Wout Videler

De nu 61-jarige Wout Videler is geboren en getogen in Rockanje. Hier woont hij overigens nog steeds. Toch is hij een bekende 'Hellevoeter', want hier werkt hij al bij de politie sinds 1999.

'Ik ben in 1984 bij de politie gegaan', vertelt Wout, 'Ik heb de opleiding gedaan in Lochem en ben gestart met werken op Politiebureau Slinge in Rotterdam. Van hieruit ben ik naar Politiebureau Hoogvliet gegaan en daarna naar Rozenburg. In 2002 werd ik gevraagd om wijkagent in Hellevoetsluis te worden, wat in die tijd overigens nog buurtagent heette. Ik zat toen bij de eerste lichting buurtagenten. En dat ben ik altijd gebleven. Maar binnenkort word ik 62 jaar en dan stop ik ermee. 20 februari is namelijk mijn laatste werkdag in Hellevoetsluis. Dan moet ik dus ook alle geweldsmiddelen inleveren op het bureau aan de Boezembocht in Rotterdam, evenals mijn telefoon, kleding en pasje. Dan ben je dus ineens 'burger'. En dat is best wel een dingetje voor mij, want het politieman zijn, heeft toch 37 jaar deel uitgemaakt van mijn leven. Wel kijk ik terug met heel veel voldoening. Ik heb mijn vak dan ook altijd met heel veel plezier en toewijding gedaan.'

'Het werk is zeker uitdagend en afwisselend, maar ook aangrijpend en soms zelfs heftig. Je maakt dan ook echt van alles mee. Met het hele palet van ellende in de samenleving kom je in aanraking. Maar er zijn uiteraard ook hele leuke dingen, zoals meedraaien op de Vestingdagen en andere evenementen. Ook buiten de regio word je hiervoor gevraagd, zoals Brielle Bruist, de 1- Aprilviering in Brielle, maar ook bij de classic motorraces in Rockanje heb ik een aantal jaren meegelopen. Tot aan mijn 55e jaar heb ik ook de horeca gedaan in Hellevoetsluis, daarna kreeg ik nachtdienstontheffing. Sinds 2002 ben ik wijkagent in winkelcentrum De Struytse Hoeck en doe ik de scholen.'

'Politieman zijn, is een vak, waarbij je met alle lagen van de bevolking in aanraking komt. Je maakt heftige dingen mee, zoals schietpartijen en steekpartijen, maar ook heftige branden. De grote brand in het Marinehospitaal destijds, is daar een voorbeeld van. Dat soort dingen blijft je altijd bij. Heftig, maar ook mooi, zijn bijvoorbeeld de reanimaties die geslaagd zijn en zien dat mensen weer een hartslag krijgen hierdoor en het overleven. En samen met de brandweer het leven kunnen redden van iemand die bekneld zit. Politiewerk in de huidige samenleving wordt wel steeds complexer. We hebben best zorgen over het toenemen van intolerantie en steeds minder verdraagzaamheid. Mensen roepen steeds sneller over de rechten die ze hebben, maar vergeten daarbij vaak hun plichten. Dat zie je dus terug in de maatschappij. De sociale samenhang is niet altijd meer zoals het vroeger was. Wij als politie merken dat als geen ander, omdat wij met onze beide benen in die maatschappij staan. Mensen leiden tegenwoordig een jachtig bestaan om het gezin draaiende te houden en hebben daardoor best veel stress. Iedere dag moeten ze een invulling hebben van alle effectieve uren, waardoor er vaak geen tijd meer is om oog te hebben voor hun omgeving. Er is dus meer individualisme en minder sociale samenhang daardoor. Vroeger had je ook meer kerk en samenleving en was de samenhang veel nadrukkelijker aanwezig. Ook met het oog op verenigingen en stichtingen is dat nu veel minder dan dat het vroeger was. Mensen waren ook niet altijd even rijk en hadden elkaar dus ook vaak nodig. Dat is dus iets wat ik wel duidelijk heb zien ontwikkelen in de 37 jaar tijd dat ik politieman ben.'

'Als wijkagent moet je burgers met elkaar in verbinding brengen. Interesse hebben in elkaar en empathie tonen, is daarbij ook belangrijk. Een wijkagent moet niet alleen in zijn wijk zijn, maar ook zichtbaar en aanspreekbaar zijn en je moet netwerken. Polsen, voelen en proeven wat er leeft. Ook het uitwisselen van informatie is belangrijk. Zo kun je het niveau in een wijk omhoog halen. Verder is het waarborgen van de veiligheid in een wijk belangrijk. Daarin is samenwerking met de betrokken partijen, zoals in mijn geval de gemeente, de winkeliersvereniging, jeugd- en jongerenwerkers, brandweer en beveiliging dus ook belangrijk. Samen bepaal je de kwaliteit en dat heb ik als wijkagent altijd erg leuk gevonden om hieraan te werken. Hopelijk hebben we binnenkort dan ook de vijf sterren van het KVO voor het winkelcentrum. KVO staat voor Keurmerk Veilig Ondernemerschap en de sterren geven onder andere aan hoe schoon, heel en veilig het is. Het winkelcentrum wordt momenteel ook helemaal gemoderniseerd. Nieuwe bestrating, nieuwe verlichting en nieuwe luifels. En dat is mooi, want het winkelcentrum is toch wel de levensader en het hart van Hellevoetsluis. Ik ben er trots op dat ik een mooi winkelcentrum achter laat bij mijn afscheid. En, het is niet alleen mooi, je kunt er ook gratis parkeren. Als ik gestopt ben, wordt mijn werk eerst waargenomen door twee collega's. Daarna komt er een nieuwe wijkagent. Verder wordt er nu ook hard gewerkt aan het nieuwe politiebureau. Dat ga ik zeker bezoeken als het klaar is, al is het dan wel met een pasje op, omdat ik dan bezoeker ben. Omdat ik als taak ook de scholen had, is het contact daar ook goed mee. Zo ben ik dus ook gevraagd om na mijn pensioen gastlessen te komen geven op het Helinium en daar ga ik nog even over nadenken, want dat lijkt me toch ook erg leuk om te doen.'

'Er komt nu een hele nieuwe lichting jonge politiemensen aan. Landelijk gaan er zo'n 16.000 tot 17.000 ouderen met pensioen. De nieuwelingen moeten het stokje over gaan nemen en daar heb ik best heel veel respect voor. Zeker in de maatschappij waarin we nu leven en er dus heel wat van je wordt gevraagd. Tegenwoordig worden hulpinstanties bovendien ook niet al te netjes bejegend en zelfs belemmerd in hun werk. Agressie en geweld gebeurt helaas steeds meer. Dus ga daar maar eens aan staan als jonge politieman of vrouw van tussen de 20 en 25 jaar. Als ik naar mezelf als jonge agent kijk, zat je in die tijd eerst twee jaar op een internaat, ging je weer terug naar school, liep je eerst stage en ging je daarna nog een tijd met een hoofdagent mee. Nu worden ze anders opgeleid en komen ze na een aantal weken of maanden op het bureau en worden ze in een veel sneller tempo opgeleid. Ze moeten dus veel eerder de straat op en daar heb ik respect voor.'

'Mijn vrouw werkt ook bij de politie, zelfs al langer als ik. Ook zij gaat met pensioen. We hebben besloten dat nu te doen, omdat we fysiek nog in goede conditie zijn en ook nog gezond. We willen graag nog van het leven genieten en mooie dingen gaan doen en beleven. Onze zoon is inmiddels ook uitgestudeerd en heeft werk. Ook is het beroep van politieagent mentaal best zwaar en vergt het veel van je. En dat is iets wat ook mee heeft geteld bij ons besluit om nu beiden te stoppen met werken. We gaan samen mooie reizen maken. Zo staat er op mijn verjaardag, en dat is 1 maart, een reis naar Lapland gepland en gaan we met zijn drieën skiën. Ook is nog een wens van ons een reis naar Zuid-Afrika. Daarbij heb ik mijn hobby's fietsen, mountainbiken en wielrennen nog en staan er wandelvakanties op ons programma in de bergen in Oostenrijk en Italië. We gaan ons dus zeker niet vervelen!'.