Wil de Ruiter allereerste trainer van FC Vlotbrug

Hellevoetsluis- FC Vlotbrug zag op 1 februari 1979 als derde voetbalvereniging binnen de gemeente Hellevoetsluis het levenslicht nadat Hellevoetsluis in die periode uit haar jasje was gegroeid. Wil de Ruiter meldde zich op het sportpark Boerseweg als trainer van FC Vlotbrug.

Dan Rolandus

‘’Ik was jeugdtrainer bij Hellevoetsluis, maar ik kon er geen voldoening uit halen. Freek van der Lee (de toenmalige trainer van Neptunus, DR) vroeg mij of ik niet hogerop wilde. We zijn 45 jaar geleden van Rotterdam-Pendrecht verhuisd naar Hellevoetsluis. Toen kwam FC Vlotbrug voorbij, een club in oprichting, die op zoek was naar een trainer. Ik heb gesolliciteerd, maar ik bleek niet de enige.’’ De toen 34-jarige Wil de Ruiter werd na een gesprek met het bestuur, met onder andere voorzitter Adrie van Kwawegen, Fons Versaevel en Ed Vuik in de gelederen, aangesteld als trainer. ‘’Ik was de gelukkige. Ik heb in het eerste jaar geen financiële eisen gesteld, wilde me prodeo eerst nog waarmaken. Misschien heeft FC Vlotbrug mij misschien daarom wel genomen, ha, ha.’’

Plakboeken kwijt
Wil de Ruiter ging met de technische staf Piet Verpaalen (leider), Leo Codée (vlagger) en Co Zoutewelle (verzorger) aan de slag met onder andere de broers Ben en Anton van der Stelt, Ben en Peter Slagter, Romeo en Robbie Lionahr, Alfons en Peter Versaevel, Ed van Herpt, Ton Verpaalen, Hennie Wevers, Arthur van Vaerenbergh, Jan Kastelein, doelman Meine Zandstra, Hennie Wevers en het kanon, topscorer Anton Looij. Spelers van het eerste uur, die FC Vlotbrug op de kaart moesten zetten. De allereerste oefenwedstrijd werd gespeeld op 13 april 1979 in Spijkenisse tegen SCO ’63 terwijl de competitie nog in volle gang was. De FC verloor het duel met 2-0. De volgende wedstrijd tegen Rockanje werd vanwege de hevige regenval bij een stand van 2-1 in het voordeel van de duinhazen na 45 minuten gestaakt. Ben Slagter maakte de allereerste, historische goal voor FC Vlotbrug. Het eerste, weliswaar vriendschappelijke, resultaat werd behaald op zaterdag 11 augustus 1979 met een 2-2 gelijkspel tegen een hard spelend Flakkee. ‘’Dat kan ik me niet zo goed herinneringen. Ik heb drie plakboeken bijgehouden, maar die heb ik uitgeleend en nog steeds niet teruggekregen.’’ Wil de Ruiter weet zich wel het moment te herinneren dat het clubhuis op zaterdag 18 augustus 1979 werd geopend door de toenmalige wethouder van Sport en Recreatie, Henk Tamboer. ‘’We speelden tegen Neptunus, toen spelend in de zondaghoofdklasse, het hoogste amateurniveau. Trainer Freek van der Lee, een goede bekende van mij, kwam met een representatief elftal van één en twee. We verloren met 0-1, maar hebben ons uitstekend geweerd.’’

Anton Looij
FC Vlotbrug was klaar voor de competitie 1979/’80. Anton Looij maakte tegen Toekan historie door niet alleen het allereerste competitiedoelpunt te scoren, maar door de gehele productie op zich te nemen FC Vlotbrug ook naar de 5-1 overwinning te leiden. ‘’We zijn in de derde klasse van de RVB met twee overwinningen (Toekan en VVHR 1-4, DR) heel goed begonnen’’, herinnert Wil de Ruiter zich. ‘’Daarna verloren we van de latere kampioen VVK. We zijn met Zwartewaal en Masc mee blijven draaien voor de tweede plaats, die recht gaf voor promotie naar de tweede klasse. We eindigden op gelijke hoogte met Masc. De beslissingswedstrijd verloren we met 2-4 in de verlenging. De broers Moreno en Robbie Lionahr waren onverwacht afwezig waardoor ik wat anders moest verzinnen. Het zou een unicum zijn geweest als we in het eerste seizoen al kampioen waren geworden. Maar al met al een geweldig jaar.’’

FC Vlotbrug en trainer Wil de Ruiter gingen met de nieuwelingen Frank Allersma, Alex Claessens (beiden van TOGR) en Ton Kaffa (DVIJ) hoopvol het tweede voetbaljaar 1980/’81 in. De selectie bestond verder uit doelman Meine Zandstra, Peter Rozebrand, Peter van Belle, Ben van der Stelt, Anton van der Stelt, Ben Slagter, Peter Slagter, Anton Looij, Ed van Herpt, Jan Kastelijn, Rob Lionahr, Romeo Lionahr, Peter Versaevel, Arthur Vaerenbergh, Koos Verheijden en Hennie Wevers. ‘’De selectie werd breder, de concurrentie groter en dan weet je dat je spelers wel eens moet teleurstellen. De verwachtingen waren met de versterkingen hoog gespannen, het ging ook weer goed, maar in het zicht van de haven zijn we gestrand. We lagen in de slag met Nelson en NRC/Ommoord. Het onderlinge verschil was klein, maar we kwamen uiteindelijk één punt tekort op kampioen Nelson.’’ Wil de Ruiter hoopte in het derde seizoen 1981/’82 in de derde klasse RVB op drie keer is scheepsrecht. ‘’De tweede klasse was tot twee keer toe binnen handbereik, maar dat gaf geen garantie dat we in de derde poging zomaar even kampioen zouden worden. Ik heb destijds gezegd wederom het hoogst haalbare na te willen streven.’’ Nieuwkomers waren Cor van Barselaar (SCR), Arie de Hek (Hellevoetsluis za), Wil Huizinga (Meeuwenplaat) en Cor Ratering (Victoria Roermond). De selectie bestond verder uit Frank Allersma, Alex Claessens, Jan Kastelijn, Ton Kaffa, Anton Looij, Aad Marcus, Ben Slagter, Anton van der Stelt, Ben van der Stelt, Peter Versaevel, Arthur Vaerenbergh, Koos Verheijden, Peter Rozebrand, Egbert Lambillion, Klitsie, Van Belle en de doelverdedigers Meine Zandstra en Henk Uiterlinden. ‘’We hebben het uiteindelijk weer niet gered.’’

Tweede klasse
FC Vlotbrug werd in 1982/’83 na twee tweede plaatsen en een vierde plek op het sportpark Boerseweg in het vierde seizoen op het nieuwe complex De Kooistee dan toch kampioen in de derde klasse RVB. De selectie met de versterkingen Erik van der Linden (Fortuna Vl.), Cees van der Pol (Voorwaarts), Cock Westendorp (HWD), Rolf Kreuseler (DEH), en de jeugdspelers Peter Tjallinks (doelman) en Cor Slagter bestond verder uit Frank Allersma, Cor van Ommen, Ton Kaffa, Ruud Manders, doelman Henk Uiterlinden, Arthur Vaerenberegh, Jaap van Dam, Alex Claessens, Ben van der Stelt, Anton Looij, Aad Marcus, Anton van der Stelt, Peter Versaevel en Peter Slagter. ‘’We lagen met Zwartewaal, Pawan en SVBDR in de race om het kampioenschap. We werden na een paar misstappen kampioen bij Oldi (1-3 door treffers van Ruud Manders en 2 keer Cees van der Pol, DR). Ik weet nog dat we er met een bus vol supporters naar toe zijn gegaan. Het was een seizoen van ups-and-downs, maar over de hele linie hebben we bewezen de beste te zijn.’’
De groep van trainer Wil de Ruiter stond in de tweede klasse van de Rotterdamsche Voetbal Bond (RVB) voor een nieuwe uitdaging. ‘’Ik kan me niet veel meer van dat seizoen te herinneren, wel dat we ons handhaafden. Het tweede elftal van FC Vlotbrug is in vijf jaar tijd drie keer kampioen is geworden.’’
‘’Ik heb vijf mooie jaren gehad bij FC Vlotbrug, ook veel hindernissen met het bestuur overwonnen. Vooral in het eerste jaar heb ik veel zelf moeten ondernemen en regelen. Zo hadden we in het begin geen reservetenue. Ik heb toen in het Groothandelsgebouw op de Weena in Rotterdam een heel nieuw tenue aangeschaft en de rekening naar FC Vlotbrug laten sturen. Het bestuur had de handen vol om de club te leiden. Ik heb altijd veel tijd in het technische gedeelte gestoken. Wij moesten trainen op het gravelveld aan de Boerseweg, terwijl we onze wedstrijden zoals gewoonlijk op gras speelden. Ik pikte weleens een stukje groen van de hockeyclub (HC Voorne, DR). Dan kwam er weer een opzichter van de gemeente om ons weg te jagen. Die man werd gek van ons en wij van hem. Het was roeien met de riemen die je had. Maar het sportpark op de Boerseweg was noodgedwongen, er heerste daar geen voetbalklimaat. Dat kwam pas toen we in het vierde seizoen op het sportpark De Kooistee terecht konden. Het voetbal begon op een mooie accommodatie met een eigen kantine en kleedkamers pas echt te leven. Alles werd beter geregeld. Ik had na vijf jaar niet zien aankomen dat we uit elkaar zouden gaan, had graag nog een jaar door gegaan, maar het toenmalige bestuur besliste anders.’’

Zwartewaal
Wil de Ruiter (75), tot aan zijn gepensioneerde leeftijd van 58 jaar (‘’Ik maakte in het bedrijf bij regelmaat 100 uur per week’’) als leidinggevende werkzaam bij de containerterminal Hanno (ECT) in Rotterdam-Heijplaat, vond in het seizoen 1984/’85 in Zwartewaal een nieuwe uitdaging. In die periode kwam Zwartewaal uit met onder andere Bernard van Oudenaarde, Arie van den Hoek, Ton van der Meer, Edwin de Schrijver en Hugo van der Schee (inmiddels al jaren lid en commissielid bij FC Vlotbrug). ‘’Ik heb het trainerschap toen overgenomen van Siem Verhoeven. Ik heb twee leuke seizoenen bij Zwartewaal meegemaakt, heb daar veel jeugd ingepast. Het was een team waar je in de tweede klasse van de RVB veel van kon maken.’’

Nieuwenhoorn
Na Zwartewaal kwam Nieuwenhoorn op het pad van Wil de Ruiter. ‘’Ik ben gebeld door secretaris Rinus Langendoen of ik de junioren wilde trainen. Ik heb er vervolgens een aantal mooie jaren gehad met twee jaar de selectie van de B-junioren en bij de A-jeugd nam ik het over van Hans Andeweg. Ik heb bij de A-’s (o.a. Leon Mijnders, Daan van der Velde, Jurgen Westbroek etc., DR) twee jaar lang een mooie tijd gehad. We trainden toen drie keer per week. Ik zou, ik meende met Ron Warren, de beloften van U23 gaan trainen, maar de geruchten waren en later bevestigd dat anderen dat team onder handen zouden nemen. Toen de selectie van Nieuwenhoorn ter gelegenheid van de overwinning van districtsbeker een weekend in Zeist kregen aangeboden was ik verbaasd dat er geen spelers van de A-jeugd bij aanwezig waren. Diverse spelers van het team zaten zondags wissel bij het eerste of tweede elftal, maar niemand van het elftal was uitgenodigd om naar Zeist mee te gaan. Dat raakte mij zo erg, het ging aan mijn hart, dat ik meteen bij Nieuwenhoorn ben gestopt en vervolgens nooit meer op een voetbalveld ben geweest.’’

Kijksport
Wil de Ruiter, met echtgenote Tonny (in maart alweer 55 jaar samen !!) ouders van zoon Richard en dochter Jolanda en grootouders van vier kleinkinderen, besloot meer tijd aan zijn gezin te geven. ‘’Ik heb teveel opzij gezet voor het voetbal, maar na Nieuwenhoorn was ik er helemaal klaar mee. Het werd dus tijd dat we maatschappelijk meer aan onszelf gingen denken. Ik ga nu, als het mooi weer is, naar mijn kleinzoon Ritchie kijken. Hij voetbalt in U13 bij FC Vlotbrug dat door mijn zoon wordt getraind. Verder beperk ik me tot het kijken van sport op tv. Ik volg sport op de sportzenders, maar ik ga geen hele dag voetbal zitten kijken. Ik bekijk sport in de breedste zin van het woord. En, Feyenoord ligt aan mijn hart, blij dat zij met een 3-1 overwinning een goede beurt hebben gemaakt tegen PSV.’’