Afbeelding
Foto: Wil van Balen
Een gesprek met...

Een gesprek met...Mario Cramer

Human Interest 1.133 keer gelezen

Deze week gaan we in gesprek met Mario Cramer. Cramer met een C. Een theatermaker met humor en grote liefde voor het cultuurhuis de Nieuwe Veste. Geen inwoner van Hellevoetsluis, maar wel iemand met een band met de Vestingstad en voor velen een bekend gezicht in Hellevoetsluis. 

Mario Cramer is vierendertig jaar maar heeft een jonge uitstraling en een jeugdige energie. Hij was onlangs te zien met een compilatie van zijn zeven voorstellingen via de livestream vanuit Theater Twee Hondjes. Hij omschrijft zijn theatershow als meer dan alleen stand up comedy. “Ik doe ook typetjes, denk aan André van Duijn en Tineke Schouten. En ik doe sketches, vaak haal ik inspiratie uit mijn dagelijkse leven. Toen ik vader werd, was dat natuurlijk voer voor nieuw materiaal.”

Wat is jouw connectie met Hellevoetsluis?  “Ik kom oorspronkelijk uit Spijkenisse en woon inmiddels in Vlaardingen, maar het cultuurhuis in Hellevoetsluis is een centrale plek voor mij geworden en ik werk er inmiddels al ruim twee jaar met veel plezier. Ik heb meerdere dingen die me verbinden met Hellevoetsluis, er wonen hier ook vrienden en ik ben verder vooral bij het Theater. Op een of andere manier koos ik deze plek, ik werk ook bij de bibliotheek als leesconsulent en kom op veel basisscholen in Hellevoetsluis om voor te lezen, te helpen met mediawijsheid en te zorgen voor leuke lessen. Althans daar doe ik dan mijn best voor. Ik mag sinds afgelopen jaar Bieb tv maken na iedere schoolvakantie. Het is een beetje zoals het Klokhuis zodat kinderen dat op school kunnen kijken en op een leuke manier iets mee krijgen over de nieuwste boeken en media en zien wat er allemaal voor hen bij de bibliotheek is.

Er is nog een hele belangrijke reden waarom Hellevoetsluis voor mij zo bijzonder is, want ik heb hier mijn vrouw hier ontmoet. We zijn al zes jaar samen, waarvan vier jaar getrouwd en hebben twee kinderen. Ik heb twee dochters en ben dus met drie vrouwen thuis.

Het was liefde op het eerste gezicht tussen mij en mijn vrouw. Daar geloofde ik eigenlijk nooit zo in, tot het me overkwam. Dat gold ook voor haar. We hebben voor elkaar gekozen en zijn sindsdien bij elkaar. Ze deden toen de voorstelling van Jezus Christ superstar tijdens de Vestingcode met de Theatertuin van Voorne. En toen hebben ze gevraagd of ik mee zou willen doen. In eerste instantie zei ik dat het niet zou lukken omdat ik het druk had met andere dingen. Maar de regisseurs van dat stuk kende ik en na een paar weken vroegen ze het nog een keer en heb ik het toch gedaan en toen liep ik haar tegen het lijf.

Hoe ben je bij het Cultuurhuis gekomen?  “Weet je nog vroeger, dat je op verjaardagen voor de volwassenen stukjes toneel speelde voor de visite. Ik hield daarvan en wist dat ik iets met het theater wilde doen. Mijn middelbare school periode bracht ik door op het grafisch lyceum en daarna volgde in een opleiding tot onderwijsassistent. Ik deed ook auditie voor de toneelschool in Maastricht, maar ik was niet door en toen dacht ik ‘Dan niet, dan doe ik het zelf.’ Ik heb ook al die andere opleidingen niet meer geprobeerd, ik dacht bekijk het maar. Ik ga het lekker zelf doen." Ik vond het zelf echt al van jongs af aan leuk om vanachter de bank poppenkast te spelen. Ik heb me als kind aangesloten bij amateurverenigingen en de clownsschool gedaan. Toen ik op een gegeven moment bij een groot vakantiepark kon gaan werken had ik nog steeds het idee dat ik toch iets met theater wilde gaan doen. Ik ben gestopt met school, omdat dat niet iets was wat ik wilde doen dus toen ben ik bij dat park gaan werken als entertainer. Daar kon ik shows doen en trainingen volgen. Het bleef kriebelen, ik wilde zelf dingen maken. En toen heb ik gewoon zelf de theaterzaal in Hellevoetsluis geboekt en ik dacht nou, ik ga het maar eens zien.”

Dus je hebt gewoon zelf het podium gereserveerd?“Ja, ik heb zelf de zaal afgehuurd, zelf de entreekaartjes gemaakt, zelf iedereen opgetrommeld en gezegd, ik ga een voorstelling geven, kom kijken. Ik had ongeveer anderhalf uur aan materiaal en zo is het begonnen en zo heb ik in 2004 mijn eerste voorstelling zelf gedaan. Sindsdien zijn we zeven voorstellingen verder. En ik ben daarnaast meer gaan doen. Ik regisseer bij verschillende toneelverenigingen. Het is superleuk om te doen. En zo kom je toch bij wat je graag doet, op een andere manier.”

Als je je voorstelling aan schrijven bent doe je dat dan in een hutje op de hei?  “Ik heb thuis gewoon een kamer waar ik me terugtrek, of ik schrijf zomaar tussendoor als ik ineens iets bedenk. Dan zeg ik ineens tegen mijn vrouw tijdens een gesprek, even wachten en schrijf ik mijn idee op of zet het in mijn telefoon. Als ik bezig ben met het schrijven van de voorstelling deel ik het nog met helemaal niemand. Daarna deel ik het met de regisseur die het samen met mij gaat zetten, en dan nog ben ik wel eens eigenwijs omdat ik denk dat het op een bepaalde manier moet. En vaak doe ik dat dan ook gewoon, en als dat dan werkt dan denk ik ‘Haha, mooi’. En als het niet werkt dan is dat balen. Als ik een grap vertel, en er wordt niet gelachen dan is het geen grap. Ik ben goed in improviseren en bluffen, ik acteer bijvoorbeeld dat ik zing, want ik ben geen goede zanger. Als ik in mijn show wil zingen dan doe ik dat gewoon en maak ik ook daar samen met het publiek grappen over.”

Nu heb je een livestream gemaakt, hoe is dat voor een theatermaker?  “Vanuit het theater kwam de vraag of ik het leuk zou vinden aan een livestream voorstelling mee te werken. Het is heel gek, je mist echt de mensen in de zaal. Je doet eigenlijk wat je geoefend hebt en dat is prima, maar je mist de energie van de zaal waar je soms ook lekker op kan improviseren. Maar het is lekker om weer te spelen, want dat heb ik wel ontzettend gemist. De link van de livestream is te vinden op de website van Theater Twee Hondjes. Ik heb ook de livestream van de Vestingcode gepresenteerd. Ik hoop de volgende show weer te kunnen spelen in de zaal met mensen.”

Heb je iemand die een voorbeeld voor je is? “Mijn opa was ook echt fan van het theater. Hij deed daar niets mee, maar hij kon wel prachtig vertellen. Hij heeft een geweldige fantasie, vertelde me als kind de meest grote en mooie verhalen. Ik ben ook al jaren enorm fan van Robin Williams. Ik heb hem ook eens ontmoet. (red. zie de foto onder). Ik ben speciaal voor zijn stand-up shows naar Amerika gereisd. Als er een iemand snel was in zijn antwoorden en improvisaties dan was hij dat. Ook uit zijn films haalde ik altijd veel inspiratie."

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant