Ahrend Siebelhoff

De nu 70-jarige Ahrend Siebelhoff werd geboren in Bandung in Nederlands Indië. Op zijn derde jaar vertrok hij met zijn ouders naar Nederland.

'Wij hadden daar geen toekomst meer en dus geen andere keus', vertelt Ahrend. 'In totaal kwamen in die tijd zo'n 300.000 Indische Nederlanders naar Nederland en Nederland was daar eigenlijk helemaal niet op voorbereid. Ze waren immers zelf nog aan het opbouwen na de oorlog. We zijn toen in Den Haag opgevangen in een pension. Later zijn we in Rotterdam in de wijk Schiebroek gaan wonen en daar ben ik naar de basisschool gegaan. Ik was destijds de enige jongen in de klas die zwart haar had en getint was. Ik was dus best wel een vreemde eend in de bijt. Mijn jeugd heb ik doorgebracht in Rotterdam en daar ben ik ook getrouwd met mijn vrouw Christa. Dat was in november 50 jaar geleden. Ik ben gaan werken bij de Kok Groep Nederland, dat was in die tijd een heel groot vastgoed- en assurantiën bedrijf. Ik werkte daar in de buitendienst op de afdeling assurantiën. In die periode werd er in de Struyten in Hellevoetsluis een nieuwbouwproject neergezet voor Kok en wij woonden op een flatje in Rotterdam. Ik vroeg of ze niet iets in de verhuur hadden en dat hadden ze. We zijn toen op de Vlaswiek gaan wonen. Dat is in '77 of '78 geweest. Daarna hebben we nog op het Handbalpad gewoond en nu al weer ruim 30 jaar wonen we met heel veel plezier hier aan de Smitsweg.'

Toen Kok BV failliet ging, nam Ahrend met een aantal anderen het assurantiegedeelte over van de curator. 'Dat kon via een Management Buy Out, mits we het personeel in dienst hielden. In 1998 heb ik mijn aandelen verkocht en heb ik nog een tijdje als ZZP'er gewerkt. Al vroeg ben ik ook met vrijwilligerswerk begonnen. In Schiebroek was ik als 8-jarig jongetje al lid van scouting. Toen wij hier in Hellevoetsluis kwamen wonen, gaf ik leiding aan een groep in Rotterdam. Ik bracht in die tijd mijn zoon een keer naar Scouting Hellevoetsluis en naar aanleiding van mijn uniform, vroegen ze me 'waarom blijf je niet hier?'. Zo ben ik dus bij Scouting Hellevoetsluis terecht gekomen. Ik ben leidinggevende bij de Welpen geweest en later ook in het bestuur gegaan en voorzitter geworden. Ik ben nu nog adviseur van de regio hier en heb ook nog veel contact. Zo blijf ik er dus nog wel bij betrokken. En dat vind ik ook leuk, want ik ben tenslotte heel veel jaren van mijn leven actief geweest bij scouting.'

Ahrend is ook voorzitter geweest van de cliëntenraad van de stichting Pelita. Deze stichting zorgt voor de oorlogsgetroffenen van Nederlands Indië en andere betrokkenen. 'De cliëntenraad is in 2018 gestopt. De hulp van Pelita is voor mensen van de eerste generatie en die groep mensen wordt steeds kleiner. De subsidie wordt daardoor ook steeds minder. Eerst werkten ze veel met beroepskrachten, maar tegenwoordig zijn dat dus steeds meer vrijwilligers. Ik ben nog wel adviseur voor de directie met het oog op politieke zaken.'

Voor Ahrend is het doen van vrijwilligerswerk zo vanzelfsprekend geworden, dat hij erg verbaasd was om juist hiervoor in april dit jaar een lintje te krijgen. 'Dat was voor het werk voor scouting en Pelita, maar zo ben ik ook nog al een jaar of tien voorzitter van de stichting Steunfonds Vluchtelingen Zuid-Hollandse Eilanden. Als een vluchteling tussen wal en schip valt met betrekking tot hulp bij bijvoorbeeld een dreigende uitzetting of materiële zaken, kunnen ze hulp krijgen van deze stichting. De stichting draait op liefdadigheid of giften via bijvoorbeeld de kerk.'

Via de stichting Steunfonds Vluchtelingen kwam Ahrend ook in aanraking met de Protestantse Kerk Hellevoetsluis. 'En daar zochten ze voor de diaconie een penningmeester. Dat doe ik nu al weer twee jaar. Enkele jaren terug ben ik ook nog een tijdje voorzitter geweest van Omroep Voorne, het huidige Linq Media. Toen de omroep ging fuseren met Smart RTV uit Spijkenisse, ben ik daarmee gestopt.'

Buiten alle activiteiten die Ahrend al doet, is hij ook betrokken bij het Service Bureau Ouderen (SBO). 'Hier zit ik in de Raad van Toezicht. Dat doe ik nu een jaar of twee. Het SBO is nu ook druk bezig met Westvoorne, want uiteindelijk krijg je straks toch één grote gemeente. Ook hou ik me bezig met de pr van de Kerk aan de Ring. In het prille begin heb ik daar ook in het bestuur gezeten. Ik ben ook raadslid voor de VVD geweest en bij mijn afscheid kwam ik Jorriena de Jongh tegen, die voorzitter is van de Kerk aan de Ring. Zij heeft mij toen gevraagd voor de pr. De Kerk aan de Ring is in het bezit van de Protestantse Gemeente Hellevoetsluis en die zorgt voor het buitenwerk van de kerk. Maar het binnengebeuren wordt gedaan door de stichting Behoud en Beheer Kerk aan de Ring. Zo worden er bijvoorbeeld concerten gegeven en er zijn nog andere activiteiten en daar doe ik dus de pr voor.'

Ahrend is ook al jaren lid van de Rotary. Voorheen was de naam daarvan Rotary Rotterdam-Bernisse en tegenwoordig heten ze Rotary Westvoorne-Voorne-Putten. 'Ik ben nu voorzitter, maar van de Rotary ben je dat maar voor 1 jaar. Bij de Rotary zijn we momenteel bezig voor volgend jaar met het vieren van '75 jaar vrijheid'. Daar willen we met zijn allen iets mee gaan doen. De Rotary heeft ook altijd de actie 'Help Polio de wereld uit'. Hier kun je dan tulpenbollen voor kopen. Bij de rotonde bij de Rabobank hebben we al met tulpenbollen een grote 7 en 5 en het woord vrijheid geplant. Hopelijk komen deze in mei volgend jaar mooi uit. Alles bij elkaar heb ik dus genoeg te doen. Mijn vrouw zegt ook wel eens, dat ik het minder druk had toen ik nog fulltime werkte!'

Ahrend en zijn vrouw Christa wonen al jaren met heel veel plezier in Hellevoetsluis. 'Vooral in deze wijk, Nieuw-Helvoet, is het heerlijk wonen. Het is hier ook echt een beetje dorps. Prettig aan het wonen in Hellevoetsluis, vind ik het strand wat hier natuurlijk heel dichtbij is. Verder is de natuur hier in de omgeving ook prachtig. Daarbij is Hellevoetsluis ook niet te groot, dus je kent een heleboel mensen. Dat is voor ons toch wel het aantrekkelijke van Hellevoetsluis. Toen wij hier kwamen wonen en vrienden uit Rotterdam kwamen op bezoek, was het nog een verschrikking. Vooral als je dan 's nachts langs het kanaal terug moest. En als ze Hellevoetsluis voorbij reden, dachten ze dat ze de wereld afreden. Toen voelde het hier als een uithoek, maar dat is het allang niet meer. Tegenwoordig als we naar Rotterdam gaan, gaan we met de metro vanaf Spijkenisse, want in Rotterdam is het nu niet meer zo prettig om te rijden. Wat hier verbeterd zou moeten worden, is de ontsluiting. Dat je veel sneller Hellevoetsluis uit komt en ook weer binnen komt. Je bent bovendien ook afhankelijk van een auto, want met het openbaar vervoer duurt het allemaal echt veel te lang. De N57 zou ook best verbreed kunnen worden, maar dat is aan de politiek. Misschien gaat dat wat makkelijker als we één vuist daarin kunnen maken als we één grote gemeente zijn. We gaan zien wat de toekomst ons daarin brengt!'