. “Op dit moment lees ik de vertaling van de gedichten van Ovidius. Het gaat vaak om zeg maar hoogmoed of bepaalde trekken van de mens die de Goden niet aanstaan. In de gedichten verandert zo’n persoon dan in een bloem of plant. Ik vertaal dit in een eigen gedicht. Ik wil hier een mooie bundel van maken en ik hoop dat Anja Pieké me hier net als bij mijn vorige boek weer bij wil helpen.”

Heb je nog een droom? “Ik geloof er sterk in dat educatie voor kinderen het beste middel is om een beter leven te krijgen. Mijn droom is om ooit nog eens een Foundation te stichten waarbij educatie voor kinderen de doelstelling is. Ik zeg altijd dat als we een grote prijs winnen, dat een groot deel van dit bedrag naar deze Foundation zal gaan. Ik voel me erg bevoorrecht en vind dat je vanuit die positie iets moet teruggeven.”