102-jarige mevrouw van Oord- de Ruijter 'Ik heb de bloeddruk van een jonge meid'

Hellevoetsluis- Al zesendertig jaar woont mevrouw van Oord- de Ruiter al in de Kooistee. De van oorsprong echte Rotterdamse uit Kralingen werd onlangs honderd-en-twee jaar.

Wethouder Margriet den Brok bracht haar een grote bos bloemen die zij met een grote glimlach ontving. Margaretha, door familie en vrienden ook wel Gre genoemd is blij met het bezoek van de wethouder. Ze heeft ook een fotoboek van haar honderdste verjaardag toen bracht de burgemeester haar een bezoek.

"Ik ben trots op de burgemeester, ze is zo'n lieverd" Vertelt ze terwijl ze bladerd door het boek dat gemaakt werd voor haar verjaardag toen. "Het was een groot feest met alle familie en vrienden." Mevrouw van Oord - de Ruijter ziet er prachtig uit. " De tijd gaat snel, wat is nou een week? zegt ze. "Ik leef niet achteruit, altijd vooruit en pik de beste dagen van de week om naar buiten te gaan." Dan wandelt ze met haar rollator naar de supermarkt, waar de slager haar altijd vriendelijk begroet en de mensen haar herkennen. Haar stem is zuiver en krachtig, en heeft een goed gevoel voor humor.

Haar zelfstandigheid heeft ze nog, op wat kleine zorg na doet ze alles gewoon zelf. Daarover zegt ze lachend: "Ik doe nog steeds wat ik altijd deed maar dan wat langzamer. Dat geeft niet, want ik heb de tijd." Om een boodschap, zemen, stofzuigen, eten koken ze draait haar hand er niet voor om. Maar haar buurvrouw is fantastisch vult ze aan. Ze heeft een goede band met de buurvrouw die ook wel eens een lekkere maaltijd komt brengen. Het huis heeft een grote tuin en de zoon van de buurvrouw helpt bij het onderhouden.

Haar zoon en schoondochter zijn bij haar, en vragen zich af of zij de enige in Hellevoetsluis is die met een leeftijd van honderdtwee jaar nog echt zelfstandig woont? "Vroeger logeerden de kleinkinderen hier regelmatig dat vond ik altijd zo gezellig. Ik heb een boven, daar sliepen ze dan. Ik mag nu de trap niet meer op, maar soms doe ik het toch. Ik heb veel kleinkinderen hoor, maar ze wonen niet allemaal meer in de buurt. Eentje woont in Brielle. Dat is een mooie stad. " Haar zoon zegt dat er een soort airbag bestaat die mensen kunnen dragen. Als iemand dan valt beschermt dat de heup. Maar ze is niet te overtuigen om er een te willen dragen. Ze lacht terwijl de wethouder over de voordelen van dergelijke bescherming met haar doorpraat. Vastberaden twinkelt haar eigen besluit in haar vriendelijke ogen. Het amuseert haar zichtbaar, maar laat zich niet overtuigen. De fotograaf die ook gekomen is om haar samen met de wethouder op de foto te zetten vertelt een verhaal maar kan ergens niet opkomen. Als hij zegt dat hij wel eens wat vergeet nu hij wat ouder aan het worden is lacht ze hem toe en zegt; "Je bent nog geen 102!"

Kijk voor meer nieuws uit Hellevoetsluis op http://groothellevoet.nl