't Zal wel motte...

Hellevoetsluis - Heel anders dan dit jaar was het zonnig herfstweer op 14 oktober 1959, de trouwdag van Herman Louwers en Wil Groenendijk. Nu moest burgemeester Milène Junius met de bloemen tussen de buien door naar het gezellige huis van het diamanten paar komen.

Het echtpaar kent elkaar vanaf jonge leeftijd. De burgemeester wil natuurlijk van de hoed en de rand weten en Herman vertelt: "Mijn zus werkte bij de Nationale aan de Schiekade en als ik langs liep kon ik zo naar binnen kijken. Ik zwaaide naar mijn zus en zag tegelijk een 'mooie dame' zitten. Ik zou best een afspraak met haar willen zei ik tegen mijn zus. En toen zijn we naar de film gegaan."

Wil weet nog dat die film 'The Tommy Steele Story' was. Herman zat op de grote vaart. Toen hij daar stopte moest hij in dienst. Om hogere soldij te krijgen besloot het echtpaar eerder te trouwen. Herman vroeg netjes om de hand van Wil en haar ouders hadden geen bezwaar. Tijdens de huwelijks plechtigheid werd Wils' moeder gevraagd om haar handtekening te zetten, waarop ze antwoordde "t zal wel motte!". Zes maanden later werd hun eerste kind geboren... Eerst woonde het gezin in, daarna in meerdere woningen in Rotterdam. Uiteindelijk is het echtpaar naar Hellevoetsluis verhuisd. In het pand van hun eerste woning is destijds een grote brand ontstaan, deze heeft grote indruk gemaakt. Gelukkig mankeerden Herman en Wil zelf niets. "Maar nu nog, als we ergens zijn kijken we als eerste hoe we naar buiten kunnen", vertelt Wil. Herman heeft veel van de wereld gezien. Als jong ventje op de grote vaart liep hij al rond in Chicago.

Later werkte hij bij een hei-bedrijf dat veel waterwerken deed en zag hij opnieuw veel van de wereld. Van Koeweit tot Mauritanië en veel andere landen.
Het diamanten echtpaar heeft drie kinderen, vijf kleinkinderen en drie achterkleinkinderen. "En we hebben nog twee bonus kleinkinderen", voegt Herman er aan toe. "Bij ons aan de overkant van de straat woonde destijds een jongetje dat het zichtbaar thuis niet zo goed had. Wij vingen hem regelmatig op, hij at bij ons thuis en mijn zoon liet hem altijd op zijn nek zitten. Deze jongen heeft dat zo gewaardeerd dat hij nog steeds bij ons thuis komt en zijn twee kinderen noemen ons opa en oma." Een ontroerend verhaal en tegelijk ook tekenend hoe het echtpaar is: super sociaal en altijd bereid om anderen te helpen. Ze hebben het naar hun zin in Parkzicht III, waar Herman en Wil al weer 14 jaar wonen." Iedereen staat voor elkaar klaar en vrijwel iedereen doet wel mee aan één of meer van de dagelijkse activiteiten, dat is heel gezellig." Het echtpaar dineert eind van de week met een gezelschap van 20 personen bij Van der Valk in Ridderkerk. En in Parkzicht III wordt een receptie gegeven voor alle bewoners.

Kijk voor meer nieuws uit Hellevoetsluis op http://groothellevoet.nl