Frans en Rocky, een onafscheidelijk duo

Wie regelmatig langs de Struytse Zeedijk wandelt, heeft ze vast weleens gezien. Vrijwel dagelijks zijn Frans Eijpe en zijn bordercollie Rocky aan de Zeedijk te vinden. Vervolgens parkeert Frans zijn fiets in de omgeving van het hondenstrandje en samen met Rocky geniet hij van de omgeving van het Haringvliet.

Tot zover geen bijzonder verhaal zou je zeggen. Totdat je Rocky nader bekijkt: hij draagt een rugband waarop ‘hulphond’ te lezen is! Een bordercollie als hulphond, dat zie je niet vaak. Deze honden worden bijvoorbeeld ingezet bij het schapendrijven, de taak waarvoor hij oorspronkelijk werd gefokt. 

Maar de hond van Frans is anders en Frans legt uit waarom. “Ik heb bijna 8 jaar geleden een beroerte gehad en ik ben niet meer zo topfit als vroeger. Bukken gaat wat moeilijker en van sommige bewegingen wordt ik draaierig. En nu ben ik met Rocky aan het trainen dat hij me helpt in het dagelijkse leven. En daarbij vind ik het gewoon leuk en interessant om te kijken wat ik Rocky allemaal kan leren. En de hond vindt het zelf ook leuk, gezien zijn enthousiasme waarmee hij dingen oppikt.”

We zien dat Rocky ook reageert op gebaren. Als Frans te ver weg is om hem aan te roepen, spreidt hij bijvoorbeeld zijn armen en vervolgens komt Rocky aangerend. “Ik gebruik hiervoor de kennis die Paul Moran heeft opgebouwd. Paul is een Amerikaan die honden trainde voor het leger. De handgebaren die Paul gebruikt tijdens zijn trainingen probeer ik Rocky ook te leren.”

Thuis gebruikt Frans gewoon spraak om de hond iets te leren. “Ik hoef vaak maar één of twee keer iets te zeggen en vervolgens weet Rocky wat ik van hem verwacht,” zegt Frans hierover. "Hij haalt op verzoek mijn schoenen, pakt mijn tas en gaat naast mijn fiets liggen als ik dat vraag. Rocky houdt alles in de gaten wat ik doe, hij is volledig gefocust op mij. Daardoor weet hij bijvoorbeeld precies mijn ochtendritueel. Na het douchen zet ik een kopje thee, ik eet wat en daarna gaan we meestal op pad. De hond ligt de hele tijd lekker te rusten, maar zodra ik mijn theekopje leeg heb en mijn thermosfles ga vullen, dan springt hij op. Klaar voor een nieuwe training."

“Die hond is mijn alles,” zegt Frans bij ons afscheid. Nou, dat had hij niet hoeven zeggen!