30 jaar Careyn Grootenhoek, van een dorp naar een stad

Hellevoetsluis - Vandaag 30 jaar geleden, 10 mei 1989,  was de officiële opening van Careyn Grootenhoek en dus bestaat verpleeghuis Grootenhoek dit jaar dertig jaar.

Hoewel de mensen in de zorg op dit moment wel iets anders aan hun hoofd hebben dan een feestje vieren, wil uw krant toch graag aandacht besteden aan het feit dat de Grootenhoek binnenkort 30 jaar bestaat. Op de website van het stadsmuseum lezen we dat de realisering van het verpleeghuis heel wat voeten in de aarde heeft gehad. Het is Jaap Hollaar geweest die als wethouder van Volksgezondheid de processen heeft geleid om tot de bouw te komen. Dat de Grootenhoek er is gekomen, is in niet geringe mate te danken aan de visie, het doorzettingsvermogen en de 'eigen' wijsheid van wethouder Jaap Hollaar. Althans, dat waren de woorden die wethouder Jurgens sprak tijdens het slaan van de eerste paal in juni 1988. De eerste paal was blauw van kleur en men had de datum erop geschilderd. Een echte mijlpaal sprak de heer Hollaar. In het verpleeghuis was plaats voor zestig lichamelijk zieken en negentig geestelijk patiënten.

In de afgelopen jaren is er veel veranderd. De ingang heeft een mooier aanzien gekregen, er is een dierenweide gekomen en een nieuw en groter terras. Natuurlijk is er ook (re-)organisatorisch het één en ander veranderd. Onveranderd is liefdevolle verzorging en we praten met Petra Glaser, één van de weinige personeelsleden die al die jaren in Grootenhoek heeft gewerkt. Petra werkt op dit moment 22 uur in de zorg en daarnaast 14 uur aan de planning. Er is zeker heel wat gebeurd in die jaren, vragen we Petra. Daarna steekt ze van wal. "Ik heb Grootenhoek als het ware van een dorp in een stad zien veranderen in de afgelopen jaren. En je kunt stellen dat de zorg professioneler is geworden. Vroeger werd er ook goed gezorgd hoor, maar de organisatie er om heen was duidelijk minder. Het eerste dat Petra van lange tijd geleden te binnen schiet, is het feit dat het dak van het gebouw waaide in het eerste jaar. Dat was me wat zeg! " De storm die op donderdag 25 januari 1990 over Nederland raasde, leidde tot heel veel schade. 's Middags dreigde het dak van het gebouw te waaien. Brandweer en politie konden dat grotendeels voorkomen door een vrachtwagen met zandzakken te laten aanrukken. "Je keek zo naar de openlucht en overal lekkage natuurlijk. We moesten zo snel als we konden de bewoners naar andere afdelingen brengen."

"Toen ik hier kwam werken" gaat Petra verder, "kwam ik op een afdeling met 31 (!) bewoners terecht. Nu werken we met afdelingen van zo'n tien personen. Dat is een groot verschil, je kent de bewoners nu veel persoonlijker en kunt ze dan ook beter helpen en gesprekken aangaan. Verder werkten we in de beginjaren veelal met papieren rapportages, lijsten en overzichten. Dat is zeker ten gunste veranderd met de komst van de computer." Terug in de tijd herinnert Petra zich de gezellige vakanties die met de bewoners zijn doorgebracht. Met een vrachtwagen van De Rijke vol met materialen gingen we op pad, want we moesten alles zelf meenemen. Je kwam dood- en doodmoe thuis, maar het was een geweldige tijd. En met de familieleden ontstond een band die in sommige gevallen nu nog steeds bestaat. Wat ik erg prettig vind, is dat we sinds een jaar of vijf ook zelf voor onze bewoners zijn gaan koken. Het smaakt en ruikt gewoon veel lekkerder dan maaltijden die je kant-en-klaar laat bezorgen." Aan het eind van het gesprek vragen we Petra of ze nog toekomstwensen heeft? "Voor de bewoners wens ik dat de regelgeving wat minder wordt zodat we meer tijd kunnen besteden aan hen. Maar tegelijkertijd hoop ik dat er niet getornd wordt aan de kwaliteitsregels. Eigenlijk verlang ik naar meer evenwicht in de tijdsdruk vanuit de regelgeving en het kunnen verlenen van goede zorg aan onze bewoners. En wat zeker moet blijven is het feit dat je binnen deze organisatie gehoord wordt, dat wil ik benadrukken. Tot slot: voor mezelf wens ik dat ik hier nog heel wat jaren kan en mag werken. Want het is mijn lust en mijn leven. "

Uiteraard wensen wij alle bewoners, familieleden en verzorgenden van Grootenhoek in deze moeilijke tijd het allerbeste toe en veel sterkte!